escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Bloodsin is het een band uit het Oosten van Nederland en is al dik twintig jaar actief. De band staat oorspronkelijk bekend als maker van death metal maar in de loop der jaren zijn er steeds meer thrashinvloeden geslopen in het geluid. De band heeft met Michel Lucarelli een nieuwe vocalist en daarmee is de overgang naar thrash verder doorgezet.Lees verder ›

Mexico City is een voor mij onbekende hoofdstad in Midden-Amerika die heel wat duister geweld voortbrengt. Ook dit Black Void Cult opereert vanuit deze miljoenenstad. In de bezetting van deze band zit Fernando León, een heerschap dat recentelijk nog sessiewerk deed voor het Belgische Serpents Oath toen deze heren voor het eerst in hun bestaan de grote oceaan overstaken voor een exclusieve 'fly-in show'. Deze laatste band komt onderhand met nieuw werk, maar ik schrijf natuurlijk nu over de Mexicaanse vrienden en niet over de Belgische Satansaanbidders.Lees verder ›

Hoe zou het gesteld zijn met de kronkels in het brein van de heer JP, bedenker en bezieler van de Amerikaanse blackmetalband Gallóglaigh? Op Luaith, het vorige album en tevens het debuut, verwees ik naar deze kronkels en opperde ik nog dat er toch nog meer verstopt zat. Daarmee doelende op het feit dat het debuutalbum me toch niet helemaal kon overtuigen en dit ondanks de zang van Beleth en de drumpartijen van Diogo Motta, door één ieder van ons gekend voor zijn uitmuntende werk in Gaerea.Lees verder ›

Wat kan er allemaal op een elf jaar gebeuren? Een heleboel neem ik aan. Iets wat zo klaar is als een klontje is dat je op elf jaar toch wat ouder wordt. Is natuurlijk niks moeilijk aan, het enige wat je hier voor moet doen is gewoon niet dood gaan. En dat is het gene wat de twee bandleden in Sorathian Dawn gedaan hebben. Zij hebben de elf jaar tussen de eerste plaat, die gewoon keigemakkelijk de titel Sorathian Dawn meekreeg, nuttig gebruikt. In 2014 een single, in 2015 een EP en verder hebben ze op muzikaal vlak tot nu, tot Radiant Terror gewoon stilgezeten. Wat zette ze dan toch weer aan om melodische black metal te maken? Het is me zo waar een raadsel.Lees verder ›

Een solo-artiest ditmaal. De Amerikaan Andrew Steven Brown brengt onder de naam The Mosiac Window het debuut Plight of Acceptance aan de man. Het album handelt over leven en dood en alles wat daar tussenin zit. Volgens de beste man was het schrijven en completeren geen sinecure, vanwege het overlijden van zijn vader en grootmoeder. Toch voelt het uitbrengen van dit debuut voor hem als een mooi verwerkingsproces. En ik denk bij mijzelf: Nou, als wij er dan een mooie metalplaat voor terug krijgen, dan is dit een ideale win-win situatie.Lees verder ›

Wie speelt er graag alleen? Niemand? Ik denk het wel. Heel wat mensen, heel wat muzikanten kunnen perfect helemaal alleen hun plan trekken. Zo ook Geistaz, die we ook kunnen voor zijn drumwerk in Grigorien. De Deense black metal op deze tweede plaat Midnatsbøn ved Djævelens Port die als opvolger geldt voor Trolddomsejd i skovens dybe kedel is een verwijzing naar eigen Deense blackmetalachtergronden maar meer nog een verwijzing naar Noorse cultbands Perished, Hades, Isvind, Helheim en Ulver. Dan mag je al terugblikken naar de vroege jaren '90.Lees verder ›

Warcrab is een beest dat al eens eerder is gepasseerd hier op Zware Metalen. Het tweede album Scars of Aeons werd in 2017 beschreven. Voornaamste kritiek was het feit dat het dat album wat aan de korte kant was, met slechts 34 minuten aan speeltijd. Alsof de Britten daar naar geluisterd hebben, werd de opvolger Damned in Endless Night direct met achttien minuten verlengd. Nu hebben we echter te maken met het vierde album The Howling Silence, goed voor een dikke 45 minuten aan sludge- en deathmetalplezier. De eerder genoemde kritiek met betrekking tot de albumlengte is daarmee alvast van tafel.Lees verder ›

De cancel culture is een fenomeen dat ook niet aan onze wereld voorbij trekt. Bands worden stilletjes verwijderd van streamingdiensten, muzikanten krijgen na vage beschuldigingen zomaar hun ontslag en er zijn altijd wel groepen die op basis van een politieke voorkeur proberen concerten geannuleerd te krijgen. Tegen die achtergrond werd in 2016 deathmetalband Infidel Reich opgericht, met als meest prominent lid drummer Bob Bagchus, mede-oprichter van Asphyx. De band zette zich vooral af tegen 'woke' en trok na een EP en twee albums in mei 2022 de stekker eruit. Totdat er aan het einde van de zomer een berichtje op de Facebookpagina van de band verscheen: als er een label was dat er geld in wilde steken, dan zouden de heren daar best eens over na willen denken. Hoog tijd om Bagchus om toelichting te vragen.Lees verder ›

Het Zweedse Vokonis heeft onlangs getekend bij het kwaliteitslabel Majestic Mountain Records. Om dit te vieren en de wachttijd tot hun nieuwe, vijfde album (voorjaar 2024) te overbruggen is de drie nummers tellende EP Exist Within Light uitgebracht. Uiteraard op het nieuwe label van de band. Behalve het nieuwe label is het voormalige trio versterkt met een tweede gitarist, Hedvig Modig. Voor een zwaar op riffs gedreven band als Vokonis, een meer dan welkome aanvulling.Lees verder ›

Soms is het voor een persoon, een individu moeilijk om te gaan met tegenslagen die inherent zijn aan het dagelijkse leven op deze planeet. Vele mensen onder ons, en vermoedelijk toch eigenlijk wel iedereen, zal op één of ander moment in zijn leven voor een spreekwoordelijke afgrond staan en stellen dat de put nu toch wel heel diep lijkt. Velen slagen erin de overkant te zien en maken de oversteek door middel van een brug bijvoorbeeld. Anderen blijven erg lang - zo niet heel erg lang - aan die afgrond staan en springen er soms ook gewoon in. Zo percipieer ik soms nog wel eens de gedachtegang die ik te lezen krijg in heel wat meegeleverde bandinfo. Zo ook deze van Litha, een soloproject voor de heer Andrew Black, geboren en getogen in Salem in de staat Oregon, die voorheen in Sorceress speelde. Daar maakte hij kennis met ALN van Mizmor en MSW van Hell. Dit Litha is een manier voor de heer Black om met zijn demonen te vechten. Iets wat hij al deed in de vorm van ambientgeluiden.Lees verder ›

Al maanden was het stijf uitverkocht: het concert van de gebroeders Max en Igor Cavalera in de Tilburgse 013. Nu leek de kleine zaal van het fraaie complex ook wel wat te klein voor het nog steeds populaire duo, maar de grote zaal was ook al bezet: ene Davina Michelle trad er op. Een popzangeres, wat ertoe leidde dat beide publieksstromen voor de ingang elkaar nogal vreemd bekeken. Namens Zware Metalen sloot redacteur Remco Faasen bijna in de verkeerde rij aan, maar was hij toch nog op tijd binnen. Seth Abrikoos maakte de foto’s.Lees verder ›

In het midden van de jaren ’80 werden de eerste stappen gezet richting de thrash- en deathmetalmuziekgenres vanuit de rock en mildemetalenbands. Uiteraard kennen we allemaal de pioniers binnen deze genres. Death, Slayer, Metallica, Possessed, Morbid Angel, Cannibal Corpse en Anthrax behoeven natuurlijk geen enkele uitleg. Het Amerikaanse Autopsy zou dat uiteraard ook niet behoeven, echter lijkt het erop dat de band nooit echt in één adem genoemd wordt met voorgaande lijstje met namen. Toch heeft de kenmerkende death/doom metal van Autopsy zijn sporen nagelaten en heeft de band een aantal hooggewaardeerde platen geproduceerd via Peaceville Records. De band startte in 1987 en besloot er in 1995 na vier LPs de brui aan te geven. Sommige bandleden vervolgden hun muzikale carrière in de band Abscess. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, bloederig is een favoriet thema bij de heren van Autopsy overigens, en in 2009 is de band toch weer bij elkaar gekomen.Lees verder ›

Abduction bracht me al eerder in vervoering middels hun vorige plaat, Jehanne, een album dat ging over Jeanne D'Arc. Echt de moeite om die melodische blackmetalparel toch nog eens te beluisteren. Dit Toutes Blessent, La Dernière Tue, een plaat die opnieuw uitkomt via Finisterian Dead End, in collaboratie met Frozen Records, kent misschien ook wel zijn cultuurhistorische invulling. Weliswaar hebben de vier heren er ditmaal geen conceptalbum van willen maken. Ze breien deze keer naar eigen zeggen wat lossere thema's tot één geheel. Deze thema's zijn de Eerste Wereldoorlog, persoonlijke ontwikkeling, de visie van de huidige maatschappij op het ouder worden en het behandelen van onze ouderen.Lees verder ›

Maar kijk! Het Noorse Aeternus is er nog altijd en dit al sinds 1993. Dit Philosopher is album nummer negen als ik me niet vergis. Dertig jaar actief in de extreme metalscene: je moet het maar doen! Ik denk dan altijd terug aan lang vervlogen dagen. Ik meen me zelfs te herinneren dat in een even ver verleden (ergens in 1999) deze Noren in België speelden. Meer nog: in de Biebob, één van de meest gerenommeerde metalclubs. Ze sloten de avond van een metalbashwedstrijd af. De reden waarom ik het me nog herinner is dat ik toen nog met één van mijn bands op datzelfde podium heb gestaan. Ik kan me frontman Ares nog zo voor de geest halen.Lees verder ›