Verandering van spijs doet eten, zegt een Nederlands spreekwoord. Letterlijk betekent het dat je je eetlust behoudt, als je varieert in je voedsel. En dat klopt ook wel. Want hoe lekker je bijvoorbeeld ook een perfect gegaarde (rare!), op de barbecue klaargemaakte biefstuk met chimichurri of een verse pizza quattro formaggi met een licht krokante, dunne korst ook is, als je het elke dag eet, gaat het toch echt vervelen. Als je het spreekwoord wat breder trekt, is het eigenlijk op van alles van toepassing. In het kort komt het erop neer dat afwisseling het enthousiasme kan aanwakkeren.
Zou het een uitgangspunt zijn dat door het Amerikaanse Dawn of Ouroboros wordt gehanteerd? Op het debuutalbum The Art of Morphology was al te horen dat het Amerikaanse vijftal veel gebruikmaakte van verschillende subgenres en daarbij nooit lang bleef hangen in één van deze specifieke genres. Atmosferische black metal, post-black en progressieve (melodieuze) death leken voortdurend met elkaar te kissebissen om wie zich op de voorgrond mocht tonen. Het gaf een rijk geschakeerd, sfeerrijk en emotioneel geladen album.
Op Velvet Incandescence, het tweede album van het uit Oakland (Verenigde Staten) afkomstige kwintet, wordt deze lijn volledig doorgetrokken. Ook dit album drijft op variatie; elementen van death, black en progressieve metal worden gesmeed tot een intrigerende legering, waarbij – ook nu weer – er niet echt voorrang wordt verleend aan één van die stijlen. Verbeten, scherpe gedeeltes, ontketende, zware riffs, vernietigende blastbeats en vocaal venijn worden afgewisseld met melodieuze, etherische gitaarlijnen, dromerige, rustieke passages en ontroerende, harmonieuze vocalen. De veelzijdige, doordachte benadering komt tot uiting in ongebruikelijke structuren van de nummers, de gedetailleerde uitwerking (Testudines, Cephalopodic Void; een nummer dat de band juli 2020 al uitbracht) en de vele tussentijdse schakelingen naar een andere stijl, tempo en sfeer (Healing Grounds, Levitating Pacifics, Castigation). En alles steeds in dienst van de nummers en niet maar variëren louter om het variëren.
De rijke schakering is niet alleen een enorme kracht, misschien meteen ook wel de achilleshiel van dit Velvet Incandescence. Bij Dawn of Ouroboros valt alles volledig op zijn plaats in samenhang. Je moet eigenlijk het hele album horen om alles in perspectief te kunnen plaatsen. Het is daarnaast ook geen muziek dat makkelijk in het gehoor ligt en zo even weg te luisteren is. Muziek waar je de tijd voor moet nemen. En daar heeft niet iedereen altijd even veel zin in.
Vindingrijkheid, afwisseling, nuance en emotie floreren op Velvet Incandescence. De veelzijdige aanpak zorgt voor een enerverend, vermakelijk en opvallend album. Ik houd van de frisse wind die Dawn of Ouroboros over het muzikale landschap laat waaien. Heerlijk verkwikkend. Verandering van spijs doet eten? Afwisseling biedt nieuwe bezieling? Het antwoord mag duidelijk zijn… Absoluut!
Score:
88/100
Label:
Prosthetic Records, 2023
Tracklisting:
- Healing Grounds
- Testudines
- Iron Whispers
- Levitating Pacifics
- Rise from Disillusion
- Castigation
- Cephalopodic Void
- Velvet Moon
Line-up:
- Ian Baker – Gitaar, piano
- Ron Bertrand – Drums
- Chelsea Murphy – Vocalen
- David Scanlon – Basgitaar
- Tony Thomas – Gitaar, synthesizer
Links: