Headlines

Toen Sorcerer in 2010 weer op de planken stond was dat natuurlijk goed nieuws. De terugkeer van oude rotten werd met gejuich onthaald. Bij Zware Metalen reviewden we Reverence in 2022, Lamenting of the Innocent in 2020 en In The Shadow of the Inverted Cross in 2015. De band werd in deze reviews telkens in een adem genoemd met de Zweedse doommastodont Candlemass. Het is een band die als inspiratiebron diende voor Sorcerer. Door de jaren heen ontwikkelde Sorcerer meer een eigen gezicht.Lees verder ›

De schrik sloeg me medio september om het hart toen ik op een (niet bij naam genoemd) Zweeds muziekplatform ineens het volledige album van mijn favoriete beschimmelde tombe tegenkwam. Een snelle blik op het promotiemateriaal liet zien dat de fysieke kopie pas uitkwam op de tweede vrijdag van oktober. Gelukkig steunen wij de metalen wereld in al haar facetten, dus houden we (al dan niet bewust) de datum aan waarop het schijfje met de blote knoesten vast te houden is. Bij deze alvast een oproep om uzelf naar uw lokale handelaar in duistere smerigheid te haasten! Vandaag presenteren we The Enduring Spirit.Lees verder ›

Nightgaunt’s Visitant kwam reeds in eigen beheer uit in de loop van 2022. Dit uit twee leden bestaande collectief verdeeld over evenveel continenten is er echter in geslaagd om samen met Inferna Profundus Records toch een vinylrelease van zijn debuutalbum uit te brengen, en wel gelimiteerd tot 150 exemplaren.…Lees verder ›

‘Hoe vaak denk jij aan het Romeinse Rijk?’ Toen Gaius Flavius, een TikTok creator die scènes uit het Romeinse Rijk naspeelt, deze vraag stelde in een post, dook sociale media er bovenop en ging zijn vraag viraal. Veel TikTokkers legden de kwestie aan hun metgezel voor en veel van hen gaven - als ik de berichten mag geloven - aan geregeld, soms zelfs dagelijks, te denken aan het Romeinse imperium. Voor mijzelf zou het antwoord ‘eigenlijk nooit’ zijn en ik schat zomaar in dat het voor het Duitse Ch'Ahom net zo is. Maar stel je hen de vraag ‘Hoe vaak denk je aan de Mayacultuur?’, dan zou het antwoord wel eens heel anders kunnen zijn.Lees verder ›

Briqueville, sorry B R I Q U E V I L L E knalt weer eens een paar nummers, sorry akten, los op de mensheid. Al tien jaar lang zijn deze Belgen een graag geziene gast op diverse podia en inmiddels zijn ze ook al aanbeland bij album nummer vier, die de akten zestien tot en met twintig herbergt. Deze liggen in het verlengde van al het vorig werk. In dat opzicht is IIII een logisch vervolg in de discografie van deze band, waarvan we nog steeds niet weten wie er nou precies deel van uitmaken. Het zou gaan om leden van diverse electro- en metalbands. Church of Ra? Ach, het maakt eigenlijk ook niet uit. Wat er toe doet, is de muziek.Lees verder ›

James Rivera maakte naam met zijn band Helstar. Die genoot vooral in de jaren '80 populariteit, maar bracht nog tot 2016 albums uit, hoewel er niet altijd veel werd opgetreden. Op New Wave's Gone Metal worden een aantal nummers gecoverd en van een jaren '80 metalsausje voorzien. The Cult en Ramones zullen metalliefhebbers wel kennen. En iedereen die een collega heeft die graag naar Arbeidsvitaminen of de Top 2000 luistert, zal Tears For Fears ook wel kennen. Voor de rest zijn het vooral minder bekende nummers van new wave- en popartiesten die onder handen worden genomen. Eens kijken wat het oplevert...Lees verder ›

Chaînes komt voort uit de restanten van Merda Mundi en zij die al langer zwemmen in de blackmetalzee weten dan al onmiddellijk dat we wederom een band/project mogen verwelkomen van alleskunner en multi-instrumentalist Déhà. Een man die in de Belgische ondergrond en ver daarbuiten geroemd en geëerd mag worden voor zijn geleverde werk. Met Les Litanies des Chaînes komt hij met een blackmetalplaat die wordt uitgebracht door Amor Fati Productions. Er wordt neergeschreven dat de invloeden van dit Chaînes gezocht mogen worden in de Franse, Zwitserse, Canadese en Belgische scene. Dat is natuurlijk een breed hinterland.Lees verder ›

Ontvlucht je soms niet de dagdagelijkse sleur? Ontsnap je zo niet aan de taken die je normaal zou moeten doen? Keer je dan niet het licht de rug toe en ga je dan ook niet op zoek naar de duisternis? Het Noorse Flukt heeft met Omen Ov Darkness dat wordt uitgebracht via het Italiaanse Dusktone Records een vervolg op het in 2019 uitgebrachte Darkness Devour. De band is actief sinds 2014 en bestaat uit leden die in Cyanide en Kaos Manifest, lokale helden, spelen of speelden. De black metal van dit quartet klinkt behoorlijk rasperig, snedig en tegelijk vies, vuil en smerig. Ook het productionele aspect is van hetzelfde allooi. Je kon hiermee al kennismaken. Er werden immers al twee singles gelanceerd.Lees verder ›

Hidden in the Darkness of Fallen Mastery is de tweede langspeler van Mories-project The Gloomy Radiance of the Moon, waarvan we de rest van de discografie ook voorzien hebben van reviews. Dat was het geval voor Night of the Bloodmoon en When the nameless Stars Serenade your Ravenous usurpation of the Blackness. Bal-Sagoth epiek in de naamgeving, synth epiek in de muziek. New Era is de uitgever van dienst van dit 37 minuten durende epos.Lees verder ›

Niet alle bands kiezen een maagdelijke naam, en dat is op zich niet erg want uiteindelijk draait het om de muziek. Mede daarom heb ik naar het exacte gebruik van de naam Cauldron geen onderzoek gedaan. Op muziekdatabase Discogs staat het cijfer negen tussen haakjes achter de naam. Gelukkig weet ik al een aantal jaar dat de metalcore van de Engelsen een stuk creatiever is dan de naamkeuze. De laatste EP Last Words: Screamed From Behind Gods's Muzzle, uitgebracht in 2020, is zonder meer een waar meesterwerk in het metalcoregenre. Sindsdien volg ik band op de voet en was ik door de laatste singles eveneens zeer onder de indruk van de ontwikkeling van het vijftal. Mijn verwachtingen voor Suicide In The City zijn in elk geval hooggespannen. The Coming Strife Records slaagt er al jaren in de meest interessante en allerbeste metalcore van het moment uit te brengen. Het is voor mij ook niet verrassend dat Cauldron een nieuwe samenwerking met dit Engelse label is aangegaan.Lees verder ›

I, Voidhanger Records is er weer maar eens in geslaagd om iets unieks uit hun hoge hoed te toveren. Fleshvessel is de naam van dit grofgebekte konijn: een viertal uit Chicago dat muziek maakt die eigenlijk moeilijk te definiëren of te identificeren valt. Death metal is alleszins de basis, maar daar doorheen verweven ligt een wijds muzikaal landschap dat een heel spectrum aan grillige, experimentele en vaak progressief klinkende klankelementen omvat. De death metal hoor je af en toe in zijn pure vorm opduiken, maar het is vooral wat daarnaast gebeurt dat Fleshvessel de moeite van het ontdekken waard maakt.Lees verder ›

Heeft het eigenlijk nog zin om een EP'tje van vier nummers te bespreken als dat blinkende ding al bijna één jaar uit is? Goh, je kan verschillende redenen verzinnen om gewoonweg nee te zeggen. Ik ken er wel een paar om gewoon ja te zeggen. De eerste is dat deze Tsjechische band Oblivium Regnum gewoon keihard de moeite heeft gedaan om onze geliefde webstek een fysiek exemplaar op te sturen. Ten tweede is het genre, met name melodische death metal, vaak wel mijn pakkie-an. Tenslotte, gaan we echt zeuren over 25 minuten?Lees verder ›

Met Impious Viam zagen we in 2020 het eerste album van de Zweden van Night Crowned  verschijnen. Nu krijgen we Tales voorgeschoteld. Daartussenin zit nog een plaat die zich Hädanfärd laat noemen die onze redactie jammerlijk ontging. Kijk je even goed in de line-up van deze band, dan kan je tot de vaststelling dat de heren al menig Zweeds watertje hebben doorzwommen of doorzeild. Het mag ons dus niet verbazen dat de black metal van dit collectief van een uitmuntend niveau blijkt te zijn.Lees verder ›

Het Canadese Tower Hill startte oorspronkelijk als eenmansproject; zanger R.F. Traynor blies de band in 2020 leven in. Hij vond zijn muzikale inspiratie vooral in bands als Helloween, Judas Priest, Riot, Running Wild en Stormwitch. Na het uitbrengen van een drie nummers tellende demo in 2021 (Fighting Spirits) kon al snel de op de demo gebruikte drumprogrammering achterwege blijven, omdat Mitchell Stykalo (Valyria) achter de drumkit kroop. Met de komst van basgitarist Cam Dakus (ook Valyria) en gitaristen Jeremy Puffer (jawel, ook Valyria) en Cristian Cordeiro (zowaar, niet uit Valyria) groeide Tower Hill uit tot een vijfkoppige band.Lees verder ›

Met enig ongeloof doorspit ik het archief van Zware Metalen. Er is schijnbaar nog nooit een recensie verschenen over de voorgaande albums van het Slowaakse Malokarpatan. De ondergrondse cultband die sinds 2014 muziek maakt en naast enkele EP's en splits, drie volwaardige albums uitbracht. De muziek kenmerkt zich door het vermengen van heavy, black en folkmetal, met een sfeer die erg aan de zeventiger jaren doet denken. Het laatste dan voornamelijk door het inbrengen van nostalgische toetsenpartijen, geluidseffecten of klassieke instrumenten. We gaan ervan uit dat dit afkomstig is van de elektronische trukendoos, aangezien we in de line-up geen muzikanten aantreffen die dit live hebben ingespeeld. Zo ook niet op dit vierde album Vertumnus Caeser.Lees verder ›