escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Het Zweedse The Crown is een band die iedere deathmetalfan wel zal (moeten) kennen. De band loopt al een machtige tijd mee in het wereldje, de eerste acht jaar als Crown of Thorns totdat een gelijknamige band uit Amerika vond dat het niet leuk is om nog een band met zo’n naam rond te hebben lopen. Het mocht hun succes eens in de weg staan. Inmiddels dus omgedoopt naar The Crown lopen de mannen in totaal dus al meer dan dertig jaar mee.Lees verder ›

Nieuw werk kunnen we vergeten en een nieuwe tour waarschijnlijk ook, maar Slayer is nog allerminst dood en begraven. De heren hebben nu een digitaal museum gelanceerd: Slaytanic Verses.Lees verder ›

De Roemeense black/folkmetalband Bucovina zette 2 oktober voor het eerst voet op Nederlandse bodem voor een bijzonder concert. De heren namen Finsterforst, Firtan en Countless Skies mee. Het optreden van Finsterforst stond in het teken van het twintigjarig jubileum en Firtan vierde het uitbrengen van hun nieuwe album Ethos. Esther 't Lam was erbij om deze speciale avond voor de gevoelige plaat vast te leggen en schreef gelijk een paar woorden mee.Lees verder ›

Heb jij je ooit beziggehouden met de gothicrockscene uit de jaren '80 en '90? Ik zo niet direct. De vijf leden in deze nieuwe supergroep Cemetery Skyline wel, getuige nu het album Nordic Gothic (mooie titel trouwens). En wie zijn die heren dan wel? Het gaat om toch wel ronkende namen uit de Scandinavische extreme metalscene. Zo heb je bijvoorbeeld Markus Vanhala (Insomnium, Omnium Gatherum) dan heb je keyboardspeler Santeri Kallio (Amorphis), drummer Vesa Ranta (Sentenced, The Abbey), bassist Victor Brandt (Witchery, Dimmu Borgir (live), ex-Entombed, ex-Entombed A.D., ex-Firespawn) en niemand minder dan Mikael Stanne (Dark Tranquillity, The Halo Effect) voor de vocalen.Lees verder ›

Wat hebben een wolf en een koning met elkaar te maken? Ik zou het niet weten, maar de vier heren in 1349 zullen ons daar zeker een antwoord op kunnen geven. We weten allemaal dat het Noorse cultgezelschap geen zin heeft in alles wat vernieuwend is en klinkt binnen de black metal. Ravn, brulboei van dienst, stipuleert en stelt dus zelfs dat de reden is waarom 1349 jaren geleden, 1997, boven de doopvont is gehouden, teruggrijpen naar de vroege jaren '90, naar alles wat vies, vuil, smerig, ruw, rauw en robuust klonk. The Wolf And The King is de opvolger van de in 2019 verschenen allesverschoeiende plaat The Infernal Pathway.Lees verder ›

Op donderdagavond vier Oktober 2024 stond dB’s in Utrecht op zijn grondvesten te trillen tijdens een onvergetelijke slammetalshow. Hoewel de de zaal nog volop aan het verbouwen was, hield dit de aanwezigen niet tegen om massaal af te komen op een avond vol loodzware riffs, beukende drums en diepe, brute vocalen. Vier bands beklommen het podium, elk met hun eigen twist op het genre, maar allemaal met hetzelfde doel: de zaal in een chaotische maar euforische roes brengen. De opkomst was behoorlijk indrukwekkend, de sfeer gespannen en de verwachtingen hoog. DB’s stond weliswaar in de steigers, maar niets kon de kracht van de avond verminderen. Integendeel, het bouwterrein gaf een rauwe, industriële vibe aan deze avond, die perfect aansloot bij de brutaliteit van de muziek. Vanaf het eerste akkoord werd duidelijk dat dit geen rustige donderdagavond zou worden. De avond werd afgetrapt door Domspringer, een lokale band die moest invallen voor Amputated en die direct het publiek meehad. Hierna volgde Oral Fistfuck, met hun onheilspellende gitaarpartijen en hun demonische zanger, die voor een serieuze moshpit zorgden. Het publiek reageerde uitzinnig op de lompe, hamerende beats. Vervolgens was het tijd voor Kataplexia. Deze Finse band bracht een overweldigende muur van geluid met zich mee, waardoor menigeen naar adem moest happen. De avond werd afgesloten door Kraanium, de Noorse giganten van de slam metal. Hun diepe, gorgelende vocalen en allesverwoestende gitaren brachten het publiek naar een hoogtepunt. Dit was niet zomaar een concert; dit was de slam party die we nodig hadden. De combinatie van gillende gitaren, loodzware breakdowns en grunts die uit de diepste krochten van de keel leken te komen, zorgde voor een avond die iedere aanwezige metalhead in zijn hart sloot. Onze fotograaf Mellow was erbij om van deze slammende avond foto's te maken.Lees verder ›

Temple of Dread uit Duitsland komt alweer met een vijfde album op de proppen, genaamd God of the Godless. Deze band heeft nog niet de eer gehad om door Zware Metalen besproken te worden. Het eerste album is uitgekomen in 2019 en werd uitgebracht via Testimony Records. Alle daaropvolgende LP’s werden ook via dit label uitgebracht en zo dus ook deze. Over loyaliteit gesproken, het bestaat gelukkig nog. Het Oost-Friese trio speelt death metal en ik mag zeggen dat de voorgaande edities mij al blij stemden. Ik hoop dat Temple of Dread dit niveau vast heeft weten te houden.Lees verder ›

Het Tsjechische Cave Blind heb ik al eens afgezeken voor het prulwerk genaamd The Golden Axe. Destijds legde ik de link tussen de keelklanken van een constant stervende hond en het stemgeluid van bandbrein Pavel Haken. Het weerhield hem er niet van om zijn nieuwste schijf wederom bij Zware Metalen onder de aandacht te brengen. De cover spreekt in elk geval aan met een brandend schip. Misschien een beetje retro, alsof het 2001 is, maar wel mooi.Lees verder ›

Verenigd u! Dat moet Invictus ook gedacht hebben. De band verzamelde gelijkgestemde labels, Genet records en een Deense en Spaanse platenboer om hun plaat vol melodische death/black metal, Despair, uit te brengen. Deze vijf heren hebben behoorlijk wat achtergrond en klusten of klussen nog steeds bij in ander Belgisch ondergrondgeweld.Lees verder ›

Als je nog wat tijd over hebt, als je nog een putteke hebt dan kan je als je al in één band speelt toch ook nog wel bij een tweede of derde of vierde band aan de slag, niet? Er zijn een aantal Finse heren in dit Deimhal die graag bovenstaande levensleuze hanteren en prompt een EP lanceren, The Diabolical Liberation. Binnen de band zijn er heren die in Kalmah spelen dan weer in Armada North of in nog een waslijst aan andere bands, te veel om neer te schrijven.Lees verder ›

De EP Profound Morality van het Britse Heriot wist potten te breken, die boodschap was ook duidelijk voor het label Century Media Records. Na de tour als support van Rolo Tomassi brak de groep door met het nieuwe platencontract en dit jaar schitterde de band reeds op grote zomerfestivals zoals Download, Jera on Air en Hellfest. De band brengt ook gewoon een interessante melange aan brutaliteit met een enigmatisch kantje.Lees verder ›

Katy Elwell, Mat Ricou en Will Knox ontmoetten elkaar voor het eerst in 2006 en beseften al snel dat ze niet alleen dezelfde creatieve invloeden deelden, maar ook een duidelijke muzikale visie. Het trio, dat voor de bandnaam LizZard koos, stelde zich ten doel om een onmiskenbaar eigentijds rockgeluid te creëren dat de luisteraar emotioneel kon raken en tegelijkertijd niet schroomde om hem of haar uit te dagen. Het resultaat is een zwaar, met hooks beladen geluid dat zoveel groter is dan de som der delen.Lees verder ›

Op 24 Augustus vond in Rumst (Antwerpen) het kleinschalige Punk(rock)- en bierfestival Razernij plaats. Op de affiche: Bram Desimpelaere & The High Hopes, Steele Justice, Blowfuse, Buster Shuffle, Punk Rock Factory en The Rawönes. Vooral voor deze voorlaatste band besloot onze fotografe Tessa Verstraete een kijkje te nemen op dit voor haar onbekende festivalletje. De weergoden zaten niet mee maar dat weerhield de menigte er niet van om alsnog goed te shaken op de aanwezige bands! Complimenten zijn zeker op zijn plaats voor de toporganisatie van dit festival, die de menigte veilig naar binnen leidde tijdens de storm en er nadien alles aan deed om het zompige festivalterrein terug betreedbaar te maken. Dit festival is zeker voor herhaling vatbaar!Lees verder ›

M-VIII B.C.? Wat zou dat nu moeten betekenen? Bij monde van de Belgische deathmetalband Catharsis komt dit neer op het volgende: de nummers die op deze EP verzameld staan - behalve Paradise Lost - werden al geconcipieerd nog voor de bandnaam Catharsis werd gehanteerd. Vandaar Made Before Catharsis oftewel M - VIII B.C.. Zo klaar als een klontje als je het mij vraagt. De bandnaam kwam er pas toen zanger Larz de microfoon definitief opnam. De vier heren die onder het dak van Gio Smet Records zitten, hebben toch al heel wat ervaring in de Vlaamse ondergrond. Ik noem maar een paar bands op: Leech 54, Signs Of Cain, Brutal Exposure maar ook Death's Bride, en die laatste was ergens rond 1995 toch een lekker bandje.Lees verder ›

Met het veelal meesterlijke Blood Incantation weet je tevoren eigenlijk nooit goed waar je aan toe bent. Na de scifideathknaller Hidden History Of The Human Race (2019) kwam men doodleuk (nu ja, leuk?) met synthwave-EP Timewave Zero aanzetten en op de daaropvolgende single stond in elk van beide stijlen een track. Op de nieuwe vinden we opnieuw technische death, ambiance en kosmos terug, maar nog zoveel meer dat de titel Absolute Elsewhere zomaar eens (ook) op de muziek kan slaan.Lees verder ›

In september stond Sonata Arctica voor de vierde keer in Tivoli Vredenburg. De Finse powermetalband stelt opnieuw niet teleur en weet het publiek te trakteren op een energieke en meeslepende avond. Het nieuwe album Clear Cold Beyond komt daarbij volledig tot zijn recht op het podium, met razendsnelle gitaarsolo’s, bombastische toetsenpartijen en krachtige zang van frontman Tony Kakko. Fans worden bovendien getrakteerd op een nostalgische reis met klassiekers uit de rijke muzikale carrière van de band. Zware Metalen fotograaf Seth Abrikoos was er bij in Pandora en legde het uitverkochte powermetalfeestje vast op de gevoelige plaat.Lees verder ›

Spilling The Astral Chalice is het tweede volledige album van het Slovaakse Siderean. Het vijftal uit Ljubljana begon in 2010 - toen nog als viertal - onder de naam Teleport en speelde oorspronkelijk progressieve thrash metal met een iel zwart randje. Waar destijds een vergelijking met bands als bijvoorbeeld BlackFast en Vektor probleemloos op ging, is dat inmiddels verleden tijd. De debuut EP Sidereal Evolution (2020) en het eerste volledige album Lost on Void’s Horizon (2021) hadden weliswaar nog wat flinterdunne thrashelementen in zich, op het nieuwe Spilling The Astral Chalice zijn die, om maar in het ruimtelijke thema van de band te blijven, in rook opgegaan, gelijk een meteoroïde die door de dampkring schiet en daar volledig verbrandt.Lees verder ›

Häxär is een Zwitserse eenmansband rond V Noir die we kennen van bijvoorbeeld Ernte. Ich Bin Die Schwärze is album nummer twee en komt via het voor mij volledig onbekende Duitse obscure label Sturmglanz Black Metal Manufaktur. En dan ben ik al bijna uitgepraat en kan je de inleiding tot dit schrijven als behoorlijk dunnetjes omschrijven.Lees verder ›

In juni lanceert Apocalyptica na 28 jaar een tweede album met Metallica-nummers. Een nieuwe tour kondigt zich aan en op 27 september strijkt de band ook neer in Poppodium 013. The Ecstasy Of Gold, muziek van Ennio Morricone die door Metallica als intro wordt gebruikt, zorgt voor een opgewonden spanning in de flink gevulde 013. Wanneer een groot wit doek naar beneden valt, gaat de Finse band dan ook meteen los met Ride The Lightning. Er wordt heftig geheadbangd en voor wie wil zingen maar even de draad kwijt is verschijnen er af en toe stukjes songtekst op de schermen. Een ode aan overleden bandlid Cliff Burton met The Call Of Ktulu en het alombekende Nothing Else Matters mogen niet ontbreken en raken zichtbaar menig gevoelige snaar. Even de ogen dicht, maar niet te lang, want de lichtshow is er één om U tegen te zeggen. Perfect afgestemd op de nummers zorgt de Finse band zo ook voor een visuele weldaad. De avond werd geopend door The Raven Age. Fotograaf Kitty van de Waart kon deze band jammer genoeg niet vastleggen, maar was er wél bij voor deze beelden van de hoofdact van de avond!Lees verder ›