Headlines

Met het heengaan van Negru en het einde van Negură Bunget in 2017 is er een lacune ontstaan in de Roemeense blackmetalscene. De vraag is nu: wie vult deze leegte en wie treedt dus in de voetsporen van deze illustere atmosferische folkloreblackmetalband? Wel, Ordinul Negru zou misschien nét die band kunnen zijn.Lees verder ›

In 2019 verzamelde ik een aantal woorden om de compilatie genaamd Demo I MMXVIII van de band Heinous kracht bij te zetten. Een oldschool klinkende blackmetalband uit België met demomateriaal, waar weinig verkeerds over te melden viel. Er volgden nog compilaties en nu dus ook een langspeler. Heinous blijkt een echte band te zijn met enkele bekende en minder bekende namen. Het blijkt een voornamelijk Waalse band te zijn. Van het demogeluid is nog weinig te merken, Heinous heeft namelijk zonet een bijzonder sterk klinkend uitgebracht.Lees verder ›

Eerste langspeler voor Darkest Mind, dat in 2015 een EP uitbracht met de naam Break The Circle. Met een stabiele line-up brachten de West-Vlamingen eind vorig Oracle of Death uit en ook al betreft het 2021, we nemen hem graag mee. Darkest Mind steekt zijn adoratie voor Dissection niet onder stoelen of banken, op de debuut EP stond niet voor niets The Somberlain als cover te horen. Nu krijgen we zeven nummers, goed voor drie kwart uur demonische metal.Lees verder ›

Twee underground bands uit Italië bundelen de krachten op deze split die uitkomt op het eveneens in de underground opererende Dying Victims Productions. Beide bands leveren slechts een nummer aan. Een exclusieve, dat dan weer wel.Lees verder ›

Brett Halford is een rockster vol wraakzucht. Nadat hij is afgewezen door zijn grote liefde zint hij op wraak jegens hen die hem onrecht hebben aangedaan. Op voorganger Leather Teeth probeerde onze Brett nog toverdrankjes te maken om anderen hem te laten gehoorzamen. Dat mislukt en vervolgens wordt hij een rockster en probeert op die manier de vrouwen om zijn vingers te winden. Op Leather Terror heeft hij die status bereikt en zint hij op wraak jegens hen die hem hebben benadeeld.Lees verder ›

Als je een bezoek aan het noorden van Nederland brengt, is wadlopen een heerlijke ontdekkingstocht over de bodem van de Waddenzee. Je loopt tijdens laagtij van het vaste land naar één van de Waddeneilanden (of andersom) terwijl de wind je om de oren slaat, de zilte lucht je longen binnendringt en je minimaal enkeldiep de modder wordt ingezogen. Het ene moment baan je je een weg door de zompige smurrie van de Waddenzee bodem, het andere moment sta je tijdens het oversteken van geulen tot aan je borst in het water. Het is geen dartel wandeltochtje, maar een heuse uitdaging.Lees verder ›

Rübezahl is een trio afkomstig uit Alaska, de Verenigde Staten. Ik schrijf wel trio maar bij het ter perse gaan van dit artikel blijven enkel nog Raróg en Gravmond over, drummer Bergwächter, heeft de pijp, vriendschappelijk wel te verstaan, aan Maarten gegeven. Dit Remnants Of Grief & Glory kwam eerder al in eigen beheer uit, als ik het goed heb, maar wordt nu toch voor een fysieke release opgepikt door Deviant records, een Duits label. De heren spelen paganeske black metal. De muziek van de heren moet ontstaan zijn door hun interactie met hun omgeving en hun communicatie met de ijskoude winden. De black metal voelt immers ijzig, priemend en ongelooflijk koud aan. Je verwacht misschien dan een stekend, prikkend en messcherp arsenaal aan screams, de heer Raróg kiest echter voor een diepe grunt en dit werkt eveneens wonderwel.Lees verder ›

Nooit eerder passeerde dit Duitse, uit Berlijn afkomstige drietal, de redactie. Wat toch gek te noemen is, deze blackmetalband, Thanatomania, bestaat immers al sinds het gezegende jaar 2009. Weliswaar staat er nog weinig groots op hun palmares, een volwaardig album met als titel Resignation, in 2018 uitgebracht, maar toch. Dit Kalamität is een vier track EP en wordt uitgebracht door het Duitse Sol Records. In 2019 deelden de heren nog elk een kantje met Rimruna. Thanatomania heeft een eigen stijl ontwikkeld binnen de black metal. Black metal gebouwd op een degelijk, typisch Duits, fundament met daarbovenop een eerder contemplatief, bij wijlen emotioneel bouwsel dat wat raakvlakken heeft met de depressieve blackmetalscholen die we kennen.Lees verder ›

Gelukkig zijn de concertzalen weer open en kunnen we bands weer echt live gaan zien. De afgelopen jaren hebben we het veelal moeten doen met gestreamde optredens en die waren vaak een mager surrogaat. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk en de grootste uitzondering was misschien wel de online editie van Roadburn…Lees verder ›

Hoe serieus neem je muzikanten als je al je bandleden anoniem laat zijn en alleen de zangeres met naam en toenaam noemt. SheWolf leek het een goed idee om de muzikanten in anonimiteit te hullen en de zangeres op de voorgrond te zetten. SheWolf is het debuutalbum van deze symfonische metalband. Waar de band vandaan komt is onbekend, maar zangeres Angel Wolf-Black is Grieks.Lees verder ›

Als je een beetje van ambient en aanverwante genres houdt, dan is de kans groot dat je ooit van Lustmord hebt gehoord. In de meer dan 40 jaar dat hij actief is, heeft hij ruim 40 albums en soundtracks geproduceerd. Zijn voorlaatste album, Altar, verscheen zelfs op de jaarlijst van een van onze redacteuren. Waar hij op dat album samenwerkte met slechts één artiest (Karin Park), werkt hij op The Others samen met maar liefst zestien artiesten. En dit zijn niet de minsten. Zo staan Mono, Ulver en Boheren & der Club of Gore op de lijst.Lees verder ›

Listen to the screams, child. Listen to the music of their agony,’ fluistert een donkere, dreigende stem me in op Silhouettes of Horror, het tweede album van de Canadese thrash metalband Hyperia. Dat bezeten gekrakeel roept een onbehaaglijk gevoel op. Dat onplezierige gevoel is niet eens zo vreemd: het vorige album Insanatorium uit 2020 stond vol met teksten over waanzin, inrichtingen en onrecht. Helemaal wars van een slok op zijn tijd is de band ook niet. Er worden niet alleen hele nummers aan gewijd, ook brouwde de band in 2009 een eigen bier: Hybeeria. Klinkt als een band dat een feestje weet te bouwen, toch?Lees verder ›

Eenvoud maakt macht(ig): dat levensmotto moeten de leden van het uit Texas afkomstige Kublai Khan TX ongetwijfeld met zich meedragen. Het komt in ieder geval tot uiting in de stijl van muziek die het viertal maakt, want zo ongenuanceerd en eenvoudig zit de vork uiteraard niet in de steel wat betreft die stelling. Vanaf de oprichting in 2009 hebben de Amerikanen eigenhandig een elfde Mohs-schaal (hardheidsschaal) afgedwongen en dat die reglementair nog niet toegekend is, moet haast wel een kwestie van tijd zijn.Lees verder ›

Het laatste deel van het vierluik, Ár, dat is dit Fäghring van de drie Zweden van Bhleg. De heren spelen black metal ondergedompeld in folk, gebruikmakende van traditionele instrumenten (mondharp, hurdy gurdy et cetera) zoals we dat van de heren gewend zijn. Het is vooral S. die voor het instrumentele stuk in staat met H. op drum, terwijl L. de hoofdmoot van de zang voor zich neemt en als tekstschrijver kan bestempeld worden. Het Zweedse Nordvis label brengt de plaat aan de man.Lees verder ›