Niet kapot te krijgen: Primal Fear in P60

Bandleden komen en bandleden gaan maar Primal Fear blijft gewoon bestaan. Ralf Scheepers (vocalen) en Mat Sinner (vocalen, bas) richtten hun band op toen die eerste niet werd ingehuurd als vervanger van Rob Halford bij Judas Priest. Vijftien (!) albums later rijden de Duitsers nog steeds mee op de golven van de power/heavymetalzee. 23 september leggen ze aan in P60 in Amstelveen. 

De link tussen Primal Fear en Judas Priest is er altijd geweest; gitarist voor de soloband van Rob Halford, Mike Chlasciak, heeft solo’s ingespeeld en de band ging met Halford onder de noemer ‘Metal Gods’ op tour. In de loop der jaren trok het gezelschap er ook op uit met genregenoten als Helloween en U.D.O. In die tijd versleet de band de nodige muzikanten buiten het kernduo, maar met elke bezetting werd er weer een ijzersterkte heavy metalplaat afgeleverd.

Code Red uit 2023 is de voorlaatste. “Fijne gitaarriffs, smaakvolle en goede gitaarsolo’s, stevige drums en het indrukwekkende bereik van Ralf zijn stem,” schreven we erover. En wat te denken van Apocalypse uit 2018?

Eigenlijk is er weinig op of aan te merken op Apocalypse van Primal Fear. De nummers zijn goed en sluiten mooi op elkaar aan, er is voldoende afwisseling en de duur van het album is met vijftig minuten ook dik in orde. Het is theatraal, melodisch, stevig en de solo’s zijn verpletterend. De zang is zuiver en heeft bij vlagen een rauw randje. De uithalen zijn belachelijk hoog en komen soms zelfs in de buurt van Rob Halford (Judas Priest). Het album in zijn geheel is een prima stukje herrie dat ook niet zou misstaan als deze in de jaren tachtig uitgebracht zou worden.

En Delivering the Black dan, uit 2014? Wel:

Al met al is Delivering The Black een prima aanvulling op de collectie van de powermetal-fan in het algemeen en de Primal Fear-aanhanger in het bijzonder. Een hoogtepunt en een dieptepunt daargelaten bevat het degelijke metal die niet snel verveelt.

De Zware Metalen-archieven gaan ver terug als het op de werkstukken van de Duitsers aankomt. Van Unbreakable uit 2012 (‘Primal Fear brengt niets nieuws, maar levert wel een kwalitatief hoogstaand plaatje af.’) via 16,6 (Before the Devil Knows You’re Dead) (‘Deze plaat is gewoon af (..) Hulde en niks dan hulde.’) uit 2009 tot New Religion uit 2007 (‘Wat mij betreft bouwt de band de weg, die men met de eerste religie die géén ellende oplevert heeft ingeslagen in de toekomst nog verder uit, dan staat ons nog heel veel moois te wachten.’) en in 2015 voorzagen we zelfs Seven Seals van een review:

Een meesterwerkje dus, dit Seven Seals, en hiermee overdrijf ik geenszins. De German Metal Commando’s trakteren ons met hun zesde album op twee handen vol verrukkelijke krakers, variërend van razendsnel, via up-tempo stampend tot langzaam en slepend. De band heeft de perfecte balans gevonden tussen melodie en agressie en weet dit perfect samen te smelten in uiterst pakkende songs die voorzien zijn van een kop en een staart. Het gitaarwerk van het onderschatte duo Stefan Leibing /Tom Naumann is fenomenaal en de spetterende riffs vliegen je als repeterend mitrailleurvuur om de oren.

Mat Sinner is niet helemaal lekker uit de coronaperiode gekomen maar is inmiddels weer helemaal op zijn plek om heerlijke, goudeerlijke heavy metal te brengen. Te beginnen 23 september in Amstelveen.

Er zijn nog kaarten voor het concert van Primal Fear maar je vrienden van Zware Metalen geven ze ook weg!

Links: