The Eating Cave – The Miscalculation

Geschreven door op 21-04-2023 om 23:39.

Iets meer dan tien maanden na het uitbrengen van hun door velen gewaardeerde debuutalbum Ingurgitate komt het uit Virginia Beach afkomstige The Eating Cave al met hun tweede album op de proppen: The Miscalculation. Geen getreuzel, maar het tempo er vol op. Hoe tekenend voor de band.

Vanaf de eerste noten op The Miscalculation komt er een kakofonie aan muzikaal geweld over je heen. Ook het nieuwe album van het viertal staat vol vliegensvlugge razernij, een ogenschijnlijk onverzadigbare intensiteit, gecompliceerde structuren en een krankzinnige hoeveelheid aan complexe maatsoorten. Ongebreidelde energie, een ronduit monsterlijk, nietsontziend geluid, tomeloze brutaliteit en moderne zwaarte zijn verpakt in zeven nummers vol ongebruikelijke riffs, zware grooves en loodzware vocalen. Op het debuut speelde het viertal technische death metal, dat echter dusdanig doorspekt was met breakdowns, dat het woord deathcore ook prima paste. Ook The Miscalculation herbergt volop breakdowns, al zijn ze iets minder frequent aanwezig. De deathcore invloeden zijn zeker terug te vinden in de vocalen; ze bestaan uit de gangbare combinatie tussen de hoge schreeuw en de lage grom, zo nu en dan afgewisseld met een pig squeal. Ken je het debuut Ingurgitate? Dan zal je deze kenmerken zeker herkennen. De drums houden een moordend tempo aan en brengen een eindeloze hoeveelheid aan hyperblasts. Neemt deze bijdrage aan waarde voor jou af als ik je zeg dat de drums geprogrammeerd zijn?

Toch is The Miscalculation niet enkel een klakkeloze voortzetting van het debuut. In vergelijking met het eerste album heeft deze plaat aan sfeer gewonnen en klinkt alles net even doordachter, technischer en verfijnder uitgewerkt. Is dit dan de invloed van Keith Merrow (Nightmarer, Conquering Dystopia) die hier speciaal voor ingehuurd werd? Hij leverde ook nog een bijdrage aan het slot- en titelnummer, door het outro te schrijven. Matt Brown, de zanger en gitarist van Demon King, springt bij in twee nummers: hij speelde de solo’s in op Discovery en Awakening.

Voortzetting en vooruitgang; alles dus rozengeur en maneschijn op The Miscalculation? Met zo’n titel kan het toch niet anders dan dat ze er hier en daar naast zouden zitten? Oké, die opmerking was te gemakkelijk en te goedkoop, maar het kan niet ontkend worden dat er nog wel wat te finetunen valt. Ondanks dat de composities allemaal goed in elkaar steken en goed uitgewerkt zijn, had ik het fijn gevonden als de nummers wat compacter, korter waren gehouden. Met slechts één nummer onder de vier minuten en alles rond de vijf minuten of meer, ontstaat het gevoel dat het muzikale trucje van de band elke keer net even te lang doorgetrokken wordt (The Discovery, Acceptance). Een gevoel van meedogenloze overdaad onstaat, waar er aan intensiteit en daadkracht gewonnen had kunnen worden door alles wat compacter te verpakken.

Ik kan me dan ook goed voorstellen dat The Eating Cave met dit nieuwe album een overkill aan vingervlugheid en moderne brutaliteit zal blijken te zijn voor sommige mensen. Dit zal echter niet voor iedereen opgaan. Krijg jij geen genoeg van al het brute gitaargefriemel en de extreem opgefokte chaos? Tel gerust wat punten bij het eindoordeel op; jij zult je uitstekend vermaken met The Miscalculation.

Score:

78/100

Label:

Eigen beheer, 2023

Tracklisting:

  1. Ubiquitous
  2. The Discovery
  3. Implications
  4. Awakening
  5. Warfare
  6. Acceptance
  7. Indoctrination

Line-up:

  • Thiago Campanhol – Zang
  • Evan Hope – Gitaar
  • Chris Basham – Engineering
  • Tyler Boylan – Gitaar

Links: