Headlines

Oktober vorig jaar bracht het Zweedse, atmosferische, avant-garde blackmetalduo Lightlorn de EP These Nameless Words in digitale versie en in eigen beheer uit. Hun landgenoten bij Black Lion Records hadden snel door wat het tweetal te bieden had, haalden de band binnen en brachten het album begin dit jaar in gelimiteerde oplage op CD uit. En negen maanden later is daar alweer een volledig album: At One With The Night Sky. Aan arbeidsethiek ontbreekt het het tweetal in elk geval niet.Lees verder ›

Totenmesse, een Poolse blackmetaltrio, heeft met Fiktionlust een opvolger op To afgeleverd en deed dit bij de Poolse platenboer Pagan Records. De heren in deze band hebben in het verleden al menig smerig watertje doorzwommen. Er zijn linken met MasseMord en Odraza te maken. Nu concentreren de heren zich echter op Totenmesse en doen dit met verve. De drums werden ingespeeld door Krzysztof Klingbein, een heerschap dat eveneens al menig plaatje inketelde. Fiktionlust, voorzien van acht blinkende nieuwe nummers, werd opgenomen, gemixt en gemasterd door Przemysław Nowak van de Impressive Art studio. De cover van het album is bijzonder te noemen en is een  schilderij genaamd 'Dwarfs and stilt walkers' van de gekende Poolse schilder Grzegorz Stec. Vervolgens voorzag Sars (Furia, wędrowcy~tułacze~zbiegi) de plaat van passende lay-out. Lees verder ›

De bandnaam Fallen Utopia klinkt als een moderne death(core)-metalvariant met van die breakdowns erin. En als de website nauwelijks informatie bevat maar verwijst naar de Facebookpagina denk ik zeker te weten dat we hier te maken hebben met een moderne variant van het doodse genre. Niets is echter minder waar: deze Oostenrijkers spelen een pot onvervalste death metal die weliswaar modern klinkt, maar zwaar gestoeld is op de jaren '90.Lees verder ›

Bijzonder toch. Je struint wat rond op een festival met aan je zijde je partner voor het leven. Je besluit met zijn tweeën een bakkie Indonesisch te doen en je zet je vervolgens geheel ongepland bij wat andere, onbekende mensen aan tafel. Goh, ja mijn niet al te sociale zelf heeft het soms wat moeilijk om met de mens in kwestie aan de praat te geraken en dit volledig buiten de beroepssfeer. Nochtans lukte dat die namiddag toch bijzonder aardig. En zie hier de nieuwe EP van de rauwe, atmosferische blackmetalband Wurgilnõ.Lees verder ›

Kerstmis valt vroeg dit jaar want Green Lung heeft een nieuw album. Ik ben dit jaar niet altijd even braaf geweest, maar ik hoop deze plaat toch te zien liggen onder mijn kerstboom. Misschien er eerst eens luisteren voor ik hem bovenaan mijn wenslijst zet? Voor Zware Metalen doe ik dat met plezier!Lees verder ›

Het uit Boston afkomstige kwartet Morne timmert gestaag aan de weg. De band stond in het verleden al op festivals als Roadburn en Hellfest en is tegenwoordig onderdeel van de Metal Blade-stal. Met Engraved With Pain is het viertal alweer toe aan album nummer vijf. Er zijn vier lange nummers ingeblikt, waarbij de band voortborduurt op zijn geluid en opnieuw een kruisbestuiving van post-, sludge en doom metal presenteertLees verder ›

Cloudscapes & Silhouettes is een grensverleggend modern, melodisch en cinematisch  debuut van een tweetal onder de naam Mayfire. Wanneer ik navraag doe bij label van dienst Rock Of Angels Records over de identiteit van deze muzikanten, krijg ik simpelweg het antwoord dat deze personen anoniem willen blijven. De initialen MJX en RD is dan ook het enige wat het label prijs geeft. Voor de rest moeten we het dus doen met het debuut, dat zich in de progressieve hoek schuil blijft houden totdat het wordt ontdekt. Een eerste kennismaking blijft altijd even wennen, zeker als de band een verhaal vertelt van vier-en-veertig minuten.Lees verder ›

Voidescent, een vierkoppige formatie uit het Spaanse Sevilla, fabriceerde vier jaar na de EP Eleven Into Nox nu Dust And Embers. De Italiaanse cultlabelhelden van Avantgarde Music pikten deze bende op en brengt dus nu prompt hun eerste langspeler uit. Misschien kennen enkelingen onder ons deze band nog onder hun vorige naam Andhord, ik in ieder geval toch niet. Nu, dit Dust And Embers, zo kan de titel al doen vermoeden, brengt ons naar het kruispunt tussen leven en dood. Het moet ons brengen naar die momenten waarop we als mensen nadenken over net dat: leven en dood. We moeten aan introspectie doen, ons bewust zijn van de mysteries die met dit bestaan verbonden zijn en moet ons doen contempleren, ons laten nadenken over hoe we dit alles bewust beleven. Nou moe, zou mijn oma zeggen, zwengel die plaat nu toch maar gewoon aan. En laat net dat het gene zijn wat ik al heb gedaan.Lees verder ›

Het Duitse The Prophecy 23 werd voor het laatst op Zware Metalen besproken in 2014. Er is in die tijd veel veranderd in de wereld en soms is het dan fijn te merken dat er ook nog een aantal zaken hetzelfde zijn gebleven. Ik doel dan natuurlijk op de muziek van The Prophecy 23. Nog steeds is thrash de uitvalsbasis, zit er een flinke scheut heavy metal in en wordt er soms wat death metal toegevoegd. Vorig jaar mocht de band op het prestigieuze Summer Breeze spelen. Een mooie gelegenheid om de show vast te leggen en de opnames verschijnen nu op cd.Lees verder ›

Als je de legendarische albums The Effigy Of The Forgotten en Pierced From Within niet kent, ben je af. Begin jaren negentig torpedeerde de Amerikaanse deathmetallers van Suffocation zich daarmee direct naar de top en sindsdien is het gezelschap ook niet meer weg te denken uit de wereld der dode metalen. Hoewel het interval tussen nieuwe albums wat langer begint te worden en we het in 2021 - vier jaar na het laatste wapenfeit ...Of the Dark Light - moesten doen met zoethoudertje Live In North America, kunnen fans van brute en technische death metal weer opgelucht ademhalen met een nieuwe full-length genaamd Hyms From The Apocrypha.Lees verder ›

Eerst was er niks (Nihil). Vervolgens werd ons gevraagd vanuit dit niets, dit niks op te staan en te herrijzen (Ascension). Nu sluipt de vijfkoppige slang die zich Serpents Oath noemt naar de volgende langspeler die geheel toepasselijk de titel Revelation draagt. Er lijkt weinig veranderd. De vijf koppen aan de slang zijn nog altijd dezelfde. Het artwork wordt nog altijd magistraal gebracht door de heer Avalos. Is het dit dan?Lees verder ›

Epiloog… Een naschrift. Auteurs gebruiken ze maar wat graag om te vertellen wat er na afloop van het verhaal met de personages is gebeurd of om informatie te geven die te maken heeft met het voorafgaande verhaal. Het kan een aangename, verrijkende aanvulling zijn, maar bij bepaalde verhalen wil je ze eigenlijk niet tegenkomen. Bij een open einde moet je er toch niet aan denken dat de auteur alles alsnog gaat invullen?Lees verder ›

De Grieks/Finse doomcombinatie brengt de opvolger van het debuutalbum Into The Eternity a Moment We Are uit. De niet onverdienstelijke zangeres Gogo Melone is terug met Aeonian Sorrow en heeft ditmaal vanuit de debuut-line-up enkel gitarist Taneli Jämsä in de gelederen. Dat wil zeggen een viertal nieuwe bandleden. Geen idee of collega Bart Alfvoet die instond voor de beschrijving van het debuut zijn doos Kleenex terzijde heeft gelegd, maar misschien is het wel tijd om deze weer tevoorschijn te halen.Lees verder ›

Een symfonische band uit Italië. Heeft u daar nou nooit genoeg van? Deze band meent sinds 2007 enig bestaansrecht te hebben, binnen het overladen kader van symfonische gothic metalbands. Vinden wij dat ook? Eerder verschenen op Zware Metalen recensies van het album Brave Dreams en het debuut The Bridge of Sighs. Dit XI is het eerste album met nieuw aangetrokken sopraan Kyrah Aylin en daar maakt Scarlet Records in de promo nogal wat gewag van. En waar de eerder besproken albums niet in de smaak vielen bij de collega redacteuren met als één van de voornaamste pijnpunten de clichématige zang, ben ik nu geneigd om de band alsnog een kans te geven.Lees verder ›

Herzog is een driekoppige formatie uit België. Furnace is het eerste werkje in glas-en-lood. Althans, zo zou je het wat plastisch kunnen omschrijven. Niets is echter minder waar want achter dit glas zitten drie individuen die elkaar gevonden hebben, samenwerken en dus ondanks verschillende vormen, perfect bij elkaar lijken te passen. Déhà is er daar vermoedelijk één van, nochtans is de band ontsproten uit de zwarte zielenroerselen van Asgeir Amort die zich voor het obscure en occulte drumwerk laat bijstaan door Hochofen. Het Duitse Amor Fati Productions is het label dat al dit lekkers op ons loslaat. Dan moet dit toch echt wel klinken als black metal. Nochtans zou er ook een snuifje death metal te bespeuren zijn, alzo schrijft toch de promoboer.Lees verder ›