Sommige lieden schijnen te geloven dat een band een soort gemeenschappelijk bezit is. Met Shifting.Negative uit 2017 werd dit pijnlijk duidelijk. ‘Wat de fuck is er met Aborym gebeurd?’ kraaiden hele hordes gedesillusioneerde blackmetalliefhebbers. Industrial en electronica waren altijd al een belangrijk facet in de muziek van Aborym. Op het album uit 2017 koos bandbrein Fabban, samen met een aantal nieuwe muzikanten resoluut voor een experimenteel industrial geluid.
De kritiek was niet van de lucht. Maar de op Nine Inch Nails en Mortiis geïnspireerde industrial bleek toch enige lijm te bezitten. Zodoende bleef ook deze plaat, net als alle voorgaande platen, aan mijn cd-speler vastplakken. Er is iets magisch aan het werk van Aborym. Ondanks dat de muziek doorgaans bekend in het gehoor ligt, blijft er iets ontegenzeggelijks ‘eigen’ aan de muziek. Creativiteit en persoonlijke uiting zijn daarbij eerder drijfveren, in plaats van proberen te voldoen aan normen die anderen opleggen.
Het was een buitengewoon intensieve zit, dit album. Minstens vijftig luisterbeurten heb ik er al opzitten, en het album blijft zich ontwikkelen. Het start wat ongebruikelijk met een verhalende track, die langzaam aan intensiteit wint. Het is alsof Marilyn Manson opstaat. De volgende drie nummers voorzien in harde industrial met catchy hooks. Mijn persoonlijke favoriet is Proper Use of Myself, met een opvallend mini-bekken in het refrein. Bovendien zit er een scherpe dynamiek in het liedje, met een typisch industrialloopje van de synthesizer. Neue Deutsche Härte zou je bijna zeggen. The End of the World is een opvallend kalme ballad. In de outro is zelfs een ‘mellow’ klinkende saxofoon toegevoegd. Je moet de muziek luisteren als een project. De opbouw is meermaals behoorlijk traag, ondanks de dikke hooks op bijvoorbeeld Lava Bed Sahara. Het is daarmee lastig om het als achtergrondmuziek te luisteren. Je waardeert het meer naarmate je de tijd neemt om het verhaal van deze muziek goed te beluisteren. Met Sleep bewandelt Aborym een pad waarbij een soort dreampop met industrial wordt vermengd. Ook de afsluiter Magical Smoke Screen, met toegevoegde vrouwenvocalen, is psychedelisch. Het is een album met kleurrijke contemplatie. Een album waarop Aborym nadenkt over het nu, over de toekomst. Een album waarop levendigheid en monotonie elkaar in balans houden door middel van elektronische elementen en akoestische elementen. Op Nearly Incomplete komt dat mooi naar voren met de machinaal aandoende drums.
Voor wie Aborym kan zien als een creatief project dat sinds 2017 op zoek is naar een eigen geluid binnen een nieuw ‘genre’ is dit een mooie cake. Het is wat kleurrijker, en nog ‘eigener’ dan Shifting.Negative. Hostile heb ik inmiddels al minstens vijftig keer geluisterd, en het blijft boeien. Toch heb ik een kritiekpunt: Het album is vrij lang, en ik betrap mezelf er wel regelmatig op dat ik halverwege behoefte krijg aan iets anders. Het wordt dan wat saai, ondanks de vele lagen en creatieve invalshoeken. Het komt vooral doordat de liedjes echt uitgebreid opgebouwd zijn, met lange outro’s en intro’s. Je zou verwachten dat de band gelijk invalt met de hooks, aangezien die er nogal veel in voorkomen. Dat is een wat opvallende keuze. Ik zal proberen hier een objectief cijfer aan te geven, maar wees u ervan bewust dat mijn luisterbeurten gepaard gaan met het feit dat ik Aborym buitengewoon intrigerend vind. Dat Hostile ondanks de wat sterkere focus op mainstream muziek niet voor iedereen een goede match is blijft daarmee wel boven water.
Score:
80/100
Label:
Dead Seed Productions, 2020
Tracklisting:
- Disruption
- Proper Use of Myself
- Horizon Ignited
- Stigmatized (Robotripping)
- The End of a World
- Wake up. Rehab
- Lava Bed Sahara
- Radiophobia
- Sleep
- Nearly Incomplete
- The Pursuit of Happiness
- Harsh and Educational
- Solve et Coagula
- Magical Smoke Screen
Line-up:
- Fabrizio Giannese – Vocalen, programmering, piano, synths, modulaire synths
- Riccardo Greco – Basgitaar, gitaar, programmering
- Gianluca Catalani – Drums, pads, electronica
- Tomas Aurizzi – Gitaar
Links: