Wombbath – Beyond The Abyss

Geschreven door op 29-03-2025 om 16:39.

Ondanks dat het geluid vaak zijn (kettingzaag-)basis vindt in het bijna mythische Boss HM-2 pedaal, is de ene oud-schoolse Zweedse deathmetalplaat de andere nog niet. Wombbath laat dat nog maar eens horen op dit Beyond The Abyss. Want al bij de eerste draaibeurt valt op dat de plaat een soort van fris klinkt. Niet in de zin van schoon natuurlijk – de moerasluchten moeten wel van de draaitafel walmen – maar in de zin van energiek en geïnspireerd.

Best knap want de oorsprong van de band ligt al in 1990, en eigenlijk zelfs nog iets eerder want volgens The Metal Archives was de band tussen 1988 en 1990 actief onder de naam The Shadows. Dat zal Cliff Richard leuk vinden! De eerste stint van de band eindigde in 1995, hetgeen zomaar eens verband zou hebben kunnen houden met het toen snel veranderende Zweedse deathmetallandschap. Grondleggers Entombed waren in 1993 al overgestapt naar een soort verbeten groovethrash, terwijl een band als Grave met Soulless ook een andere (wat lichtere) koers ging varen. Wat daar ook van zij, in 2014 keerde Wombbath terug voor een veel productievere periode dan de eerste. In de eerste fase kwam de band tot niet meer dan één LP: Internal Caustic Torments. Met Beyond The Abyss ligt album nummer zeven voor.

Bij de titel van het macabere intro (namelijk Intro) spat de inspiratie er nog niet vanaf, maar op de rest van het album is die in hoge mate aanwezig. Words Unspoken gaat er aan een lekker tempo vandoor met zwaar stoempende drums en een riff die de boel met uithalen naar het einde toe lekker uit balans trekt. De zware grunts van Jonny Petterson die ook de laatste twee albums van de Amerikaanse legende Massacre inzong, trekken de boel nog wat verder in het laag. There is no escaping! brult de beste man, maar dat wil ik ook helemaal niet. Daar is het allemaal veel te compromisloos en overtuigend voor. Luister maar eens naar de brul waarmee het tragere A Symphony Of Dread opent. Dat nummer lijkt zich met laatste krachten voor de poorten van de hel vandaan te slepen, geholpen door het vuur van een mooie gitaarsolo.

De band zelf zegt dat zij de progressieve elementen die voor het eerst de kop opstaken op de vorige plaat Agma verder door wilden drijven, maar dan wel in het meest oud-schoolse geluid sinds de begindagen van de vroege jaren negentig: donker, smerig en organisch. En daar zijn de heren prima in geslaagd. Zo ploegen bas en drums zich aan het begin van Discord Of Doom door diepe, onwelriekende aardlagen terwijl licht gecorrumpeerde gitaarlijnen het juist hogerop zoeken samen met de gestoorde vocalen van iemand die alle hoop (en verstand?) verloren heeft. In de titeltrack klimt een symfonische partij op een wel heel rappe riff die bijna industrieel (TV-II) klinkt. Op het loodzware Malevolent met fraai slepende gitaren en her en der wat verlichting is er dan weer een gastrol weggelegd voor Rotpit-drummer Erik Barthold. Op zich niks geks aan natuurlijk, maar hij legt hier even zijn stokken aan de kant om een riedeltje op zijn saxofoon te brengen. Tuurlijk joh! Maar het werkt best aardig naast de langere gitaarpassages waar in riffachtige leads en goed lopende solo’s elkaar afwisselen, ook al omdat het blaasinstrument niet helemaal boven in de mix zit. Ook de puik rockende gitaarsolo lijkt zich wat te bevrijden van de knellende deathmetalmal.

Mooi dat de band nieuwe paden probeert te bewandelen, voor mij is minstens zo belangrijk dat de songs op Beyond The Abyss prima geschreven zijn (The Damned And The Slain!)en meer dan goed wegluisteren. Want dat is toch eigenlijk de kracht van het genre zoals die al te vinden was op platen als Left Hand Path (waar het kruiperige horrormelodietje in Deep Hunger een kleine buiging naar lijkt te maken) en Like An Ever Flowing Stream. Fans van de Zweedse school weten wat te doen: dit overtuigende plaatje in handen krijgen.

Score:

84/100

Label:

Pulverised Records, 2025

Tracklisting:

  1. Intro
  2. Words Unspoken
  3. A Symphony Of Dread
  4. Discord Of Doom
  5. Beyond The Abyss
  6. Malevolent
  7. Faces Of Tragedy
  8. Deep Hunger
  9. The Damned And The Slain
  10. Consumed By Fire

Line-up:

  • Håkan Stuvemark – Gitaar
  • Jonny Pettersson – Strot, gitaar
  • Thomas von Wachenfelt – Gitaar
  • Matt Davidson – Basgitaar
  • Antti Silventoinen – Drums

Links: