Headlines

Imperial Demonic is een melodische blackmetalband uit Noord-Ierland, Belfast en brengt zijn EP, Beneath The Crimson Eclipse uit op het Zweedse Black Lion Records. Deze platenboer zal in de nabije toekomst de nieuwe plaat uitbrengen van het Nederlandse Onheil maar kennen we natuurlijk al als leverancier van de laatste plaat van Saille. Imperial Demonic is de band rond alleskunner Cameron Åhslund-Glass. Dit heerschap kennen we van zijn werk in Darkest Era, Overoth en Celtachor. Hij heeft wat leden van deze bands bereid gevonden om met hem samen te klussen aan deze debuut EP. In de gelederen treffen we ook de heer Murdock aan, de bassist van onder andere Alestorm, en is de heer Lewandowksi niet alleen de meneer achter de opnameknoppen maar bracht hij ook zijn gitaar mee.Lees verder ›

De Amerikaanse band Hellevate bestaat ruim tien jaar en heeft twee langspelers en een EP achter zijn naam staan. Met The Purpose is Cruelty verdubbelt de band het aantal EP's in een klap. Een vijftal nummers hebben samen een totale speelduur van dik zesentwintig minuten.  Een gemiddelde speelduur van iets meer dan vijf minuten per stuk dus, wat een mooie lengte is wat mij betreft.Lees verder ›

Het Japanse Kruelty timmert sinds al 2017 flink aan de weg. Inmiddels heeft de band al een flinke lading fans aan zich weten te binden. Dat kan niet los gezien worden van het feit dat deze vrienden continu touren en er tegelijk in slagen om met regelmaat nieuwe muziek uit te brengen. Het eerste album A Dying Truth en de voorafgaande EP Immortal Nightmare zijn wereldwijd ontzettend goed ontvangen. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen voor dit tweede album.Lees verder ›

Necktwister is een Belgische platen- en promoboer en organiseert ook festivals. Dit Spectral Damnation valt eveneens onder hun hoede. Het is een Belgische band met als uitvalsbasis Charleroi. Extra Æcclesiam is hun eerste boreling, als ik het goed lees en als ik de eerste EP Out Of Control even buiten beschouwing laat. In de gelederen vinden we leden of ex-leden van Hybrid Viscery, Desakralised en drummer Ahephaim heeft ook al op menig kruk gezeten, onder andere op deze van Absolutus, Grabak, Enthroned en Cult Of Erinyes.Lees verder ›

Nadat het Nederlandse Ossaert in 2020 debuteerde met het album Bedehuis en een jaar later Pelgrimsoord werd uitgebracht, duurt het vervolgens twee jaar voordat Offerdier uitkomt. Hierop staan, net als op eerdere releases, vier nummers. Belangrijk verschil is dat Offerdier net geen 23 minuten duurt en daarmee een stuk korter is dan de voorgangers. De muziek wordt dan ook als een EP gepresenteerd. Benieuwd wat dit muzikaal oplevert.Lees verder ›

Maar liefst twee decennia duurde het alvorens de Franse deathmetalband AthanaTheos van concept tot het eindresultaat Cross. Deny. Glorify kwam. De bijgevoegde promo begint eigenlijk met een soort aanklacht jegens de scene. Er zou onvoldoende aandacht zijn geweest voor talentvolle (deathmetal)bands die niet binnen de definitie van het genre vallen. Dat werpen wij bij de redactie van Zware Metalen natuurlijk verre van ons. Wij recenseren namelijk zoveel mogelijk en geven iedere band een eerlijke kans om zich te laten gelden.Lees verder ›

EN NU EVEN GOED OPLETTEN ALLEMAAL. Niet eerder vond ik een recensie die opent met de Caps Lock toets ingedrukt en daar is dan ook een reden voor. Het gaat hier om het Zweedse The Grifted. Ze debuteren met Doomdsay & Salvation. Niets nieuws, kan gebeuren. Ook het artwork is weinig opzienbarend: saaie, industriële foto? Check! Zwart-wit? Check. Standaard lettertype? Check. En dan de bijgeleverde bandfoto: vijf heren op leeftijd, keurig gekleed en geknipt in een steriele huiskameromgeving. Niets, echt niets deed me opveren bij de eerste aanblik van dit album. Tot ik de "play" knop indrukte en zowat van mijn toch al redelijk gammele bankje werd geblazen.Lees verder ›

In de bijgeleverde biografie wordt beweerd dat Nicarus een mengelmoes speelt van, let op: post metal, post rock, alternative metal, (tragische) pop, stoner, grunge en sludge. De helft daarvan snijdt geen hout. Zo is post rock en metal nauwelijks te bekennen op deze lange plaat en is het met een vergrootglas zoeken naar sludge-invloeden (ze zijn er wel hoor, alleen ver weggestopt).Lees verder ›

Iets meer dan tien maanden na het uitbrengen van hun door velen gewaardeerde debuutalbum Ingurgitate komt het uit Virginia Beach afkomstige The Eating Cave al met hun tweede album op de proppen: The Miscalculation. Geen getreuzel, maar het tempo er vol op. Hoe tekenend voor de band.Lees verder ›

Weet u nog? De eerste keer dat u Gloryhammer hoorde? Mijn eerst gedachte was: wat in de vliegende kerstballen zullen we nou krijgen? Zo extreem over-the-top had niemand het ooit gegeten tot dan toe! Het zal u niet zijn ontgaan dat de frivole zanger Thomas Winkler moest optyfen. Hij heeft van Napalm Records een paar andere interessante rijzende sterren/engiszins gevestigde namen meegekregen voor de instrumentensectie. Een keyboardspeler zit er niet bij, maar een keyboard is zeker niet weggelaten. De boodschap was: ga maar Cliff Richards nummers maken met een vage impressie van metal. Hier is hij dan, And The Sword Of Power.Lees verder ›

Hoe zou het nog zijn met Britney en Myrthe? Dat vraag ik me toch nog wel eens af. Deze twee krijsende dames zag ik in 2019 in de 013 Tilburg helemaal wild worden van het voorprogramma van de Britse post-hardcore-, mathcore-, electrosensatie Enter Shikari. Intussen zijn de heren terug met een nieuwe langspeler en ze kussen met veel plezier de hele wereld. Iets wat de hele wereld op dit moment echt wel kan gebruiken.Lees verder ›

Verandering van spijs doet eten, zegt een Nederlands spreekwoord. Letterlijk betekent het dat je je eetlust behoudt, als je varieert in je voedsel. En dat klopt ook wel. Want hoe lekker je bijvoorbeeld ook een perfect gegaarde (rare!), op de barbecue klaargemaakte biefstuk met chimichurri of een verse pizza quattro formaggi met een licht krokante, dunne korst ook is, als je het elke dag eet, gaat het toch echt vervelen. Als je het spreekwoord wat breder trekt, is het eigenlijk op van alles van toepassing. In het kort komt het erop neer dat afwisseling het enthousiasme kan aanwakkeren.Lees verder ›

Al eerder bespraken we bij Zware Metalen werk van dit uit België afkomstige viertal. Pestifer is de naam die wij al jaren geleden in de gaten moesten blijven houden. Dat doen we sowieso al bij een band van eigen bodem, maar voor deze band bleef het oog bijzonder scherp. Waarom zult u zich afvragen. Nou, lees eens de eerder verschenen recensies van Age of Disgrace en Reaching The Void. Akkoord, deze waren niet op alle punten positief, maar vooral het gitaar- en basspel werden dik onderstreept.Lees verder ›

De werken van Lovecraft, Barker en Alighierie zijn blijkbaar de voedingsbodem voor dit Caedeous. Een symfonische blackmetalband uit Portugal rond mastermind Paulo J Mendes. Hij beschrijft op deze plaat de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, engelen en demonen en natuurlijk de hemel en de hel. Deze strijd gaat hij toch niet helemaal alleen aan. Blijkbaar kreeg hij hulp van Annihilator-bassist Rich Gray die ook voor de baspartijen meegewerkt heeft aan dit werk. Daarnaast zette de heer Gray zich ook nog eens achter de opnametafel en draaide hij aan de knoppen.Lees verder ›