Forgotten Tomb – Nightfloating

Geschreven door op 11-07-2024 om 19:00.

Als je helemaal aan de grond zit, je zit op de rand en je wenst er toch over te gaan en alzo in een onmetelijke diepte te duiken, besef dan goed dat de kans dat je hiervan terugkomt afhankelijk van de situatie als bijzonder klein kan beschouwd worden. Besef dan ook dat je niet meer of nauwelijks in staat zal zijn platen te beluisteren bijvoorbeeld. En dat is toch helemaal niet datgene wat je zou willen? Neem nu plaat nummer elf van het Italiaanse Forgotten Tomb, getiteld Nightfloating. De albumtitel die deze vier heren gegenereerd hebben doet me wat denken aan een nummer van REM, een schande ik weet het, Nightswimming, het zal vast de bedoeling niet geweest zijn van dit blackmetalgezelschap.

De vorige plaat van Forgotten Tomb uit 2020, getiteld Nihilistic Estrangement, kreeg me toch wel vrolijk gestemd, wat natuurlijk niet helemaal de bedoeling bleek maar kom. Met onderstaande videoclip ter promotie van het nieuwe album wordt al meteen duidelijk gemaakt dat het opnieuw geen kinderfeestje met ballonnen, taart, ijsjes en een clown zal worden.

Alle ellende start natuurlijk bij het eerste nummer, Nightfloating. Erg rustig beginnen we niet. Je moet niet denken dat je in je blote flieter even rustig in de nacht in het zwembad van de buren kan dobberen. Nog voor je goed en wel je idee hebt uitgevoerd, staat de blaffende hond al je zakje met blote nootjes. Dit om maar te stellen dat deze Italianen er geen genoegen mee nemen om braaf en voorzichtig op te starten. Er wordt gebeten, gebeukt en gesleept. De gitaarthema’s en zeker de leadlijn in dit eerste nummer zijn van een bijzonder allooi. De giftige gitaartokkel in het midden van het nummer is de ideale brug naar een dynamisch en eerder speels gitaargebeuren dat heerlijk wordt voorzien van gepijnigde vocalen. Dat de heren evenmin vies zijn van post-blackmetalelementen hoor je dan weer in de eerste maten van het tweede nummer, A Chill That You Can’t Taint. Een band als Harakiri For The Sky of Heretoir is hier niet ver weg. Herr Morbid zijn vocale bijdrage hier is echter vele malen robuuster en penetranter dan de eerder melancholische keelklanken van een JJ bijvoorbeeld.

Een wat verwilderde gitaarpartij op het einde van This Sickness Withered My Heart is dan weer die ideale opstap naar Unsafe Spaces. Een nummer dat zich lekker vettig laat slepen en sleuren doorheen de regen, de modder en ik weet niet wat nog meer. Het geweldig soleerspel is eveneens niet te versmaden. Drifting is in het geheel een wat eigenaardig klinkende geluidsescapade die ik niet helemaal begrijp. Geef me dan maar het meer dan tien minuten durende afsluitende typische Forgotten Tom-nummer, A Despicable Gift. Luister naar die heerlijke black ‘n roll saus die heren hierover gieten.

Forgotten Tomb is het zijn status verplicht om ook op dit alweer elfde album stevig van het depressieve blackmetaljetje te geven. Nightfloating is een sterk album geworden en sluit perfect aan bij eerder werk van deze Italiaanse band.

Score:

80/100

Label:

Agonia Records, 2024

Tracklisting:

  1. Nightfloating
  2. A Chill That You Can’t Taint
  3. This Sickness Withered My Heart
  4. Unsafe Spaces
  5. Drifting
  6. A Despicable Gift

Line-up:

  • Jöschu “J.” Käser – Gitaar
  • Kyoo Nam “Asher” Rossi – Drums
  • Alessandro “Algol” Comerio – Basgitaar
  • Ferdinando “Herr Morbid” Marchisio – Zang, gitaar

Links: