The Weeknd – Hurry Up Tomorrow

Geschreven door op 01-04-2025 om 00:03.

Er is dan toch nog een album uitgekomen van The Weeknd, de Canadese singer-songwriter die uit Ethiopische ouders werd geboren als Abel Makkonen Tesfaye  In 2022 kreeg hij stemproblemen, maar nu ligt er dan toch het dubbelalbum Hurry Up Tomorrow, de opvolger van het uiterst succesvolle Dawn FM uit 2022. Als de voortekenen niet bedriegen wordt deze zesde van The Weeknd nóg succesvoller dan zijn voorganger, getuige het debuut op de eerste plaats van de Amerikaanse Billboard 200, tegenover een tweede plek destijds voor Dawn FM.

Wake Me Up is een fijne opener gemaakt met het Franse duo Justice en laat gelijk horen welke kant The Weeknd op wil: R&B doorspekt met synth-pop met een vleugje funk, een toefje hiphop en een spetterend, haast rock-georiënteerde eindsprint. Als baken in die zee van muzikale uitstapjes is daar natuurlijk die heerlijke licht nasale zangstem van The Weeknd zelf, waarvan de kracht extra naar voren komt op het tweede nummer Cry for Me.

We gaan naar Braziliaanse funk dankzij een van de bekendste entertainers van dat land,  Anitta, in São Paulo. Anitta opent het nummer rappend op een trapbeat waarna The Weeknd het overneemt. Daarna is het vijf minuten lang moeilijk stilzitten bij dit eerste hoogtepunt van dit album waar de beat en de zanger elkaar tot grote hoogtes stuwen. Baptized in Fear doet het weer wat kalmer aan en laat een gevoeliger kant van The Weeknd horen als hij zingt over hoe zijn angsten soms controle over hem nemen.

Batized in Fear gaat gladjes over in Open Hearts, dat qua thematiek eenzelfde onderwerp behandelt, al heeft The Weeknd het nu vooral over zijn innerlijke demonen. Op Reflections Laughing doet naast een usual suspect als Travis Scott ook Florence and the Machine mee: een indierockband uit Londen. Vooral het toetsenwerk van Isabella Summers en harpist Tom Monger zijn hoorbaar, de wat grovere stem van Scott vormt een mooi contrast met die van The Weeknd. Dat is ook het geval op Enjoy the Show, waarop mumblerapper Future meedoet.

Met Given Up on Me gaan we meer in relaxmode en het wegdromen gaat verder in het heerlijke I Can’t Wait to Get There. Dankzij Playboi Carti gaat het tempo weer omhoog in Timeless: opnieuw is The Weeknd erin geslaagd de perfecte gast uit te nodigen om de sterke punten van beide artiesten te benutten. De zanger toont zich vervolgens op zijn kwetsbaarst in Nigara Falls, als hij een verloren liefde bezingt. Helaas neemt het derde deel van het nummer afstand van de eerste twee delen waar die typische The Weeknd-relax R&B klinkt. De keyboards zijn daarna te nadrukkelijk aanwezig, al gaat het nummer op die manier naadloos over in Take Me Back to LA, waarin de zanger de liefde voor de stad uit. We zijn inmiddels bij een zwakker deel van Hurry Up Tomorrow aanbeland.

De inmiddels 84-jarige Giorgio Moroder, ook wel The Father of Disco genoemd, heeft meegewerkt aan Big Sleep, maar ook hij kan neergang niet keren. Het nummer is een soort meeslepende slowdisco waar The Weeknd geen overtuigende prestatie levert. Dan klinkt Give Me Mercy een stuk meer bevlogen en houdt het relaxed klinkende Drive de stijgende lijn vast. Met een nummer over lekker een stukje rijden kun je natuurlijk ook nauwelijks fout gaan natuurlijk. De laatste samenwerking op Hurry Up Tomorrow is op het nummer The Abyss, met collega singer-singwriter Lana Del Rey, al is de Amerikaanse pas in het laatste deel te horen met haar zwoele, kraakheldere stem. Natuurlijk steelt ze wel de show.

Red Terror laat weer de bevlogen The Weeknd horen die we zo graag hebben, waarbij zang en muziek elkaar opzwepen om dan wel melancholisch af te sluiten. Helaas klinkt Without a Warning als een vuller op deze plaat, het is dan ook het minst beluisterde nummer buiten de intermezzo’s die op het eerste deel van Hurry Up Tomorrow langskomen. Het titelnummer sluit deze zesde van The Weeknd af en de Canadese Ethiopiër had geen beter einde kunnen kiezen als hij uiterst kwetsbaar over het vertrek van zijn vader kort na zijn geboorte en zijn eigen tekortkomingen zingt (lees er hier meer over). De muziek ondersteunt louter de boodschap die The Weeknd hier verkondigt en het is een emotievolle boodschap.

Als dit inderdaad de laatste plaat van The Weeknd is, dan is het een fraai slotakkoord. Enkele zwakke nummers kunnen daar niets aan veranderen. Maar hopelijk hervindt de zanger zijn belangrijkste wapen want albums zoals dit Hurry Up Tomorrow zijn van een zeldzame pracht.

Score:

90/100

Label:

XO, 2025

Tracklisting:

  1. Wake Me Up
  2. Cry For Me
  3. I Can’t Fucking Sing
  4. São Paulo
  5. Until We’re Skin & Bones
  6. Baptized in Fear
  7. Open Hearts
  8. Opening Night
  9. Reflections Laughing
  10. Enjoy the Show
  11. Given Up on Me
  12. I Can’t Wait to Get There
  13. Timeless
  14. Niagara Falls
  15. Take Me Back to LA
  16. Big Sleep
  17. Give Me Mercy
  18. Drive
  19. The Abyss
  20. Red Terror
  21. Without A Warning
  22. Hurry Up Tomorrow

Line-up:

  • The Weeknd – Vocalen, bas, drums, keyboard

Links: