Headlines

Al sinds 2008 maakt Splendidula furore met hun stoner/sludge getinte doommetal. Het zou nog tot 2013 duren en vele bandwisselingen tot gevolg hebben, voordat hun debuut (Splendidula) verscheen. Van de initiële oprichting is alleen gitarist David Vandegoor nog over. En van de bezetting die het debuut heeft ingespeeld, mag zangeres Kristien Cools zich als vast bandlid beschouwen.Lees verder ›

Alweer een nieuw album van deze Deutschpunkers? Blijkbaar wel. Het vorige album Verk Forever werd pardoes een van mijn favoriete albums van 2019. Na The Golden Anthropocene is een nieuw tijdperk aangebroken. Het Halluzinogozän is gestart. Dit album brengt Neues Aus Dem Halluzinogozän.Lees verder ›

Dit Noors/Poolse collectief Illness, dat het levenslicht zag ergens in een psychiatrische instelling in 2001, brengt hun nieuwste gestoorde boreling opnieuw uit in eigen beheer. Dit oncontroleerbare kind kreeg de geestige naam Schizophrenic Kingdoms mee. Als je de discografie van deze heren erop naslaat dan zie je al snel waar hij de scheermesjes vandaan heeft. Inderdaad, de obscure eerder psychiatrische kanten van de menselijke geest. Het vorige album Mental Carnage kwam uit in 2019 en deze nieuwe boreling is ditmaal wel geen volledig album maar een EP geworden. Er staan vijf nummers op verzameld, doch eigenlijk vier eigen en een Thorns cover. Ik focus me op de eigen nummers. Het belooft een gestoorde janboel te worden, ik ben benieuwd.Lees verder ›

Zoli Teglas vind ik een prima gast. Selfmade man, opkomend voor mensen- en dierenrechten, sexy kaaklijn, doder der veggiesoorten, ex-frontman van de melodische hardcoreband Ignite (Ignite = Zoli toch?), acteur in Hollywood, ... iemand die er voor gegaan is, met succes. Voor mij is hij een icoon, die met zijn ontroerende stem en dito teksten, waarmee hij zijn kwetsbaarheid en kracht laat horen, een onuitwisbare indruk maakte met het album Our Darkest Days (2006). Meer tranen dan alcoholische dranken kostte het mij, Zoli deelt hetzelfde lot, of het moet zijn dat zijn zelfdestructief gedrag zijn wilskracht nogmaals de kop in drukt.Lees verder ›

Eén van de genres die vorig jaar verrassend vaak werd vertegenwoordigd was thrash metal. De één na de andere steengoede release kwam uit. Zou deze trend zich voortzetten in 2021? Het uit India afkomstige Bloodkill doet hier in ieder geval wel een gooi naar en trapt af met het debuutalbum Throne of Control. Thrash metal met een ‘groovy’ randje. Swingend het jaar beginnen dan maar?Lees verder ›

Het Britse Zebadiah Crowe brengt aan het begin van 2021 een EP waarop een drietal nummers staat die door de band ontmanteld, opnieuw in elkaar gezet en vervolgens opnieuw zijn opgenomen. Volgens de bijgeleverde bio verbleekt alle ellende van rampjaar 2020 bij het beluisteren van Lych Milk.Lees verder ›

Riddles, Ruins, Revelations en een review. De band Sirenia wist enige aandacht op te eisen met het vrij goede album Perils of the Deep Blue. Deze symfonische gothic band is niet erg ver van zijn bed geweken. Er werd wel eens licht geëxperimenteerd, maar de kern bleef toch echt erg gothic metal. Op Riddles, Ruins & Revelations is dat ook het geval, hoewel er ditmaal allerlei electro-toevoegingen hoorbaar zijn. Toch een lichte knieval voor een wat populairder geluid dan de band eerder trachtte te doen.Lees verder ›

Deze nieuwe plaat, Sleep Paralysis van de Russische band Tragedy In Hope, vertelt het verhaal van een jongeman die verloren lijkt in een droom. Op zich blijkt het hele verhaal een verwijzing te zijn naar de zoektocht die ieder van ons maakt: op zoek naar zichzelf. Op zich een interessant vertrekpunt voor zo een verhaallijn. Dit album is de eerste volwaardige plaat van dit duo afkomstig uit Sint-Petersburg. Ze brachten eerder wat singles en een EP uit, telkenmale voorzien van wat kinderlijke hoesjes. Ook nu weer is de frontcover van bedenkelijk allooi. Anderzijds geeft het wel het verhaal weer waarop de teksten zijn gebaseerd.Lees verder ›

Seven Evils Spawned Of Seven Heads is de eerste plaat van dit Amerikaanse drietal uit Californië. Groot was mijn verbazing toen ik deze plaat op de speler gooide en er tot eenieders verrassing geen black metal werd gespeeld maar eerder gortige death metal overgoten met wat grind-invloeden. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat in de verre verte ook een lichte blackmetaltoets kan geproefd worden. Nochtans stond in de lange reviewlijst wel geschreven dat deze nieuwe van Swampbeast een black/death schijf zou zijn. Ach ja, de snoodaard die dit deed had waarschijnlijk een wat mindere dag of moest hoesten toen hij het intypte. Het is hem vergeven. Het is immers een meer dan degelijk album geworden. Waarom?Lees verder ›

Na ietwat vertraging, maar we weten allemaal waardoor dat komt, verscheen vorige week de nieuwe plaat van het Oost-Vlaamse gezelschap van Alkerdeel. De vierde langspeler van de heren krijgt de naam Slonk mee en in het gesprek dat ik had met de zanger doet hij ook uit de doeken vanwaar dat gegeven komt. In elk geval past het in het straatje van wat we gewend zijn: een titel die donker klinkt en refereert aan het Oost-Vlaamse dialect. Muzikaal is Slonk nog steeds erg herkenbaar Alkerdeel, maar het Oost-Vlaamse slijk dat deze gasten presenteren, herbergt toch wat andere trekjes dit keer.Lees verder ›

Hostile dan. Alle blackmetalfans die black metal willen: Aborym zegt 'nee'. Dit album gaat, ondanks het experimentele karakter, veel te mainstream voor je zijn. Hostile is een evolutie en extraverte versie van Shifting.Negative. In de tussentijd tussen deze twee albums bracht Fabban nog onofficieel een trio albums uit, genaamd Something for Nobody, met daarop remixes, ongepubliceerde muziek en filmscores. Tel deze ontwikkeling op bij Shifting.Negative en je hebt het recept voor Hostile. De line-up is weer enigszins aangepast en ditmaal neemt Keith Hillebrandt de productie voor zijn rekening.Lees verder ›

Als de aandacht nog niet opgeëist is met deze combinatie van bandnaam, Scandinavische albumtitel, prachtig artwork en release via Unique Leader Records, dan gaat het waarschijnlijk nooit meer gebeuren. Klik in dat geval dit venster maar weg en probeer het hier eens. Goed.Lees verder ›

Avatarium werd in 2013 in het leven geroepen door Candlemass-bandleider Leif Edling als één van zijn vele zijprojecten. Inmiddels is Edling wegens gezondheidsomstandigheden lange tijd niet meer actief in de band als spelend muzikant, maar toch voorzag hij Avatarium op de afgelopen twee platen wel van nummers van zijn hand. Zo verscheen het nummer Porcelain Skull eerst op Avatarium’s meest recente album The Fire I Long For uit 2019, maar kreeg het vorig jaar tevens een eigen uitvoering op de Candlemass-EP The Pendulum.Lees verder ›