Van de automutilatie van Shining tot de gekte van Benighted: fotograaf Sonja Schuringa legt als geen ander vast hoe bands écht zijn. In deze nieuwe uitzending van Dood & Verderf legt Sonja uit hoe ze de mensen achter de facade tevoorschijn tovert. Brandende omgekeerde kruizen. Doorgelopen corpse paint. War jackets vol spikes en patches. Afgesneden schapenkoppen. Nog meer omgekeerde kruizen. Grote bossen ongewassen haar. Shirts van Death, Morbid Angel…Lees verder ›
Na bijna tien jaar zijn de sludgemagiërs van RWAKE terug met een nieuw album. Deze plaat draagt de titel The Return of Magik. En wat een betoverende plaat is het geworden.Lees verder ›
Hoest van Taake en ene Von Hellreich (Slagmaur) komen samen met Ormr meekelen op de nieuwe plaat van deze Noorse blackmetalmachine, Nattverd, Tidloes Naadesloes genaamd. Ik herinner me dat ik ergens in 2020 de plaat Styggdom onder de loep nam. Een album dat nog werd uitgebracht via het Franse cultlabel Osmose Productions. Dit keer zijn deze Noren, aangevoerd door Ormr en Aytr, aan de platenboerbarakken van het Nederlandse Soulseller Records gestopt toen ze het Europese vasteland doorkruisten.Lees verder ›
Op 12 maart stelde het Zweedse vijftal van Dynazty het nieuwe album Game Of Faces voor in Kavka Zappa te Antwerpen. Het voorprogramma kleurde helemaal Italiaans met heavymetal- en comedyband NanowaR Of Steel en powerkwintet Trick Or Treat (dat op 24 april nieuweling Ghosted op de wereld loslaat). Onze fotografe Tessa Verstraete keek hevig uit naar dit hevige feestje (en stiekem vooral naar NanowaR Of Steel), en kwam, zag en maakte een hoop sfeervolle foto's voor de Zwaarste lezers van de lage landen. Lees verder ›
15 video’s op zondag, om dit zwarte weekend mee te overbruggen. Hier zijn Amenra, Imperial Triumphant, Karg, The Haunted, The Bunny The Bear, Ex Deo, Samurai Pizza Cats, Skyforger, Powerwolf, Blackbriar, … and Oceans, Mono Inc., Mothica, Novelists, Spiritworld en Cabal.Lees verder ›
Osgraef bestaat uit twee onbekende heerschappen. Individuen die vermoedelijk uit Duitsland komen. Althans dat kan ik zo distilleren uit de summiere informatie die meegezonden werd met deze debuutplaat Reveries Of The Arcane Eye die uitkwam via Amor Fati Productions. De inspiratie halen deze duisterlingen bij bands als Teitanblood, Archgoat en Armagedda. Dan zitten we natuurlijk te roeren in oude soep en dat gaat vermoedelijk wel smaken.Lees verder ›
En hoppa: lekker gewoon een Helmut Lotti recensie op Zware Metalen. Ik zie het André Rieu nog niet zo snel doen: scoren als artiest in de klassieke sector maar ook in het hardrockmilieu. Mijn Gentse stadsgenoot (van origine toch) Helmut Lotti speelt het wel klaar. Na een carrière met miljoenen verkochte albums als Elvis-imitator, zanger van klassieke stukken, crooner en zelfs bewerker van Afrikaans getinte muziek, haalt Lotti opnieuw de hitlijsten met hardrockcovers.Lees verder ›
Zekerheden in het leven: na regen komt zonneschijn, water is nat, de bal is rond en Marduk stelt nooit teleur. Na het verschijnen van de laatste plaat Memento Mori, onderneemt de Zweedse doodsmachine de ene tour na de andere en op de laatste donderdag van februari werd P60 in Amstelveen aangedaan. Namens Zware Metalen nam Remco Faasen een kijkje bij de panzer division en kwam – uiteraard – niet teleurgesteld terug met een verslag.Lees verder ›
radle of Filth kun je gerust beschouwen als een begrip in de (black)metalscene. De band bestaat al 34 jaar en is nog altijd actief. Op 21 maart verscheen de nieuwe (veertiende!) plaat Screaming Of The Valkyries. Het is een mooi vervolg op het sterke Existence is Futile van 3 jaar geleden, waarop men weer een combinatie van black, gothic en heavy metal brengt. Het is knap dat de band na allemaal wisselingen in de bezetting nog steeds als Cradle of Filth klinkt. Daarnaast ligt de single met Ed Sheeran ook nog altijd op de planken. Genoeg redenen om een gesprek aan te knopen met bandleider Dani.Lees verder ›
Dubbel zo groots, dubbel zo grotesk, dubbel zo gothisch. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Vier jaar hebben we moeten wachten op de opvolger van Existence Is Futile en dat is naar Cradle of Filth-normen behoorlijk lang. Album nummer veertien, The Screaming of the Valkyries, wordt opgezadeld met de loodzware taak om zijn meer dan uitstekende voorganger minstens te evenaren. Of opper-Walkure Dani Filth (ondertussen, sinds de debuut-klassieker The Principle of Evil Made Flesh, al meer dan dertig jaar aan het roer van dit spookschip) en de zijnen daar in slagen leest u hieronder. Wordt The Screaming of the Valkyries het nieuwe Walhalla voor de liefhebber van symfonische, gothische black metal, of sturen we het nieuwe gewrocht terstond terug naar Helheim? Zware Metalen probeert het voor u uit te zoeken, maar nieuw werk van een dergelijke iconische band vraagt simpelweg om van meer dan één kant bekeken te worden. De redacteuren zouden elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt, maar hoofdredacteur Remco Faasen (favoriete genre: black metal) en eindredacteur Tafkads (favoriete genre: ook black metal) hebben uiteindelijk de eer gekregen om The Screaming Of The Valkyries aan u voor te stellen.Lees verder ›
Een band als Arch Enemy heb ik lange tijd met veel plezier gevolgd. Vroege albums als Stigmata (1998) en Burning Bridges (1999) werden hier enthousiast ontvangen. Ook de iets latere albums als Wages Of Sin (2001), Doomsday Machine (2005) en Rise Of The Tyrant (2007) konden mij bekoren. Maar dat enthousiasme is de afgelopen jaren flink tanende. Meer recente releases als Will To Power (2017) en Deceivers (2022) spraken mij nauwelijks nog aan. Te voorspelbaar, te doorzichtig, te veel ingeleverd van het vuur van weleer... de echt creatieve bron opgedroogd? Het enthousiasme droop er dan ook niet vanaf toen de promo van het nieuwe album Blood Dynasty op de digitale deurmat plofte. Laat ik het album echter een eerlijke kans geven. Wat heeft het vijftal deze keer in petto? Zou Arch Enemy positief weten te verrassen, met een album dat boeit en weet te overtuigen?Lees verder ›
Vrijdag 14 maart stond Patronaat in Haarlem in het teken van progressieve metal en moderne metalcore. Het Zweedse Allt wist het publiek mee te slepen met hun mix van laag gestemde riffs, meeslepende melodieën en diepe emotie. In oktober vorig jaar brachten de band het langverwachte debuutalbum From the New World uit via Century Media Records, een plaat die positieve recensies ontving. De populariteit van de band bleek duidelijk: Stage 3 van Patronaat was in no time uitverkocht. Seth Abrikoos nam een kijkje en hield haar camera paraat.Lees verder ›
De Australische hardrockers van Airbourne blijven onverminderd populair. Drie jaar geleden stonden ze nog in de Gelredome en nu weten ze de Musis in hetzelfde Arnhem uit te verkopen. Ditmaal hebben ze het Britse Asomvel uitgenodigd om mee te gaan op hun Europese tournee en dat maakt voor een niet te missen avond voor de liefhebber van stevige stadionrock. Al staat dit powerduo nu dus in een stadstheater. Redacteur Ruben was er voor ons bij en fotograaf Bram Geurts maakte de foto's. Lees verder ›
Iedereen kent dat gevoel wel. Je staat ergens in een museum of galerij naar een bizar kunstwerk te kijken van grootse proporties. De kwaliteit en het vakmanschap zijn ontegenzeggelijk aanwezig, maar ergens begrijp je er ook totaal geen ene klarinet van. Precies ditzelfde gevoel heb ik altijd gehad bij Imperial Triumphant. Het gevoel hebben dat hier iets bijzonders gebeurt, maar geen flauw idee hebben wat je hier nu mee aan moet. De driemansformatie uit New York maakt nu eenmaal ook geen kunst voor ongetrainde oren en zoekt de randen op van het muzikale experiment.Lees verder ›
"SpiritWorld staat voor een spijkerharde hybride vorm van thrash metal en hardcore." Die woorden schreef collega Maud over deze band toen men zijn debuut Deathwestern uitbracht via Century Media Records in 2022. Een plaat die inderdaad verdomd fijn in elkaar stak. Spiritworld geeft zijn muziek ook anno 2025 nog steeds een country- en westernachtige sfeer mee. Sterker nog: meer dan op Deathwestern horen we dat deze ronde terug. In dat opzicht is de albumhoes ook deze keer weer veelzeggend. Helldorado verschijnt eveneens via Century Media Records en heeft tien nummers gekregen.Lees verder ›
The word is out! Millhaven heeft een nieuwe frontman en dat is niemand minder dan Kevin Vandamme. Wie, zegt u? Wel, Kevin is geen onbekende in de metalwereld, in een verder verleden was hij frontman van onder andere Corpse Mutilation,…Lees verder ›
Wie in november 2024 uitkijkt naar het concert van Beth Hart in Capitole Gent, blijft helaas op zijn honger zitten. Beth is ziek en het concert wordt verplaatst. Rain check op zondag 16 maart en hoe! Het licht gaat uit, de band begint te spelen en Beth komt op, niet links of rechts op het podium, maar zingend door de midden gang van de zaal. Ze wandelt zichtbaar goedgezind door het publiek en neemt haar tijd tot ze het podium bereikt waar ze de zaal meteen betrekt in een stukje mee jammen met de band. Nieuwe en oude nummers wisselen elkaar af en of het nu gevoelige songs achter de piano zijn, of rauwe blues, je kan niet anders dan weggeblazen worden door de power house die Beth Hart is, en blijft! Fotografe Kitty van de Waart was erbij en mocht in drie liedjes de sfeer vastleggen. Lees verder ›
Dissociatie is het gevoel dat je los raakt van jezelf of van je omgeving. Dit kan verschillende uitwerkingen tot gevolg hebben. Zo kun je bijvoorbeeld geen controle meer hebben over je lichaam, lijkt de tijd veel sneller of langzamer te gaan dan normaal of heb je simpelweg het gevoel even in een compleet andere wereld te zijn. Precies de dingen die je zou kunnen overkomen bij de ruime veertig minuten aan muziek die Dissocia met dit debuutalbum To Lift The Veil op het menselijk brein afvuurt. Zo heeft je nek de neiging ongecontroleerd heen en weer te bewegen, vliegt de tijd werkelijk voorbij en heb je na afloop van het laatste nummer geen flauw idee meer waar je bent. Maar daarmee lichten we pas een tipje van de sluier.Lees verder ›
Noirsuaire uit Frankrijk blijft ons maar verlekkeren met EP's en dit ter voorbereiding van de eerste volwaardige langspeler die dan toch ergens eind 2025 zou moeten verschijnen. Een EP die ik al eens onder de loep nam ergens in 2024 was Black Flame Of Unholy Tradition. The Wrath Of The Silent Temples is dus alweer een plaatje, maar niet getreurd :ondanks het feit dat de bandleden stellen dat er maar vier nummers op verzameld staan kom je toch niet van een kale reis terug want er staan nog een intro, outro, ja zelfs een interludium op en zo zitten we al snel niet aan vier maar aan zeven nummers. Gelukkig maar.Lees verder ›
In onze videoverklaring voor vandaag leggen we opnieuw 15 krachtlijnen vast om de dag mee door te komen. Deze campagne bestaat uit Malignancy, Lord of the Lost, Raven Black, Ominous Ruin, Buckcherry, Bleed, Cadaver, Pelican, Larcenia Roe, Chthonic, Sicksense, Malevolence, Luna Kills, Paths to Deliverance en Nullor.Lees verder ›
