Headlines

Zou het dan? Is het echt? Een snelle blik onderaan het promomateriaal laat zien dat Borknagar dit keer exact dezelfde muzikanten in de gelederen heeft als tijdens het sterke True North. Dat is toch een unicum te noemen. Nog nooit moesten de fans echter zo lang wachten op nieuw werk van deze Noorse progressievelingen. De band rondom opperhoofd Øystein G. Brun had namelijk door één of ander virusje de kans niet gehad om het vorige album aan het publiek te tonen. Gelukkig kunnen we ons nu eindelijk gaan opmaken voor Fall.Lees verder ›

Lang gewacht en stil gezwegen, nooit gedacht en toch gekregen. Dat is zoals ik het bekijk in dit geval en naar ik aanneem meerderen met mij. Ik denk dat er ook velen zullen zijn die helemaal niet hebben zitten te wachten. Dat is een beetje tekenend voor de geschiedenis van de band waarvan de meningen regelmatig sterk uiteen liepen. Dat is ook niet heel verwonderlijk als je de voorgaande releases van de band erbij pakt.Lees verder ›

Wat ruist er door het struikgewas, zong één van 's Nederlands bekendste en meest befaamde cabaretiers ooit. Zo ver zou ik het nu voor deze nieuwste van het Zweedse Skuggor niet durven drijven maar de atmosferische black metal die verzameld staat op dit blinkende draaiding zou de reflectie moeten zijn van M. (enige bandlid). Een figuur, misschien wel een éénzaat, wie zal het zeggen, dat reflecteert wanneer hij door de couloirs flaneert van het woud dat vermoedelijk gemakkelijk toegankelijk is.Lees verder ›

Ach man, wat moet het heerlijk zijn voor deze Zweden als je een label als ATMF - De Tenebrarum Principio achter je hebt staan. De promo spreekt over het herleven van lang vervlogen tijden, toen black nog echt obscuur was. Denk aan Darkthrone en Bathory, primitieve, kwaadaardige muziek, maar dan met een beter geluid en een betere mix. Aan de andere kant brengt deze notitie wel wat anticipatie met zich mee.Lees verder ›

Een relatief jonge band uit de Amerikaanse staat Indiana bracht in 2018 een eerste EP met de titel Harvest of the Adept uit. Dit Esoterrorcult is onze eerste kennismaking met Karkosa, een debuutalbum van eenenvijftig minuten. We mogen materiaal verwachten wat in het verlengde ligt van Belphegor, Dark Funeral en Behemoth. Een flinke dosis black en death dus.Lees verder ›

Ruim tien jaar na de laatste langspeler Zouvek Crni en dertien jaar na het debuutalbum Bastard Son Is Dead, komt dit Servische gezelschap met een nieuw album op de proppen. Een album met als thematiek "staken" of "kolac". Dat zijn de houten staken waarop menig lijk, hoofd of dergelijke werd geëtaleerd in de Middeleeuwen, dus erg lang geleden. Kolac heeft dan ook maar zijn nieuwste plaat Kolac genoemd, hoe zou jezelf zijn. Dit viertal maakt al sinds 2006 black metal met een aardige thrashrand en laat het ook nu niet na dit te doen.Lees verder ›

Candela is een plaat die voor sommigen goed zal klikken, en voor anderen, zoals ik, minder interessant zal zijn. Het is mij veel te vrijblijvend. Een aaneenschakeling van gedurfde en contextloze overgangen wordt mij na een paar tracks wat teveel. De delivery van de vocalen snap ik ook niet helemaal. Er zitten een heleboel opmaten in, je kan het ook té vaak doen. De afwisseling is vocaal bovendien zeer beperkt. De mix ten slotte is mij ook veel te ruimtelijk, waarbij de gitaar heel erg links weggedrukt staat en de drummer over de hele linie is uitgesmeerd. Met zo'n smerig geluid wil ik veel meer in mijn gezicht geblazen worden persoonlijk. Of zoals ze in Spanje zeggen: margen de mejora.Lees verder ›

De Spaanse progressieve melodieuze deathmetalband Eternal Storm bracht in 2019, tien jaar na de oprichting, hun debuutalbum Come The Tide uit. Een album dat, mede door de melodieuze death met doom inslag en een sterke epische kant, goed aansloeg. In de jaren die volgden raakte het echter zanger en bassist Kheyron kwijt en ook drummer Mateo Novati hield het voor gezien. Jaime Torres en Daniel Magnato vonden in Daniel R. Flys een nieuwe zanger en gitarist. Klinkt die naam je bekend in de oren? Verrast me niet; Daniel R. Flys is niemand anders dan Dani, de zanger van Persefone. Met zijn drieën werd gewerkt aan het tweede album, dat inmiddels het levenslicht heeft gezien en de titel A Giant Bound To Fall heeft meegekregen.Lees verder ›

De Duitsers van Farsot zijn wel eens eerder op onze website gepasseerd. Debuutalbum IIII werd in 2007 uitgebracht en van een recensie voorzien. Nadien volgde Insects in 2011, maar deze plaat bleef bij ons onbeschreven. Fail·Lure uit 2017 daarentegen werd wel met een schrijfsel door collega-redacteur Yves Pelgrims gewaardeerd. Voornaamste kritiek in zijn recensie was toch wel dat de nummers wat langgerekt van aard waren en weinig beklemmend. Of, zoals hij het eerder benoemt: "De band werkt zelden naar een climax toe". Misschien lagen de verwachtingen na een niet-productieve periode van zes jaar ook wel wat aan de hoge kant. Evengoed hebben we nu wederom zeven jaar moeten wachten op deze opvolger Life Promised Death. Akkoord, tussentijds ontvingen we nog een split met die gast van Coldworld onder de naam Toteninsel welke door collega redacteur Clemens Schaap werd opgepakt.Lees verder ›

Herfstdood is een relatief nieuwe speler in de Nederlandse blackmetalscene. Bezieler A. is dat zeker niet. Zo bestiert hij onder andere ook - onder diverse pseudoniemen - de muzikale entiteiten Wapenveld, Jordskaelv, Duister Maanlicht volgens de aangeleverde promotekst. Niet voor niets is dit heerschap al bezig met het maken van black metal sinds 1999, waarbij het label van dienst ook een eigen label is, namelijk SneeuwStorm Produkties. Dat brengt dan ook de de cd en het digitale album uit. The Shrouded Winter zorgt voor de uitgaves op tape voor de liefhebbers. Dat gezegd hebbende is het eerste wapenfeit, een split met de titel Vergeten en vergaan tezamen met het Amerikaanse Hikikomori ons ontgaan. We moeten het dus op Zware Metalen doen met het eerste volwaardige album Lijdensweg. Lees verder ›

In 2013 schreef collega redacteur Bart Alfvoet nog over het laatste volwaardige album A Nest of Ravens in the Throat of Time van het Amerikaanse Obsidian Tongue. In eerste instantie horen we introspectieve black metal die ergens het midden weet te houden tussen Cascadian black en meer Canadees geaarde black metal. Zoals de heer Alfvoet al schreef een kruising in het verlengde van een band als Wolves In The Throne Room en een aantal progressieve post-blackmetalbands uit Noord-Amerika - ik denk dan zelf bijvoorbeeld aan een band als Yellow Eyes, al schuren die ook wel tegen het Cascadian gebeuren aan -. Enfin, laat ik eens ophouden met het stempeltje te drukken.Lees verder ›

Met Onslaught Kommand treffen we ogenschijnlijk een band die nog in de kinderschoenen staat. De nog onbekende Chileense band bracht in 2022 via Godz ov War Productions zijn zelfgetitelde demo uit. Dit jaar volgt er naast deze EP ook nog een split met het Peruaanse Rito Profanatorio, maar dit werk heeft de burelen van Zware Metalen nog niet bereikt. Dit Visions of Blood and Gore als zijnde een EP bestaande uit een viertal nummers wel. Het is tevens de eerste kennismaking met de band op Zware Metalen. Het vierde nummer van deze relatief korte schijf is overigens een cover met de titel Dead Body Love (Pungent Stench).Lees verder ›

Święta Krew (heilig bloed) is misschien een wat vreemde titel voor de tweede plaat van het Poolse kwintet onder de naam Sacrofuck. Maar als we ons bedenken dat het debuut Ekstaza upodlenia - de extase van vernedering - is genoemd, zal het toch wel goed zitten met deze goorlappen? De speelstijl is onherroepelijk death metal. In zijn beginjaren, 2009, was het thematisch gore, ofwel bloed, pus en allerlei perversiteiten. Hoe de band op zijn debuut klonk weet ik eerlijk gezegd niet, maar thematisch gezien is er schijnbaar wel een verschuiving richting seriemoordenaars en mentale afwijkingen. Niets onmenselijks is deze deathmetalband vreemd, althans zo lijkt het. De plaat omtrent het heilige bloed is wel de eerste die op Zware Metalen is geraakt.Lees verder ›

Goddomme wat is dit nu weer, is mijn eerste gedachte wanneer ik lees dat Unsouling death metal en darkwave met elkaar tracht te combineren. Los van elkaar of samen in één formule? Nou ja, eigenlijk allebei wel, zo is mijn eerste conclusie na de eerste luisterbeurten van het debuut Vampiric Spiritual Drain. Gegrepen door het concept van voorman A.S. die nog het meest gekend is van zijn werk bij het Amerikaanse Feral Light geef ik zijn nieuwe band, project of wat dit dan ook mag zijn, een kans.Lees verder ›

Uit Ecuador komt dit black/doom duo Niphredil dat zich laat bijstaan door twee sessiemuzikanten. at hier wordt aangeleverd is de debuutplaat getiteld The Final Star. Het ziet er allemaal heel propertjes uit. Meestal krijg ik ranzige zaakjes opgestuurd uit Zuid-Amerika. Dat gaat dan om vuile blackmetalplaatjes die werden opgenomen in een vochtige, overwoekerde garage of met behulp van één microfoon ergens in een repetitiehok. Dit plaatje oogt in ieder geval al heel anders en vermoedelijk zal het ook anders klinken. Ondanks het feit dat de band al bestaat sinds 2014 is dit nog maar release nummer twee. Goed genoeg, moeten de Portugese vrienden van Prophetical productions gedacht hebben.Lees verder ›