Headlines

Na 20 komt 21. Denk je dan. Neen. Na 20 komen 21 én 22! Filip “RTTC” verwent ons keihard en houdt halsstarrig vast aan de compilatiedrift, samen met zijn “copain” en Andy (Behind Bars/13 Times Fest). Nog steeds luister ik met plezier terug naar Belgische en Nederlandse compilaties uit de…Lees verder ›

De ferociteit van een band en het creëren van een compacte geluidsmuur is niet altijd recht evenredig aan het aantal leden dat diezelfde band telt. Drie lijkt hierbij in de metalwereld scheepsrecht te zijn om voldoende gebulder te kunnen veroorzaken, denken we maar aan bands als Immortal of dichter bij huis Wiegedood om slechts twee driekoppige hellehonden bij naam te noemen.Lees verder ›

Ominous Ruin bestaat al ruim tien jaar. Toch brengen deze heren uit San Francisco met Amidst Voices that Echo in Stone nu pas hun debuutalbum uit. Mocht je de band niet kennen: ze spelen technical death metal. Om jullie een beetje op weg te helpen: denk aan een mengeling van Necrophagist, Cattle Decapitation en Beyond Creation.Lees verder ›

Laten we lekker link gaan doen! De culthelden die The Binding of Isaac hebben gespeeld weten vast dat je voor Five The Hierophant twee zielhartjes krijgt. Als u dat bizar vindt lezen dan kan u best de gordel even vastklikken en een mondstukje indoen - gewoon voor de zekerheid - want Five the Hierophant levert met Through Aureate Void een album dat de verbeelding tart.Lees verder ›

Hoewel het festival dit jaar wederom niet in de gebruikelijke vorm doorgaat, weten sommige bands het aloude Roadburngevoel op te wekken. Acid Mammoth is zo’n band. De Grieken slepen met Caravan hun derde langspeler naar het offerblok. Ze bewijzen hiermee een tamelijk productieve band te zijn. Begin 2020 kwam namelijk nog hun vorige album Under Acid Hoof uit. Ook gaven ze in datzelfde jaar een zware bijdrage aan de split Doom Sessions Vol. 2.Lees verder ›

Wat hebben Denemarken, Finland en de Faeröer eilanden met elkaar gemeen? Eens even denken. Ze liggen alle drie in Scandinavië, grenzen aan zee en de Vikingen hebben er rondgezworven. Maar misschien relevanter in het kader van het onderwerp van vandaag: alle drie de landen brengen een band voort waarbij de Faeröerse zanger Jón Aldará de plek achter de microfoon inneemt.Lees verder ›

Nog een Belgische band. Eentje die al vrij lang bestaat maar recent van sound is veranderd. De band van Maarten Doumen deed in het begin van zijn bestaan aan progressieve stoner/groove metal. Met deze EP gaat het een gans andere kant op. Zelf omschrijft Doumen het als "sparkly clean guitars, sprinkled with ambient synth swells, to wild, drop-tuned experimental prog or stoner riffs". Daar kun je iemand mee doodslaan.Lees verder ›

Black metal is dé muziekstijl bij uitstek om thema’s zoals oorlog, de dood, spiritualiteit, de hel/de duivel/demonen en antireligieuze overtuigingen op muzikale wijze te vertolken. Hoewel we black metal nog steeds vooral associëren met Scandinavië, zijn dit universele thema’s. Het is dan ook altijd interessant om te zien hoe men in andere werelddelen deze topics verwoordt in een eigen, cultureel-historisch gekleurde interpretatie van deze muziekvorm. In Latijns-Amerika bijvoorbeeld, een omvangrijke regio met een rijke maar bewogen geschiedenis, een eeuwenoude cultuur gekleurd door het bloed van ontelbare offers aan de goden en uitgestrekte, duistere wouden waar de mysterieuze Jaguar op de loer ligt…Lees verder ›

Het uitbrengen van EP’s. Het lijkt een trend te zijn in muziekland. Of Mice & Men moet daarover gedacht hebben: dat moet beter kunnen. Waarom niet drie EP’s uitsmeren over een heel jaar en daar uiteindelijk het nieuwe album mee vormen. Dat is dus precies wat ze gedaan hebben. De eerste telg in dit drieluik is ter wereld gekomen en heeft de naam Timeless meegekregen. Wat trouwens ook helemaal van deze tijd is: de bandleden hebben het creatieve proces laten plaatsvinden via digitale kanalen als Zoom en Twitch.Lees verder ›

Mijn adoratie voor de muzikant Matron Thorn kreeg een kleine tik te verwerken vorig jaar. Nightmarecatcher raakte niet tot in de jaarlijst. De eerste keer eigenlijk dat dat (niet) gebeurt bij een langspeler van Ævangelist. Het delirium was te groot. Er is gelukkig al een nieuwe nachtmerrie ontstaan uit de bovenkamer van Matron, Dream an Evil Dream III. Het artwork doet enorm denken aan het debuut van Akhlys, een band die ook teert op de nachtelijke terreur van zijn frontman. Voor de vocalen deed Matron Thorn opnieuw beroep op de keel van Stéphane Gerbaud.Lees verder ›

Heb jij je wel eens afgevraagd hoe het zou klinken als je Bolt Thrower en Slayer zou combineren? Wel, Enforced geeft daar met Kill Grid antwoord op. De Amerikaanse band, opgericht in 2017, heeft haar roots in de punk en hardcore gecombineerd met een voorliefde voor death metal en wat er uit voort is gekomen liefkozend crossover-deathmetal genoemd.Lees verder ›

Vanuit de moerassige grond gelegen in Jacksonville, Florida, komt dit drietal dat zich The Noctambulant of nachtwandelaar noemt. In 2016 bracht men nog de debuutplaat Advocatus Diaboli uit. Nu komen de heren met een korte EP die de titel Hellrazor draagt. Het is melodische black metal in zijn zuiverste soort. Weliswaar moet je de koude en de met sneeuw bedekte bomen vervangen door een zompige, drassige ondergrond en adem je eigenlijk eerder heel erg vochtige lucht in.Lees verder ›

Om meteen je eerste vraag te beantwoorden: het is een Lovecraft-personage. Nyarlathotep welteverstaan. Christopher Ryan Skrocki, de eenzaat achter Estuarine, komt niet voor in de verhalen van de sci-fi novellist in kwestie. In de metalbibliotheek komt hij wel voor, want z’n soloproject bracht al drie albums en één EP voort. Dat maakt van deze extended play de tweede. Moest dat nu niet het eerste geweest zijn dat de Tampa-bewoner tot bij ons gekregen had, we hadden de negen minuten die het ding duurt wellicht genegeerd.Lees verder ›

Eind 2020 stond hij op de bandcamp digitaal te koop, begin 2021 ook fysiek. Avantgarde Music trakteert ons met een album dat de jaargrens overstak en daarna met de hoes voor ogen het universum in schoot. De hoes is trouwens gemaakt door de vrouw van de Oekraïense heer Severoth. Ze deed dat al eerder voor hem, zoals hij het album Void van Bezmir, dat in 2017 in mijn jaarlijst belandde. Atmosferische en industriële black wordt naarmate ik ouder word steeds meer "mijn ding", dus nam ik deze Vsesvit graag aan. Nog even vermelden dat Severoth ook Moрoк bezit/bezet en we kunnen beginnen aan de ruimtereis genaamd Vsesvit.Lees verder ›

Les Acteurs de l'Ombre Productions heeft weer lekkers in huis voor ons. De Franse stal bracht dit jaar al enkele memorabele platen uit, zoals de laatste Jours Pâles en Les Chants De Nihil. Topplaten die ons bijna zin doen krijgen om ons Frans bij te schaven. Als Vlaming is dat een must (het is van moeten bedoel ik), voor de Nederlanders iets wat je uit vrije wil kunt doen. Blurr Thrower kwam eerder dit jaar eveneens uit, in een zeer kunstzinnige digi. Het ziet er vrij pretentieus uit naar mijn gevoel, maar pretentie hoort nu eenmaal bij black metal. Ook bij postblackmetal, zij het dan wel met meer kleurschakeringen en bijbehorende composities.Lees verder ›

Met weemoed zullen de liefhebbers van een goed georganiseerde, muzikale ratatouille terugdenken aan de dagen dat bands als Dillinger Escape Plan, Converge en Botch nog regelmatig met platen op de proppen kwamen. Formeel gezien is Converge natuurlijk nog actief, maar de echt wilde haren lijken allang te zijn verdwenen. De bovengenoemde bands waren belangrijke vaandeldragers in de mathcore; een opgefokte bak 'core' voorzien van polyritmische hoogstandjes en onvoorspelbare wendingen die bovendien stijf van de energie en adrenaline stond. Hoewel het genre hedendaags nog niet dood en begraven is, horen we bar weinig spraakmakende bands die een gooi doen naar de hoogtijdagen, laat staan daar succesvol in slagen. Welnu, de drie ambitieuze leden van Pupil Slicer kunnen daar weleens verschil in gaan brengen.Lees verder ›