Het Nederlandse Sinnahti, bestaande uit (ex-)leden van de bands Sator Malus en River of Souls is toe aan zijn debuut. The Virtue of Dying werd al opgenomen in de jaren 2019 en 2020, maar ziet nu pas het levenslicht. Dat de muzikanten al wat ervaring hebben opgedaan in het samenstellen en spelen van nummers, hoef ik onze trouwe lezers niet meer uit te leggen. Zij lazen immers de recensies van Genesis Of Devolution (Sator Malus) of bijvoorbeeld deze van Usurper (River of Souls). Deze artikelen van collega’s Joris en Bart moeten ongetwijfeld de nieuwsgierigheid van iedere zichzelf respecterende blackmetalliefhebber opgewekt hebben. U weet wel, van die lui, die echt hard gaan op scherpe harde, doch melancholische black. Niet al te dissonant van aard, maar vooral zwaar, authentiek en soms met wat pagandeuntjes. Dikwijls nog opgevijzeld met wat flarden uit de melodeathscene.
As You… As I opent bijvoorbeeld met wat akoestisch gitaarwerk om daarna het nummer versterkt verder te begeleiden, waarbij ook, ietwat op de achtergrond, een haast zuiver stemgeluid te horen valt. Het draagt in combinatie met de hoofdvocaal wel bij aan een fijne, ook wel nostalgische sfeerzetting. Maar het is de toon die de muziek maakt en dat is waar de schurende riffs om de hoek komen kijken. De ontsproten melodieën voeren u mee over onbegaanbare wateren en een weids landschap. Al snel heb ik het gevoel dat ik meegesleurd word in oude volksverhalen, sagen of iets wat te maken heeft met introspectie en zelfreflectie. Exact kan ik het niet duiden, maar de muziek geeft er zo zijn eigen draai en invulling aan. De drummer draait zijn hand niet om voor een aantal lange, nauwgezette blastpassages om plotsklaps over te schakelen naar wat andere drumpatronen en fills op cymbalen en bekkens onder begeleiding van enkele afwisselende gitaarthema’s. Heerlijk is het slepende moment waarop de melancholie overheerst en de basgitaar zijn donkere tonen laat weerklinken. Het afsluitende Taking laat de doominvloeden wat meer horen, al begeven de Nederlanders zich overwegend wat meer op het zwartgeblakerde terrein. Tegen het einde betrap ik mijzelf er wel op dat de aandacht wat meer aan het verslappen is. De hypnotiserende lijn heeft mij niet over de gehele linie in zijn greep, al doet de band verwoede pogingen om het materiaal interessant genoeg te houden. Zo hoor ik tenslotte wat aardige details op gitaar en een aantal niet misselijke vocalen zanglijnen.
En net wanneer de band ruimte maakt voor een soort tussenpassage met gesproken woorden, spat de urgentie van de vocalen af om mij wederom tot luisteren te manen. Sterk! In de laatste fase werkt de band dan uiteindelijk naar een echte meer doomgerichte passage, waarbij even later ook nog de blackvocaal en het dynamische drumwerk te horen zijn. Waar sommige bands het dan in de eindfase nog wel eens wat laten liggen, doet Sinnahti hier op het debuut het tegenovergestelde. Het einde is misschien nog wel het meest begeesterend en onverschrokken, met name doordat er een serie uitzinnige vocalen te horen zijn op een achtergrond van spookachtige toetsen of gezangen. Dat gezegd hebbende doet het dynamische begin van Reaching for the High Rope er niet veel voor onder. De Nederlanders hebben met The Virtue of Dying wat mij betreft een fraai debuut laten horen. Kijk en luister maar eens naar de video die ik hier heb toegevoegd om zelf tot een oordeel te komen.
Score:
82/100
Label:
Eigen beheer, 2024
Tracklisting:
- Reaching for the High Rope
- The Virtue of Dying
- As You… As I
- Taking
Line-up:
- A.H. – Bas
- D.V. – Drums
- F.O.d.K. – Gitaren
- B.de.G. – Vocalen
Link: