Herfstdood is een relatief nieuwe speler in de Nederlandse blackmetalscene. Bezieler A. is dat zeker niet. Zo bestiert hij onder andere ook – onder diverse pseudoniemen – de muzikale entiteiten Wapenveld, Jordskaelv, Duister Maanlicht volgens de aangeleverde promotekst. Niet voor niets is dit heerschap al bezig met het maken van black metal sinds 1999, waarbij het label van dienst ook een eigen label is, namelijk SneeuwStorm Produkties. Dat brengt dan ook de de cd en het digitale album uit. The Shrouded Winter zorgt voor de uitgaves op tape voor de liefhebbers. Dat gezegd hebbende is het eerste wapenfeit, een split met de titel Vergeten en vergaan tezamen met het Amerikaanse Hikikomori ons ontgaan. We moeten het dus op Zware Metalen doen met het eerste volwaardige album Lijdensweg.
Het album bevat zeven-en-dertig minuten aan black, onderverdeeld over een zevental nummers, allen in de Nederlandse taal voorgedragen. Anders dan zijn andere muzikale projecten die zich voornamelijk kenmerken door het geluid van second-wave-black-metal draait het bij Herfstdood meer om blackgaze en atmosferische black. Dat heb ik ter harte genomen, aangezien ik wel wat kan met een wat introverte beleving die tot uiting komt in meanderende, melodische tremolo. Zo hoor ik dat onder andere tijdens het titelnummer, dat voor een groot gedeelte op instrumentale basis is geschoeid. Eindelijk eens een gast die zijn vocalen voor een langer moment achterwege laat en niet zomaar alles als een bezetene door de microfoon heen spuwt. Dat is ook wel eens fijn! Zo’n Lijdensweg, waarbij hij de muziek en de ietwat snerpende fragiele melodie zijn werk laat doen.
Hypnotiserende lijnen horen we zowat in ieder nummer terug en waar normaliter een vorm van overdaad schaad, kan ik er hier geen genoeg van krijgen. U moet wel bereidwillig zijn om u mee te laten voeren. Buiten het tekstuele aspect om, horen we op muzikaal gebied toch vooral Noorse en Amerikaanse invloeden terug. Al mogen we gerust stellen dat de vaderlandse scene inmiddels wel stilistisch een eigen toets en toon kent. De melancholieke gewaarwording tijdens Verdronken in het noodlot (wat een schitterende titel!) is hier een aansprekend voorbeeld van. De drums even kortstondig met rust laten om zo een brug te bouwen op enkel akoestische gitaaraanslagen. Die brug gaat dan over grillig en donker water naar de andere kant, te midden van een weids landschap waar u radeloos wacht tot het noodlot toeslaat. Ja dit nummer illustreert op muzikale wijze vrij accuraat een gevoelstoestand, zonder dat ik ook maar één stuk tekst heb kunnen lezen. Voor de duidelijkheid, die waren niet toegevoegd aan de promo, dus mijn beschrijving berust puur op het gevoel dat de muziek bij mij teweeg brengt.
En zo te horen heeft ieder van de nummers wel een verhaal op zich. Vergaan door bittere dagen is het afsluitende nummer, waar A. in mijn beleving toch ook wel wat second-wave-nuances door laat klinken door de ruwe opening op drums en gitaar. Storend is dat natuurlijk geenszins. Zelf heb ik allerminst geleden tijdens het beluisteren van dit album met de titel Lijdensweg, al merk ik op dat dit wel typisch een werk is om een bepaalde (gevoel)toestand mee te kanaliseren. Voor de ene mens is dit een dagelijks kleinood, voor de ander zal het bij tijd en wijlen eens nodig zijn. Het doet overigens niets af aan de kwaliteit van dit debuut, want daarmee zit het meer dan goed. En zo kom ik dan ook op onderstaande score uit.
Score:
84/100
Label:
SneeuwStorm Produkties/The Shrouded Winter , 2024
Tracklisting:
- Alles wat uit onze handen is
- Onheilstijding
- Lijdensweg
- Woudtocht
- Verdronken in het noodlot
- Eindigheid
- Vergaan door bittere dagen
Line-up:
- A – Alles
Link: