Headlines

Het was even zoeken, maar in 2007 schonken we voor het laatst aandacht aan de heren en dame van Runemagick in de vorm van een recensie. Toegegeven, de band ging vervolgens elf jaar met winterslaap, maar brengt nu toch alweer de derde plaat uit sinds 2018. De hoogste tijd voor een hernieuwde kennismaking dus! Runemagick resideert in Göteborg, ook wel Gothenburg of in de volksmond: de Zweedse bakermat van de zware metalen. Echter geen Zweedse melodische death metal deze keer. Neen, deze tovenaars der runen brengen hun portie metalen in de vorm van uiterst smerige death-doom. Dat doen zij al sinds het begin van de jaren '90 (in wisselende stijl van death, naar blackened death en death-doom) en blijven sinds die tijd braaf albums, EP’s en demo’s uitbrengen (met een flinke rustpauze dus). De lijst is haast oneindig, maar nu vinden we in de vorm van Beyond the Cenotaph of Mankind alweer de dertiende langspeler van de band.Lees verder ›

Discreation moest na het vertrek van zanger Marco Reitz op zoek naar een vervanger. Deze werd gevonden in Marc Grewe die we kunnen kennen van Morgoth. Daarmee hebben ze een meer dan waardige en ervaren vervanger gevonden. Grewe bracht met Morgoth in de jaren '90 enkele albums uit die, mede door zijn kenmerkende stemgeluid, goed werden ontvangen. Het is daarom fijn om te horen dat hij nog altijd actief is en heden ten dage onderdak bij Discreation heeft gevonden.Lees verder ›

Een live album met rauwe stadionrock dat nummers bevat van in de jaren '80 tot nu: dat is Live Lightning van Babylon AD.Lees verder ›

Ik sta volgens mij niet bekend als overdreven chauvinistisch. Oké, ik heb misschien even geglimlacht bij de 2-2 van Weghorst een paar maanden geleden, maar dat is het dan wel. Ook ik moet echter constateren dat er de laatste tijd wel erg sterke death van eigen bodem komt (Graceless en Bodyfarm iemand?). En nu komt Phlebotomized die bewering nog even steviger stutten met de heipaal genaamd Clouds Of Confusion. Het is album nummer twee na de wedergeboorte in 2013 en dat zet de teller gelijk met die van de eerste periode van de band in de jaren ’90. Ook hier 2-2 dus en wat een mooie gelijkmaker is het geworden!Lees verder ›

Een Nederlandse doomdeathband ter recensie deze keer, met het derde opus Failure of Life getiteld. Eerder verschenen de volgende (en vorige) uitgaves ter recensie op Zware Metalen: het debuut End All Life, het opvolgende Life Must End en de split Nameless met het Russische Talsur. Aangezien het leven nog niet is beëindigd na het uitbrengen van de eerdere plaatwerken, is het aan Doomcult om dan nu uiteindelijk het falen des levens te belichten. Bezieler J.G. Arts krijgt hierbij dan de ondersteuning op vocalen van Rens van Herpt (vocalist bij Treurwilg). Een man die met zijn diepe grunts de intense, haast gesproken screams van J.G. Arts aanvult.Lees verder ›

Gryftigæn is een blackmetalband rond multi-instrumentalist Lord Valtgryftåke, die ook nog menig poot in andere bands heeft op het Zuid-Amerikaanse continent. Niet vreemd dat dit duister heerschap ook nog meespeelt in menig andere band. Ze maken immers alle deel uit van de lokale, befaamde Pure Raw Underground Black Metal Plague Circle. Wurmwaldgaistoz is het vervolg op Fehunðyrdauðr en eerder werk met als titel Graven til Måneåpenbaringer. De black metal van deze Chileense band is ruw en rauw maar wordt nu en dan toch wat lichter gemaakt door het gebruik van ambient motieven.Lees verder ›

Kijk, dit is de reden (of in ieder geval één van de redenen) die het onbetaalde werk van een metalrecensent zo leuk maakt. Natuurlijk hebben de grote bekende bands en labels een zekere aantrekkingskracht en is het gaaf om daar een stukje tekst over te mogen schrijven. Maar soms zijn het juiste die onbekende en ongebonden bands die voor een grote verrassing kunnen zorgen. Als die verrassing dan ook nog eens uit Nederland afkomstig is, dan wijden we daar natuurlijk helemaal graag enkele woorden aan. Deze keer behandelen we Neverus, afkomstig uit de lichtstad Eindhoven, met het debuutalbum Burdens of the Earth.Lees verder ›

Het is al weer ongeveer een jaar geleden dat Ghost met nieuw werk op de markt kwam, dus is het de hoogste tijd om de hype in stand te houden met een EP Phantomime genaamd. Geen nieuw werk deze keer maar een vijftal covers, net als tien jaar geleden toen If You Have Ghost uit kwam.Lees verder ›

Het Nederlandse Legion Of The Damned herrees uit de as van Occult. Vanaf het debuut Malevolent Rapture in 2006 werd gestaag gewerkt aan een plek binnen de internationale thrashscene. Door goede optredens en door niet ieder jaar in het plaatselijke jeugdhok te spelen maar de optredens exclusief te houden werd de band een graag geziene gast op festivals in binnen- en buitenland. Hoewel Legion Of The Damned naar mijn bescheiden mening nooit een slecht album uitbracht, werd het de laatste jaren wel wat eentonig. Het was daarom dat ik weliswaar toehapte om het achtste album te gaan bespreken, maar ook met het nodige cynisme aan de eerste luisterbeurt begon. Zou Legion Of The Damned zich gaan ontplooien tot de AC/DC van het thrashgenre?Lees verder ›

De hekken van Blashyrkh zijn opnieuw geopend! 'Grim en frostbitten' Immortal brengt het tiende studioalbum uit, getiteld War Against All. Vijf jaar na het machtige Northern Chaos Gods welk werd gezien als de door Demonaz en Horgh aangestuurde wederopstanding. Deze keer is het alleen maar Demonaz (met wat sessie muzikanten). Hoe zal het nieuwe album zijn en wat voor ijskoude verrassingen lurken er om de hoek van de ijzige spleten uit Noorwegen?Lees verder ›

Voor me ligt het derde album van het Amerikaanse, uit Connecticut afkomstige, Currents. Dit metalcoregezelschap ken ik van de vorige plaat, The Way It Ends uit 2020. The Way It Ends is gewoon een ultrastrakke metalcoreplaat, heerlijk melodieus, brutaal en agressief. De cleane lijnen op deze plaat bleken nog wat maturiteit te missen, intussen werd hieraan duchtig gewerkt door frontman Wille. We weten ook dat deze vijf heren op productioneel vlak hoge ogen trachten te gooien door in samenwerking te gaan met niemand minder dan Ryan Leitru (For Today, We Came As Romans, Like Moths To Flames) en Jeff Dunne (Wage War, Ice Nine Kills, Make Them Suffer).Lees verder ›

Mesarthims Arrival is de opvolger van The Degenerate Era, een album uit 2020, The Great Filter/Type III EP uit 2016. Ah ja, ik vergeet nog CLG J02182 - 05102, een volwaardig album uit 2021 dat nog na The Degenerate Era is uitgekomen. Te complex deze bovenstaande introductie? Dat zou kunnen. Maar dat ligt wat in het verlengde van de muziek die deze Australische heren (?) maken. Avantgarde Music, een gerenommeerd extreemmetallabel, weet er echter wel raad mee.Lees verder ›

Pandrodar is een Poolse deathmetalband, die de inspiratie voor zijn teksten vindt in geschiedenis. Nu zou je wellicht verwachten dat de band het dichtbij huis houdt, aangezien er genoeg in de Poolse historie te vinden is waar je mee uit de voeten zou kunnen. Het viertal uit Rzeszów - een stad in het zuidoosten van Polen en relatief dichtbij Slowakije en Oekraïne - vindt de bezieling echter in een land bijna 2000 kilometer noordelijker. Om precies te zijn: in Noorwegen.Lees verder ›

Het Amerikaanse Ascended Dead bestaat sinds 2011. Er werden onder andere een EP, twee demo's, twee (!) compilaties en ook twee volledige albums uitgebracht. Dit Evenfall Of The Apocalypse wordt uitgebracht door een eveneens Amerikaans label. Het vorige album (Abhorrent Manifestation) kwam nog uit op een ander label. Misschien is het hierdoor dat de band voor ons Europeanen onbekend is? En gaat dat met dit album veranderen?Lees verder ›

A Biblical Worship Of Violence is de titel van het eerste wapenfeit dat Teeth de wereld in katapulteert en wat een kennismaking is dit! De Canadezen brengen deze EP uit via Nuclear Blast Records en laten we eerlijk zijn: er zijn slechtere vertrekpunten te bedenken voor een band. De vijftien minuten aan muziek brengen ons een mix van metal- en mathcore.Lees verder ›

Slowakije, niet echt het extreme metalland bij uitstek, brengt toch zo nu en dan ruwe diamantjes voort. Dit viertal, Besna, kennen we natuurlijk al. Het was de debuutplaat Zvertsvá die een ongelooflijke indruk op me naliet. Iets wat ik op zich wel kon verwachten dat dit zou kunnen gebeuren. Immers, niet zo lang daarvoor brachten dezelfde heren een splitalbum uit met de Duitsers van Abyss.Lees verder ›