Deadguy – Near-Death Travel Services

Geschreven door op 16-09-2025 om 18:45.

Het lijkt de laatste jaren wel alsof elke band die actief was in de jaren 2000 en ooit stopte, inmiddels weer is gaan optreden. Soms pakt dat minder goed uit, een andere keer is het een complete verrassing. Zoals bij Deadguy. In 1995 debuteerde de band met hun enige full-length, die de fantastische titel Fixation On A Coworker meekreeg. Die plaat mag gerust als een klassieker in de chaotische metalcore bestempeld worden.

Nu, bijna dertig jaar later, acht Deadguy de tijd rijp voor een opvolger. Destijds liep de band de tijd ver vooruit met zijn combinatie van hardcore en metal, doorspekt met technisch vernuft, wat later in de volksmond mathcore is gaan heten. Tegenwoordig zijn we die stijl natuurlijk gewend, mede dankzij pioniers als Dillinger Escape Plan en Botch, die het genre mede op de kaart hebben gezet.

Ondanks de jaren klinkt Deadguy tegenwoordig eigenlijk vooral… als Deadguy. Alsof de tijd niet heeft stilgestaan. De band borduurt gewoon verder op het oude geluid, alleen dan met een moderne productie. Of dat beter is of niet, zal een kwestie van smaak zijn. Het oorspronkelijke rauwe geluid had natuurlijk zijn charme, maar werkt dat in de huidige tijd nog? Ik zou durven zeggen: ja, absoluut!

Hoewel hun stijl wel geëvolueerd is, blijft Deadguy heel relevante stukken muziek schrijven waarbij de nummers centraal staan, niet de techniek. Er gebeurt best veel in die nummers, en niet alleen qua tempowisselingen, stemmingen of slimme samples. In de basis is dit nog altijd woeste hardcore, maar er wordt veel buiten de lijntjes van dit genre gekleurd, door middel van allerlei spitsvondige breaks. Daarbij is een gemene deler dat de band regelmatig in groove-stand gaat. Neem bijvoorbeeld Kill Fee, waar tussen een mechanisch aandoend middenstuk door heel erg verslavende riffs worden gespeeld. Of de manier waarop bij Forever People een baslijn de deur intrapt naar weer zo’n vet stuk. In All Stick & No Carrot wordt dat bovendien gekoppeld aan ijzersterke zanglijnen, zonder twijfel één van de hoogtepunten van deze plaat.

Maar dit soort stukken zijn zeer welkom: ze bieden ademruimte en houvast tussen de vele breaks, aanslagen en riffs, alhoewel het nooit zo chaotisch wordt als bij bijvoorbeeld een Dillinger Escape Plan. Daarvoor zet Deadguy te vaak in op midtempo beukwerk,  afgezien van enkele snelheidsmonsters, zoals het explosieve Knife Sharpener.

Een hoofdrol is ook weer weggelegd voor de pissed-off zang en voordracht van zanger Tim. Hij klinkt de hele plaat lang tegelijkertijd woedend en nonchalant. Wat hij schreeuwt voelt gemeend en het is zeker een pluspunt dat dit bovendien bijzonder verstaanbaar gebeurt, met de nodige hooks (krijg het stuk I’ve been thinking, that I’ve been drinking van Barn Burner maar eens uit je hoofd). In nummers als Cheap Trick en Knife Sharpener komt dit helemaal tot een hoogtepunt. Daarnaast weet hij ook weer mooie titels te verzinnen, niet alleen bij songs als The Long Search For Perfect Timing of All Sticks & No Carrot, maar ook de albumtitel is er weer één om in te lijsten: Near-Death Travel Services.

Kortom: alle ingrediënten die Deadguy vroeger in de soep gooide zijn weer aanwezig. En nu met een geluid van het jaar 2025. Dat maakt het tot een verrassende, maar ook essentiële release die vermoedelijk wel in de jaarlijsten van de connaisseurs zal opduiken. Wellicht ook in die van mij. Vette plaat!

Score:

85/100

Label:

Relapse Records, 2025

Tracklisting:

  1. Kill Fee
  2. Barn Burner
  3. New Best Friend
  4. Cheap Trick
  5. The Forever People
  6. War With Strangers
  7. Knife Sharpener
  8. The Alarmist
  9. The Long Search For Perfect Timing
  10. All Stick & No Carrot
  11. Wax Princess

Line-up:

  • Tim Singer  – Zang
  • Chris Corvino – Gitaar
  • Dave Rosenberg – Drums
  • Keith Huckins – Gitaar
  • Jim Baglin – Basgitaar

Links: