Borknagar – Fall

Geschreven door op 22-02-2024 om 18:55.

Zou het dan? Is het echt? Een snelle blik onderaan het promomateriaal laat zien dat Borknagar dit keer exact dezelfde muzikanten in de gelederen heeft als tijdens het sterke True North. Dat is toch een unicum te noemen. Nog nooit moesten de fans echter zo lang wachten op nieuw werk van deze Noorse progressievelingen. De band rondom opperhoofd Øystein G. Brun had namelijk door één of ander virusje de kans niet gehad om het vorige album aan het publiek te tonen. Gelukkig kunnen we ons nu eindelijk gaan opmaken voor Fall. Zoals altijd is over alle details nagedacht. Van de  muzikale composities, de diepere betekenis van de teksten tot de prachtige albumhoes. Jens Borgren zorgt wederom voor een vlekkeloze productie en kraakhelder geluid. Borknagar staat niet voor niks na dertig jaar nog fier overeind. Blijft dat zo of brengt dit nieuwe album Fall de reus ten val?

Heel eerlijk, daar had het kort toch even de schijn van. Summits werd als eerste voorproefje op de koude wereld losgelaten. De eerste tonen voelen direct vertrouwd aan. Er zijn weinig bands die een even onderscheidend en herkenbaar geluid hebben als Borknagar. Metal is in eerste instantie een genre bij uitstek dat emotie oproept, in welke richting dan ook. Borknagar is daar een meester in. De razende blackmetalpassages komen in alle hevigheid binnen, terwijl de dromerige progrock vervoert en de gedachten laat dwalen. Summits voldoet daar met momenten zeker aan, maar weet over de gehele linie nog niet te overtuigen. Vooral de middensectie gaat te lang door en mist een duidelijke koers. Richting het einde gaan de registers van ICS Vortex dan toch volledig open en blijft een positief gevoel achter. Nordic Anthem spoelt dat gevoel toch grotendeels weg. Een vreemde eend op het album, maar ook in de discografie van Borknagar. Tribale ritmes en door folk geïnspireerde zang moeten een noords lijflied vertegenwoordigen, maar het resultaat is een vlakke uitvoering met een hoog Songfestivalgehalte.

Dan slaat de twijfel toch om het hart. Voorgangers True North (met Thunderous en The Fire That Burns) en Winter Thrice (met The Rhymes Of The Mountain en Cold Runs The River) kenden beiden namelijk juist een zeer sterke start van het album. Genoeg over het verleden, we gaan door met Afar. Dit klinkt direct als het handelsmerk van Borknagar. Meeslepende gitaarlijnen trekken de toehoorder het nummer in, dat met groots bombast en de ijzige schreeuw van ICS Vortex weet te imponeren. De heldere samenzang met Nedland is exceptioneel. Moon begint nog ijskoud, maar gaat al vrij snel over in rustiger vaarwater. Op een bedje van bluesy hardrock kan ICS Vortex zijn grote klasse etaleren, net als het heerlijke gitaarspel. Stars Ablaze kent in mindere mate hetzelfde euvel als opener Summits. Ook hier vinden we één van de langere nummers op het album. Het nummer kent een klassieke rustig-hard-rustig-hard wisselwerking. De intersecties om de boel aan elkaar te lijmen worden daarbij wat te ver doorgetrokken, waardoor de echte impact enigszins verloren gaat.

Waar True North een sterke start kende, kabbelde dat album richting het einde juist wat voort. Nu vinden we in Unraveling misschien (met nadruk op misschien) wel het sterkste nummer van Fall. In de eerste plaats door het gebruik van het hammondorgel (daar hebben we te weinig van in deze wereld), maar zeker door de vernuftige structuren en verslavende melodieën. The Wild Lingers is vervolgens een relatief rustige uiting, gedragen door zalvende vocalen en dromerige progrock. Het bombastische refrein met orkestrale ondersteuning blaast je vervolgens echter compleet omver. Hier laat ICS Vortex toch maar even horen dat hij één van de beste zangers in het genre is. Simpelweg prachtig! Dit blijft de komende weken nog wel even in mijn hoofd hangen. Northward is met tien minuten het langste nummer en afsluiter van Fall. In alle vezels voelt dit het lijflied dat Nordic Anthem had moeten zijn. Ook eerder voorkomende gevallen van iets te lang doorgetrokken tussensecties blijven afwezig. Door ook de black metal een prominente plek te geven krijgt het album ook richting het einde de nodige intensiteit.

Al dertig jaar staat Borknagar aan de top van de extreme progressieve metal. Fall is daar het twaalfde bewijsstuk van in de lange carrière. Ook nu ligt er een album dat vol staat met interessante wendingen en een perfecte balans tussen verbetenheid en vervoering, dat richting een uur aan speelduur gaat. Geen simpele kost om met een enkele luisterbeurt te beoordelen. Met iedere luisterbeurt opent zich een nieuwe melodie, een harmonieuze samenzang of baslijn die nog niet eerder werd ontdekt. En zo gaat er veel moois schuil onder de ijzige oppervlakte. Toch kraakt het ijs af en toe wat onder het gewicht. Ten val komt de reus echter niet. Het blijft natuurlijk wel Borknagar, daar ligt de lat simpelweg toch net iets hoger dan bij een andere band.

Score:

83/100

Label:

Century Media Records, 2024

Tracklisting:

  1. Summits
  2. Nordic Anthem
  3. Afar
  4. Moon
  5. Stars Ablaze
  6. Unraveling
  7. The Wild Lingers
  8. Northward

Line-up:

  • Lars A. Nedland – Zang, keyboard
  • ICS Vortex – Zang, basgitaar
  • Øystein G. Brun – Gitaar
  • Jostein Thomassen – Gitaar
  • Bjørn Dugstad Rønnow – Drums

Links: