Headlines

Kennelijk zijn er verschillende gradaties in martelen en is Severe Torture daar één van. Maar het is natuurlijk vooral de bandnaam van een stel geharde veteranen in de brutal deathmetaloorlog die nu eenmaal gestreden moet worden. De band uit Boxtel (fijne beginrijm!) werd al in 1997 opgericht en heeft, naar wij weten, nooit de hellebaard erbij neer gegooid. Wel werd het na een reeks van vijf albums - die in 2001 begon met het verbijsterende Feasting On Blood en in 2010 eindigde met het ook niet misse Slaughtered - lange tijd stil.Lees verder ›

In eerste instantie vroeg ik mij af hoe je in godsnaam op een bandnaam als Swelling Repulsion komt voor je progressieve deathmetalband. Transcending Obscurity Records is echter een label dat bekend staat om het feit dat hij de ietwat vreemdsoortige bands in het hardere of/en obscuurdere genre oppikt. Dit Swelling Repulsion past naadloos binnen deze definitie.Lees verder ›

Hier hebben we de tweede volwaardige LP van het Amerikaanse Tombstoner, genaamd Rot Stink Rip. Wederom uitgebracht door het prima label Redefining Darkness Records. Het debuut Victims Of Vile Torture is al eerder door collega Maarten O. besproken en stamt uit 2021. Tombstoner is een band dat bestaat uit twee setjes broers. Bijzonder feitje, ik denk niet dat er veel bands zijn met een soortgelijke samenstelling.Lees verder ›

Solus Grief is het geesteskind van de heer Peregrinus en Altertum dit van Lord Ggatzshriiegk. Beide bands en dus ook beide heren komen uit Noorwegen. Nu nog niet eens zo lang geleden maakten de heren ook een splitalbum met elkaar maar dan met hun andere éénmansbands of -projecten Unholy Craft en Vorgfang. In deze context vind ik het toch rare snuiters. Nochtans, de muziek van deze heren is black metal in zijn puurste vorm, iets wat de platenbaas van Purity Through Fire Records ook al lang doorheeft. Hij brengt immers bijna alles wat ontstaat uit de geesten van deze heren prompt op plaat uit. Maar is alles wat blinkt ook goud? Dat vraag ik me dan weer af.Lees verder ›

Bij een bandnaam als Wormwood moet ik al snel aan het gelijknamige album van het Zweedse Marduk denken. U toch ook zeker? Deze landgenoten maken ook black metal, maar tappen uit een ander vaatje dan het bikkelharde Marduk. Dit is het type black waarbij lang uitgesponnen melodie centraal staat. Eerder schreef collega redacteur Bart een positieve recensie over debuutplaat Ghostlands: Wounds from a Bleeding Earth uit 2017. Hij noemde het werk van de band een sterke mix tussen ontroerende Finse melodoomdeath en Noorse meloblack en dat zorgt bij mij voor gespitste oren.Lees verder ›

Wanneer Profound Lore een nieuwe plaat uitbrengt ben ik altijd alert. Deze maatschappij heeft er een handje van om prima releases uit te brengen waarbij kwaliteit van de bands voorop staat en het gebodene vaak net wat afwijkt van de gangbare genres. Deze keer bespreken we de nieuwe plaat van het Amerikaanse Apparition, genaamd Disgraced Emanations From a Tranquil State. Dit is de opvolger van de eveneens op Profound Lore verschenen Feel. De vraag rijst of deze release past in de kenmerken van het label zoals ik eerder beschreef. Lees verder ›

Indien u een trouwe lezer bent op onze website - en dat bent u natuurlijk - weet u dat de Griekse metalscene allerminst onbesproken bij ons blijft. Zo verschijnt er met enige regelmaat een recensie van nieuwe plaatwerk van bands als Rotting Christ, Varathron, Necromantia, Acherontas en Kawir. Laatstgenoemde was zelfs recentelijk nog aan de beurt met het album Kydoimos. In tegenstelling tot die andere grote namen, waaraan ook in de promotekst wordt gerefereerd, is het hier te bespreken Five Stages of Grief van Dark Affliction een debuutplaat.Lees verder ›

Jongens toch! Amen Corner, een Braziliaanse blackmetalband uit Curtiba en die al bestaat sinds 1992, heeft getekend op het Nederlandse cultlabel Hammerheart Records en komt prompt met nieuw werk en dit ruim zes jaar na de vorige plaat. Het huidige album werd getiteld Written By The Devil en laat niets aan de verbeelding over. Dat wil natuurlijk schrijven, rasechte oudeschool Zuid-Amerikaanse black metal van het onreinste soort. De drie heren en dame in kwestie spaarden kosten noch moeite om dit plaatje te voorzien van negen satanische blackmetalkrakers.Lees verder ›

Feuerschwanz begon ooit als een grap en behield de naam dan maar. Toegegeven vond ik het oude folkwerk van deze Duitsers wel aangenaam. Als een band die zich niet te serieus neemt, maar dat is sinds 2020 wel een pak veranderd. Heavy metal met heel wat epiek, maar toch nog steeds met een folktoets erin verwerkt. Langspeler twaalf dit keer, maar eigenlijk pas de derde plaat bij Napalm Records.Lees verder ›

De Belgen van Cult Of Erinyes zijn goed gekend in eigen land en natuurlijk ver daarbuiten, want wat voor een leden maken toch deel uit van deze band! Het Duitse Amor Fati Productions brengt Metempsychosis uit: intussen al wel weer plaat nummer vijf. Daartussen zitten nog andere releases verweven, vooral EP's maar ook een split met het Turkse Zifir. De Belgen hebben altijd hun eigen zin gedaan, hebben een eigen smoelwerk, maar op dit nieuwste album krijgen ze het voor elkaar met maar twee nummers te komen, beiden vlotjes over de twintig minuten. We kunnen dus extra lang genieten van de gestoorde vocalen van Déhà, de composities van Corvus, de indrukwekkende drumpartijen van Ahephaim en de sterke afkruiding door Algol en Baron.Lees verder ›

Strychnos is de naam die gebruikt wordt om een bepaalde soort bomen en planten aan te duiden die voornamelijk in tropische gebieden voorkomt. Een aantal van deze soorten wordt als basis genomen om strychnine te produceren. Rattengif in de volksmond. Of beter niet in de mond, het is een vrij giftig goedje dat een aanslag pleegt op je zenuwstelsel. Strychnos is ook de naam van een Deense deathmetalband die net zijn tweede langspeler uit heeft gebracht.Lees verder ›