Headlines

Nee, we laten ons opnieuw niet vangen. D.L. is geen heerschap dat eerst in Tsjechië woonde en daarna naar Minneapolis, Minnesota verhuisde. Het is gewoon de brave Amerikaan Dylan Lyons die van extreme muziek houdt en toevallig ook vanuit zijn studies vertrouwd is met de Tsjechische taal. Het tweede volwaardige werkstuk van de hand van D.L. kreeg de titel Úpal mee. Zijn band? Ah ja, Kostnatění. De vorige plaat, Hrůza zvítězí, kreeg van collega Bart een erg hoge score mee. Vermoedelijk had dat toen te maken met het feit dat de heer D.L. goed naar Deathspell Omega had liggen luisteren en er alzo een vernuftig plaatje van had gemaakt. Blijkbaar heeft de brave man nog wat extra invloeden verwerkt in zijn toch al wat chaotisch muziek en zouden we ook Afrikaanse folk en noise rock moeten tegenkomen. In ieder geval is de thematiek van deze plaat ook bijzonder interessant te noemen, het gaat immers over de invloed van warmte op het menselijke lichaam, op de menselijke geest.Lees verder ›

Supersonic Revolution is ontstaan toen Arjen Lucassen door het Duitse magazine Eclipse werd gevraag om een cover op te nemen. In korte tijd trommelde hij vier Nederlandse muzikanten op (Timo Somers, Joost van den Broek, Koen Herfst en John Jaycee Cuijpers) en nam daarmee I Heard It On The X van ZZ Top op. De chemie onder de muzikanten bleek zo goed dat Arjen graag een heel album voor ze wilde schrijven en opnemen. Het resultaat hiervan staat op het debuutalbum Golden Age Of Music.Lees verder ›

Tjemig. We zijn alweer twee jaar verder. Begin januari 2021 was daar namelijk ineens Crypt Of Ice van de deathmetalband Frozen Soul. Natuurlijk niet ineens, maar zo voelde dat destijds wel. Het debuut van de Texanen sloeg namelijk in als een bom. Overtuigend, snoeihard en zeer professioneel: alsof het gezelschap al jaren bezig was. Zoals de bandnaam doet vermoeden is ijs een belangrijk en bepalend thema bij het vijftal en om het succes van dat gekozen pad door te zetten, besluit Frozen Soul om wederom met producer Daniel Smuck -die ooit zelf nog in de band speelde- in zee te gaan.Lees verder ›

Was het in 2016 dat ik de heer C.M. Botteri na het afsluiten van het In The Woods-concert op Graspop Metal Meeting in Dessel, wild cd'tjes van zijn band Strange New Dawn het publiek zag ingooien? Inderdaad correct, dat was toen en het plaatje heet The Only One. Ik bleek er niet wild van te zijn. Nu hebben diezelfde heren aangevuld met J. Fogarty (Mr Fog) een nieuwe band opgericht met name Nattehimmel. Mourningstar is de debuutplaat.Lees verder ›

Dubbel zo post, dubbel zo paleontologisch, dubbel zo meeslepend. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Na een tocht langs miljoenen, nee miljarden jaren, is Duitse post-grootheid met een voorliefde voor geologische tijdvlakken The Ocean aangekomen bij het heden. Hoewel... volgens Sir Richard Attenborough zou ook het Holoceen alweer voorbij zijn. Hij zegt dat de mens de wereld zozeer veranderd heeft dat er een nieuw geologisch tijdperk is aangebroken: het Anthropoceen. Die discussie gaan we hier niet aan, maar ook hier lijkt een link met The Ocean dat in 2010 al het album Anthropocentric uitbracht. Nee, wij bespreken hier Holocene en deze laatste in de paleontologische reeks vraagt simpelweg om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het aardrijkskundige lot in handen krijgt. Michiel H (favoriete genre: van alles en nog wat en reisde vele honderden kilometers om concerten van The Ocean bij te wonen) en Friso (favoriete genre: als het me maar raakt, genre maakt niet zoveel uit, volgt The Ocean op de voet vanaf Precambrian) zijn deze keer de gelukkigen.  Lees verder ›

Deze recensie gaat over het debuutalbum However It Still Moves van het Chileense Sporae Autem Yuggoth. Een band die zich waagt aan het deathdoomgenre volgens oude schoolreceptuur. Dit debuut heeft een speelduur van maar liefst zestig minuten. Niet uitzonderlijk als het gaat om wat meer uitgesponnen trage doom, maar de bijgeleverde omschrijving maakt mij enigszins sceptisch. Een beschrijving met termen als "atmospheric", "denser", "melancholic", "menacing", "utterly crushing and crushed" en tot slot "dark as fuck" worden ons voor de voeten geworpen. En alsof dat nog niet genoeg is trekt het label Personal Records een parallel met het almachtige Skepticism als het gaat om het goed getimede gitaarwerk... als dat maar goed gaat. Maar kom, we hoeven toch niet direct zo onverschillig tegenover dit debuut te staan. We zijn immers wel vaker de afgelopen maanden in positieve zin verrast door zeer smaakvolle debuutplaten. Bovendien komt er uit Chili een bovenste beste wijnselectie, om maar eens wat te benoemen. Dan durf ik niet te beweren dat dit exportproduct al bij voorbaat bagger is.Lees verder ›

Het zou zomaar een nieuwe albumtitel van Watain kunnen zijn, Black Flame Eternal. Maar dat is het niet. Het gaat hier namelijk over het derde album van de Amerikaanse blackmetalband Cloak. Nog een relatief onbekende band met Atlanta als thuisbasis. In de promo lezen we dat de heren weinig kans hebben gehad om het vorige album The Burning Dawn live te promoten als gevolg van de coronacrisis. Slechts één tour met 1349 door het Amerikaanse vasteland voordat de hel losbrak. Aan de andere kant bleek het een geschenk te zijn, want zo kon er werk gemaakt worden van de muziek op Black Flame Eternal. Terug naar de roots van Cloak, namelijk ultieme vrijheid, zonder grenzen en met een open spirituele insteek, waarbij het zaak is om de oppositie te vertegenwoordigen in deze lege moderne wereld, aldus de promo. Tot zover de verdere gelijkenissen met Watain. Want ergens moet dat natuurlijk wel een keer ophouden. Een tweede Watain op deze aardkloot zou ook een beetje teveel van het goede zijn.Lees verder ›

Lust Hag komt op de proppen met het twintig minuten durende album Mistress in the Mirror. Het is de derde uitgave van Fiadh Production die ik recenseer dit jaar. Eerder kwamen Lesath en Blitzar IV aan bod.Lees verder ›

Richmond (Virginia, Verenigde Staten) kennen we vooral als de thuishaven van bands als GWAR, Iron Reagan, Lamb of God en Municipal Waste. Ook het vijftal van Enforced komt er vandaan. De band speelt een combinatie van voortdenderende thrash en bijtende hardcore. War Remains is, na At The Walls (2019) en Kill Grid (2021), alweer het derde album van het kwintet. Naar aanleiding van het laatste album waren associaties met bands als Power Trip, Bolt Thrower en Slayer niet van de lucht. Niet zo heel gek, want de energieke, bijtende aanpak van Enforced zou zomaar als een kruisbestuiving van deze drie bands door het leven kunnen gaan.Lees verder ›

Kijk nu toch! Het was weer een hele poos geleden dat ik vanuit Finland een plaatje toegeschoven kreeg. Woodcut Records, een gerespecteerd blackmetallabel, eveneens met Finland als uitvalsbasis, brengt het vierde volwaardige album van Sacrilegious Impalement uit: IV - Infinite Victor. Een band die toch een eigen geschiedenis herbergt. Von Bastard is immers de man die als het muzikale brein kan aanzien worden. Hij laat zich echter ook omringen door gelijkgestemden en dat maakt het schrijf- en later het opnameproces toch net wat makkelijker. Hij kiest hiervoor mensen waarmee hij dus al jaren samenwerkt.Lees verder ›

Deze Duitse éénmansformatie, Nachtig, bleek tot op heden nog nooit op mijn radar te zijn verschenen. Daar komt nu met Eisig's Romantik, langspeler drie, dan wel verandering in. De heer V.V. schrijft en brengt atmosferische black metal. De vier nummers op deze plaat klokken allemaal af boven de tien minuten en zo mag je met de heer V.V. gedurende meer dan veertig minuten mee op een emotionele trip, een reis naar de krochten van zijn ziel. Ik ga er immers voorzichtig van uit dat dat toch de opzet is van deze plaat. V.V. kennen we natuurlijk van Cosmic Burial en Valosta Varjoon, maar dit Nachtig kan beschouwd worden als een soort van persoonlijk tranendal.Lees verder ›