Arjen Lucassen over zijn ode aan de seventies met Supersonic Revolution

Op 19 mei komt Golden Age Of Music uit, een album van Arjen Lucassens nieuwe band Supersonic Revolution. Het album is een ode aan zijn idolen uit de jaren ’70 en de muziek uit die jaren. Daarnaast heeft Arjen zijn handen vol aan de voorbereidingen van de aanstaande liveshows van Ayreon. Kortom, genoeg redenen voor Zware Metalen om met hem in gesprek te gaan.

Een nieuw album van jou is vaak een reactie op het vorige album. Als we het gaan hebben over je nieuwe album Golden Age Of Music, dan moeten we dus ook even terugkijken op je vorige album. Hoe kijk je terug op Revel In Time?

Ik ben nog steeds supertrots op dat album. Ik kreeg onlangs bericht van Inside Out, het platenlabel, dat het album helemaal is uitverkocht en dat ze het willen herpersen. Ik houd me daar verder nooit zo mee bezig en ik wil liever ook niet weten of een album het goed doet qua verkoop. Als het tegenvalt, raak ik daar alleen maar van gedemotiveerd. Maar Revel In Time heeft het dus supergoed gedaan.

Hoe is daarna Supersonic Revolution tot stand gekomen?

Dat komt eigenlijk door het Duitse tijdschrift Eclipsed. Zij brengen de boekenreeks Rock uit, met daarin overzichten van bands en hun discografie. Bij elk boek zit een CD met coverversies van nummers van de bands die in dat boek besproken worden. Bij de eerste twee delen stond ik al op de CD omdat ik toevallig een cover van een van de bands beschikbaar had. Voor deel 5 vroegen ze weer of ik nog een cover had voor een van de bands in dat boek. Ik had niets voor ze klaarliggen, dus was de vraag of ik wat wilde opnemen en of dat binnen een week kon.

Ik heb vervolgens een aantal van mijn favoriete Nederlandse muzikanten geappt en binnen tien minuten had ik vier mensen bij elkaar die binnen een week hun partij opgenomen konden hebben. Dat was zo’n leuke ervaring en het contact onderling was ook geweldig dat ik daarna wel een heel album met ze wilde opnemen. Het eerste idee was een coveralbum maar ik wilde uiteindelijk liever eigen nummers voor deze getalenteerde muzikanten schrijven waarin ze echt kunnen laten horen wat ze kunnen.

Hoe ziet dan het creatieve proces eruit? De nummers op Golden Age Of Music hebben duidelijk jouw signatuur, maar hebben de andere muzikanten invloed op het proces?

Ik ben de componist van de nummers, maar Joost van den Broek heeft bijvoorbeeld het intro van het album gemaakt. Het eerste nummer is vrij complex en om niet gelijk daarmee te beginnen vroeg ik Joost om een intro te maken, zoals Mr. Crowley van Ozzy Osbourne. Joost heeft ook het complexe middenstuk van The Glamattack gemaakt. Ik zou dat niet kunnen, dat gaat mij de pet te boven. Ik heb ook veel met John Jaycee Cuijpers samengewerkt om zijn ideeën voor de zanglijnen in de nummers te verwerken.

Koen Herfst heeft een thuisstudio en heeft daar zelf alle drums ingespeeld. Hij had dus veel vrijheid om zelf invulling te geven aan zijn partijen. Vervolgens stuurde hij de partijen op en gaf ik soms nog wat aanwijzingen om ze iets anders in te spelen.

De gitaarpartijen heb ik op de demo’s van dit album natuurlijk zelf ingespeeld en vervolgens naar Timo Somers gestuurd. Dat vond ik best wel eng. Timo is zo’n vreselijk goede gitarist en dan kom ik bij hem aan met mijn gitaarpartijen. Ik heb dan ook duidelijk aan hem gevraagd om zijn eigen stijl toe te voegen aan mijn basispartijen. En natuurlijk zijn de solo’s helemaal door hem bedacht.

Het album is een ode aan de jaren ’70 en ik moet in het bijzonder denken aan Deep Purple. Natuurlijk door het Hammond-spel van Joost en de wisselwerking met het gitaarspel van Timo, maar een nummer als Burn It Down is een ode aan Smoke On The Water. Wat is het verhaal achter dat nummer?

Ik kijk ‘s avonds voor het slapen gaan altijd even een halfuurtje YouTube om een beetje op de hoogte te blijven van hedendaagse muziek. Dan val ik ook wel eens in slaap. Zo werd ik een keer wakker terwijl Smoke On The Water speelde. Ik realiseerde me weer hoe eenvoudig maar effectief dit nummer was en vroeg me af of ik dat ook zou kunnen. Dat ben ik toen gelijk gaan proberen op mijn gitaar, maar de riff waarmee ik kwam leek wel erg op Smoke On The Water. Dus dacht ik dat wanneer ik de tekst maar over dat nummer laat gaan dat ik er wel mee weg kom. Daarom heb ik de tekst geschreven over ‘the stupid with a flare gun’ uit dat nummer.

Er komen nog referenties aan vele andere iconen uit de jaren ’70 voorbij op dit album. Heb je het idee dat deze muziekperiode enigszins leeft onder je fans?

Deels, veel fans hebben de periode natuurlijk niet meegemaakt en ook de bandleden niet. De sound van toen, zelfs van topnummers als Stargazer en Kashmir, blijft niet overeind vergeleken met hedendaagse muziek. Ik kan me voorstellen dat die ouderwetse producties een drempel zijn voor jongeren om van die oude muziek te genieten. Daarom heb ik ook bewust gekozen voor een hedendaags geluid voor dit album van Supersonic Revolution. De teksten gaan over de seventies maar het moest zeker niet klinken als de seventies. Ik hoop dat de fans dat snappen.

Ik vind het nu wel erg spannend, zo voor de release van de plaat. Ik hoop ook dat Golden Age Of Music de aandacht krijgt die het in mijn ogen verdient. De bandleden hebben zo goed gespeeld en gezongen en het album klinkt zó goed! Een album van Ayreon krijgt altijd wel aandacht, en ook Star One inmiddels wel. Met andere projecten is dat toch lastiger gebleken in het verleden.

Je presenteert Supersonic Revolution als een echte band. Ik ken je opvatting over optreden, maar is er een kans dat de band live gaat optreden? Al dan niet met Arjen Lucassen op basgitaar?

We hebben het er wel over gehad, maar er zijn geen plannen om op te treden. Sowieso zijn we op dit moment allemaal veel te druk met andere dingen. Koen is ook druk met Vandenberg, Timo heeft zijn verplichtingen, Jaycee zingt in meerdere bands en Joost is een veelgevraagd producer. Daarnaast ben ik bijna fulltime bezig met de voorbereidingen voor de Ayreon-shows in september. Zelfs voor het plannen van een fotoshoot voor dit album hadden we twee maanden nodig.

Je noemde al even de aankomende Ayreon-shows. In september speel je vijf keer voor een uitverkocht 013. In 2019, met Electric Castle Live & Other Tales, werd er rondom de optreden nog van alles georganiseerd in Tilburg. Wat kunnen de fans dit jaar verwachten?

Ook dit jaar wordt het weer een enorme happening. We hangen de binnenstad weer vol met Ayreon-vlaggen, we draaien de concertfilm van Electric Castle Live in de bioscoop, waarbij Joost en ik weer een quiz doen en dit keer hebben we een pop-up store waar diverse muzikanten live gaan spelen. Verder staan er nog allerlei dingen gepland, maar daar ga ik nu nog niets over verklappen.

Aanvankelijk stonden er drie optredens gepland, maar uiteindelijk spelen jullie op zaterdag en zondag twee keer en staat de teller voor dat werkend op 5 shows. Is dat niet ontzettend zwaar voor de zangers en muzikanten?

Voor de zangers en zangeressen valt het nog wel mee, want de zangpartijen worden verdeeld over meer dan twintig mensen. Voor de muzikanten is het zwaarder en dan vooral voor Ed Warby, de drummer.

Voordat de kaartverkoop voor de eerste drie shows startte, hadden we al met iedereen afgesproken dat we eventueel nog een vierde show zouden kunnen doen. Maar toen die ook zo snel uitverkocht en we een vijfde show konden doen, heb ik eerst Ed gebeld met de vraag of hij een vijfde show aan zou kunnen. Hij moet wel zes uur per dag drummen, dat is gewoon best heftig! Maar Ed was er helemaal akkoord mee, en ook de anderen vonden het helemaal prima.

Normaliter worden liveshows meestal in mono gemixt zodat iedereen in de zaal hetzelfde hoort, ongeacht waar men staat. De shows van Live Beneath The Waves worden in surround sound ten gehore gebracht. Hoe zorg je ervoor dat iedereen in het publiek dan toch dezelfde ervaring krijgt?

We werken met een gloednieuw systeem dat Soundscape heet en het is me uitgelegd hoe het werkt, maar ik zou je het niet precies kunnen vertellen. Het systeem zorgt er in ieder geval voor dat, waar je ook staat in de zaal, je het surround effect hoort.

We gebruiken het systeem niet helemaal zoals het bedoeld is, want ik wil wel die muur van geluid vanaf het podium. Het systeem wordt vooral gebruikt voor alle effecten die je ook op het album terughoort, zoals de speeches, de sequencers, wind en regen. Daarvoor worden er zo’n twintig tot dertig speakers in de zaal gehangen om dat surround-effect te bereiken.

Tegelijk met Golden Age Of Music wordt ook 01011001 opnieuw uitgebracht op vinyl. Heb je overwogen om deze opnieuw te mixen voor surround sound?

De ellende is dat ik door een crash van een harddisk niet alle bestanden meer heb van dat album. Daarom is het onmogelijk om dit album van een nieuwe mix te voorzien. Dat betekende ook dat ik voor de liveshows alle samples, zoals de speeches van Eisenhower en Churchill, weer opnieuw moest zien te vinden.

Ik neem aan dat we volgend jaar wel een livealbum in surround sound tegemoet kunnen zien van deze show?

Absoluut! De laatste twee shows worden gefilmd en het komende jaar zal ik vooral met de release van die liveregistratie bezig zijn.

Dus je hebt geen tijd om voor het twintigjarige jubileum van The Human Equation een nieuwe mix te doen?

Ik zou dat album graag opnieuw willen mixen want ik denk dat ik dat album veel beter kan laten klinken, maar dat kost me toch zomaar een maand of vier. En ik ben ook nog bezig met twee andere projecten waarover ik op dit moment nog niets kan zeggen. Als ik er tijd voor heb, wil ik zeker iets met dat album gaan doen, maar zoals je hoort zit ik niet stil op dit moment.

Het album Golden Age Of Music van Supersonic Revolution komt op 19 mei 2023 uit via Mascot Label Group.

Links: