Bescheidenheid siert de mens en dat geldt ook voor Zware Metalen. Misschien is het wel daarom dat we helemaal geen verslag hebben gemaakt van het feestje dat we samen met de Amstelveense concertzaal P60 eind januari al vierden. De deathmetalorkestjes Asphyx, Graceless en Necrotesque vertoonden er hun kunsten en het begon toch te knagen dat dat niet voor de eeuwigheid is vastgelegd. Gelukkig had Remco Faasen de aantekeningen nog. Daarom nu, bijna drie maanden later, alsnog een verslag van een heerlijk avondje.
Vier kale koppen met vier baarden, vier bandshirts, vier camouflagebroeken en vier legerkisten eronder betreden het podium. Necrotesque is gearriveerd. De band die zo’n indruk maakte met de debuut-EP en inmiddels een bijzonder smakelijk debuut heeft afgeleverd, opent al snel de pit. Terecht, want de logge death metal van de oude school is prima te verteren. De kwaliteit die de band op plaat biedt, komt er ook live uit. Sterker nog: de zang van Lodewijk van Doorn is nu misschien nog wel bruter in nummers als Demonic Sadist en The Necrotic Grotesque. Materiaal van de EP wordt afgewisseld met nieuw werk, zoals ijzersterke nummers als Geriatric Cranium Crusher en Cesium 137 van The Perpetuated Festering, wat de vier kalen tot een perfecte opener van deze fijne avond maakt. Buiten dat is het best knap om met slechts anderhalve plaat op zak al zo’n fijn optreden neer te zetten.
‘We are Graceless and we play death metal!’ brult zanger/gitarist Remco Kreft in de microfoon als hij met zijn band het van de laatste plaat komende Giants inzet. Alsof we dat nog niet wisten, want we zien de band vaak en graag. Retaliation of the Wicked wordt als een oude vriend onthaald en het is me dan ook een verwoestend nummer met een kracht om begraven headbangers door de straten te doen marcheren. Tijd om op adem te komen is er niet met nekbrekers als Die on Demand en het ijzingwekkende Shadowlands. Graceless heeft geen medelijden met de argeloze bezoeker want na de aangedane verwoestingen gaat het kwartet doodleuk door met Blood of the Brave. Alles moet kapot, zoveel is wel duidelijk. Bassist Jasper Aptroot pakt zijn moment mee als hij het fraaie Embrace the Rain afsluit, waarna hij met zijn bandmaten nog één keer probeert P60 kapot te spelen met het dodelijk stuk metaal getiteld Warpath.
En dan… Asphyx. Nog niet eens zo heel lang geleden was de band amper in Nederland te vinden, maar er lijkt een soort herwaardering te zijn voor brulboei Martin van Drunen en zijn mannen. En dat wordt gewaardeerd, want waar Necrotesque en Graceless het cement tussen de stenen vandaan speelden, moet het Asphyx lukken het Pentagon plat te krijgen. Als een vierkoppig monster gaat de band tekeer en levert een fraai inkijkje in de tien albums tellende bandhistorie. Vanaf het eerste nummer Botox Implosion, afkomstig van de laatste plaat Necroceros, is de pit geopend. Het niet te omschrijven zo lekkere Deathhammer van het gelijknamige album uit 2012 levert stagedivers op en Van Drunen laat al snel tot verdriet van niemand weten dat ze zich niet aan de toebedeelde speeltijd gaan houden. Er is teveel om te laten horen.
De strot van Van Drunen is nog immer ongeëvenaard. Hij klinkt als een krankzinnige die net een nieuwe dwangbuis aangemeten heeft gekregen en zijn collega’s geven hem alle gelegenheid om uit te blinken waarbij drummer Stefan Hüskens een geweldig betrouwbare laag onder de muziek legt, zoals te horen in het meeslepende meesterwerk Necroceros, de machtige afsluiter van de laatste plaat. Van Drunen haalt de heropgeleefde populariteit van de band in eigen land aan (Necroceros dook zelfs op in de albumlijsten en de volle P60 spreekt eveneens boekdelen) en is er zichtbaar door geëmotioneerd. En terecht: Asphyx staat synoniem voor kwaliteit.
Het even onvermijdelijke als welkome The Rack komt langs: een nummer dat staat als een huis, een klassieker binnen de Nederlandse death metal en het wordt door de band gebracht met een passie om jaloers op te worden. En dan afsluiten met Last One on Earth. Kan het mooier? Voor de bezoeker ongetwijfeld niet, voor Zware Metalen wel. Uw favoriete e-zine krijgt nog een fijne pluim in het achterwerk gestoken door Martin van Drunen, die even stil staat bij het werk van de medeorganisator van deze avond als hij roept ‘Horns up voor Zware Metalen!’. Slik.
Datum en locatie
28 januari 2023, P60, Amstelveen
Link: