Avatarium werd in 2013 in het leven geroepen door Candlemass-bandleider Leif Edling als één van zijn vele zijprojecten. Inmiddels is Edling wegens gezondheidsomstandigheden lange tijd niet meer actief in de band als spelend muzikant, maar toch voorzag hij Avatarium op de afgelopen twee platen wel van nummers van zijn hand. Zo verscheen het nummer Porcelain Skull eerst op Avatarium’s meest recente album The Fire I Long For uit 2019, maar kreeg het vorig jaar tevens een eigen uitvoering op de Candlemass-EP The Pendulum. Sinds het horen van de eerste twee singles Boneflower en Moonhorse wist de band mij in 2013 meteen te boeien. De zware doomriffs in combinatie met de fluwelen stem van Jennie-Ann Smith, het orgelwerk en een flinke dosis prog- en hardrock vormen een unieke mix.
Na een intro dat wel erg veel doet denken aan Nino Rota’s legendarische themamuziek uit The Godfather, starten we met Voices. Laten we dan ook – toepasselijk genoeg – meteen beginnen met het benoemen van de vocale capaciteiten van Jennie-Ann Smith, die vooral aangenaam blues achtig en soulvol klinken. Ze is ook nu goed bij stem en klinkt eigenlijk gewoon net zoals op plaat, en dat zonder enige moeite – althans, zo komt het over. Meteen trekt de band verder ten strijde met het sterke Rubicon. De mix van deze live registratie zit dik in orde in elkaar, met een uitstekende balans tussen de instrumenten. Vooral de gitaar van Marcus Jidell klinkt monsterlijk vet, versterkt met het retro klinkende orgelspel. Na Into The Fire/Into The Storm, gaat het tempo omlaag met het zoete, maar mooie Lay Me Down. Dat Smith & Jidell een echtpaar vormen, werpt in dit geval zeker zijn vruchten af. Laatstgenoemde verzorgt op niet onverdienstelijke wijze de achtergrondvocalen.
Na een praatje van mevrouw Smith wordt het zelf getitelde Avatarium ingezet, afkomstig van het debuut. Het is hiermee ook voor het eerst dat de band het zware doomlandschap bewandelt. De band ging immers gaandeweg steeds meer muziek produceren dat dichter lag bij de hardrock van bands als Rainbow en Deep Purple, dan dat het deed denken aan het klassieke werk van Black Sabbath. Het nummer is slechts één van de twee gespeelde nummers van het debuut en hoewel het een prima song is, had ik persoonlijk toch veel liever Boneflower gehoord. Het opvolgende Shake That Demon knalt het tempo meteen weer omhoog en is juist een uptempo rocker in de stijl van Ritchie Blackmore.
De epische uitvoering van Pearls And Coffins daarentegen, een nummer dat overigens geknipt is voor een film van Quentin Tarantino, vormt wel een groot hoogtepunt op deze schijf. Waar de reguliere versie al een ijzersterk nummer vormt, krijg deze nog meer ballen met het soleerwerk van Jidell. Een waar luistergenot! Maar ook de nummers die volgen, zijn stuk voor stuk sterke selecties uit het oeuvre van deze Zweden. Van het zwoele The Fire I Long For tot de akoestische cover van het traditionele gospelnummer In My Time Of Dying of het knallende Girl With The Raven Mask, met An Evening With Avatarium worden we getrakteerd met een sterke weergave van de evolutie van deze band.
Label:
Nuclear Blast Records, 2020
Tracklisting:
- Intro
- Voices
- Rubicon
- Into The Fire/Into The Storm
- Lay Me Down
- Jennia-Ann Talks 1
- Avatarium
- Shake That Demon
- Pearls And Coffins
- In My Time Of Dying
- Medusa Child
- Sky At The Bottom Of The Sea
- Jennia-Ann Talks 2
- The Fire I Long For
- Girl With The Raven Mask
- Stars They Move
- Moonhorse
Line-up:
- Jennia-Ann Smith – Vocalen, akoestische gitaar
- Marcus Jidell – Gitaar, achtergrondvocalen
- Rickard Nilsson – Orgel
- Mats Rydström – Basgitaar
- Andreas Johansson – Drums
Links: