Babylon AD – Live Lightning

Geschreven door op 28-05-2023 om 21:32.

Mysterie: al van eind jaren ’70 heb ik een voorkeur voor het hardere genre, en dan vooral de meer melodieuze subgenres. En toch zei de bandnaam Babylon AD me helemaal niets. Terwijl die jongens net in dat genre in de tweede helft van de jaren ’80 en begin jaren ’90 vrij populair bleken te zijn. Ze brachten het zelfs tot op de soundtrack van RoboCop II met The Kid Goes Wild, een nummer dat je ook op dit live album, Live Lightning, terugvindt. Snel even dat nummer op YouTube opgezocht: ah ja, dat herinner ik me dan wel nog vaag.

Goed, dit live album is dan mijn kans om uitgebreid kennis te maken met hun werk. Veertien nummers, dat kan al tellen. Bovendien blijkt de band bijna weer in de voltallige originele bezetting te spelen, op één gitarist na. Drie shows werden opgenomen, niet lang nadat ze in 2014 uit een jarenlange winterslaap ontwaakt waren, en daaruit werden de veertien nummers geselecteerd. Er wordt gezegd dat dit vooral op basis van de opnamekwaliteit gebeurde.

Wat van bij de eerste noten onmiddellijk opvalt, is de kracht die dit album uitstraalt, wat ik niet evident vind voor een live album. De loodzware drums bulderen door de kamer. En het geheel klinkt vrij rauw, er is zeker niet geprobeerd om er een gelikt semi-studio album van te maken. Een pluspunt in mijn ogen. En de muziek, typische, eerder melodieuze, “catchy” hardrock à la Dokken, W.A.S.P, Van Halen, Baton Rouge, Skid Row … leent zich perfect tot dit soort stadionrock. Niets moeilijke ritmes, proggy arrangementen of continue tempoveranderingen: Babylon AD grossiert in eenvoudige nummers met strofen – refrein – gitaarsolo en een einde. Zeg maar typische LA Sunset Strip hard rock.

Babylon AD mag dan vooral succes geoogst hebben met hun eerste albums, in het bijzonder dan nog met hun gelijknamige debuut uit 1990, toch openen ze hier met Saturday Night, een nummer van hun laatste studio album, Revelation Highway, uit 2018. Dat is bijna 30 jaar verschil met het debuut. Maar toegegeven: het past perfect in de setlist. Zanger en liedjesschrijver Derek Davis heeft trouwens geen last van een extra kapotte stem na al die jaren. Vroeger klonk die blijkbaar ook al ruw en deze zit hier mooi mee in de mix, ondanks die beukende drum.

Babylon AD - band

Natuurlijk merk je in het publiek meer animo bij de bekendste nummers van het debuut, met name Hammer Swings Down, Kid Goes Wild en Bang Go The Bells. Echte meezingers zijn dat. Rustpunten krijg je ook, zoals met One Million Miles of Desperate. Maar mijn voorkeur gaat toch uit naar de niet-rustpunten. Sinking In The Sand bouwt op een hele goede drive, met een ritmegitaar die wat neigt naar het grungegeluid. Ook Maryanne drijft op zo’n flink kabbelende baslijn. Crash And Burn behoort zeker ook een van de betere en snellere nummers, in die mate dat je hier zanger Derek Davis bij momenten wel naar adem voelt happen. Toch een beetje de leeftijd zeker?

In ieder geval blijft de band niet bij de pakken zitten. Ze zijn van plan om verder te gaan en opnieuw te gaan toeren. Ik zal nu niet meer kunnen zeggen dat ik ze niet meer ken.

Label:

Perris Records, 2023

Tracklisting:

  1. Saturday Night
  2. Hammer Swings Down 3
  3. One Million Miles
  4. Bang Go The Bells
  5. Sinking In The Sand
  6. Desperate
  7. Maryanne
  8. She Likes To Give It
  9. Bad Blood
  10. Crash And Burn
  11. Shot Of Love
  12. Love Blind
  13. Sally Danced
  14. Kid Goes Wild

Line-up:

  • Derek Davis – Vocalen, akoestische gitaar
  • Ron Freschi – Gitaar, achtergrondvocalen
  • John Mathews – Gitaar
  • Danny De La Rosa – Gitaar
  • James Pacheco – Drums
  • Robb Reid – Bas, achtergrondvocalen

Links: