Headlines

Als er iets is waar we Heavy Psych Sounds Records niet van kunnen beschuldigen, is het stilzitten. Dit label lijkt aan de lopende band gave albums te produceren. Zo verschenen er in korte tijd vijf delen van de serie Doom Sessions. Dit is een reeks albums waarop er steeds twee stoner- of doombands te horen zijn. Deel een, deel twee en deel drie hebben we al van een recensie voorzien. Deel vier is ons helaas ontglipt, maar de gretige luisteraar kan dat album hier beluisteren. Vandaag dus deel vijf in deze reeks. Op de presentielijst staan de Amerikaanse bands High Reeper (jawel, met dubbel ‘e’) en Hippie Death Cult.Lees verder ›

Strychnine is een witte, reukloze, zeer bittere giftige stof die behoort tot de alkaloïden. Naast een aantal andere planten wordt deze substantie voornamelijk gewonnen uit de braaknoot. Het is tevens zeer dodelijk en is in de volksmond ook wel bekend onder de naam rattengif. Strych:9 is dan weer iets heel anders (hoewel de uitspraak in het Engels wel hetzelfde is). Dat is namelijk een metalband uit Estland. Op het debuutalbum Parasiit brengt dit vijftal een mix aan nu-, death en industrial metal. Net als strychnine heeft dit Baltische gezelschap ook de mogelijke bijwerking om de werking van het zenuwstelsel te beïnvloeden. De impulsoverdracht van zenuwcellen naar spiercellen kan daarbij dusdanig verstoord worden dat de nekspieren ongecontroleerd heen en weer gaan bewegen.Lees verder ›

Drie jaar geleden maakt Myles Kennedy indruk met zijn eerste soloplaat The Year Of The Tiger, een ingetogen en stemmig album waarin het overlijden van zijn vader op jonge leeftijd centraal stond.Lees verder ›

Griekse black metal, daar lust ik sinds de begindagen van Rotting Christ wel pap van. Hoewel het geografische zwaartepunt van het genre natuurlijk veel noordelijker ligt, is er in Griekenland om de een of andere reden altijd een interessante scene geweest. Human Serpent loopt daarin vanaf 2013 mee. De band bracht een reeks splits en EP's uit. Heirlooms Eternal is het vierde volledige album. Uit de geleverde informatie blijkt dat Tom Kvålsvoll (Sarkom, ex-Dodheimsgard) voor de mix tekende. Dat deed mijn oren nog meer spitsen.Lees verder ›

In deze onzekere tijden is reizen een hele uitdaging geworden en ik moet toegeven dat ik persoonlijk enorm uitkijk naar het moment dat we weer de wijde wereld kunnen intrekken. Sri Lanka staat al enkele jaren bovenaan mijn lijstje van favoriete reisbestemmingen. De reis is zelfs al volledig uitgestippeld, maar jammer genoeg gooiden de terroristische aanslag van 2019 en COVID-19 vorig jaar roet in de curry. Ik heb er mij ondertussen al bij neergelegd dat we er in 2021 ook niet zullen geraken. Maar, zo dacht ik, in tussentijd is er gelukkig nog Luciferianometh om mij al een beetje in de juiste stemming te brengen.Lees verder ›

Water is nat, gras is groen, een cirkel is rond en we gaan maar een keer dood. Deze dooddoener (pun intended) is de titel van het derde album van Septagon. Hierop is de nieuwe drummer Daniel Buld voor het eerst te horen en kiest de band voor een meer bandgerichte aanpak waar het het schrijfproces aangaat. En wat moet dit dan opleveren?Lees verder ›

Is Eskimo Callboy de verpersoonlijking van een 'guilty pleasure'? 'Sicher, sicher' moest de Duitse metalcore/electropopformatie anno 2010 gedacht hebben. Wat begon als een parodie van crabcore - zie Attack Attack! met Stick Stickly in 2009 en later Of Mice & Men, Asking Alexandria, Black Veil Brides, We Came As Romans en meer - met extreem 'voude' synthesizers, overmatige autotune en vunzige teksten evolueerde het tot een extreem succesvol project. Eskimo Callboy won met elk opeenvolgend album - vijf ondertussen - aan populariteit en transformeerde van een parodiërende crabcoreband naar plezant 'voude' partymetal met grootse allures. Dat iedereen op Graspop 2018 met een onesie bij Eskimo Callboy te vinden was spreekt voor zich over hoe loyaal de fans zijn en hoe groot desbetreffende feestjes wel niet zijn geworden.Lees verder ›

Uit de bossen rond de duizend Finse meren komt op regelmatige basis een blackmetalplaat tot aan onze redactietafel. Vaak staan op deze platen rauwe, ongepolijste blackmetalnummers, voorzien van een Fins opschrift dat maar moeilijk te doorgronden is. Denk maar aan platen van grootmeesters als daar zijn Horna, Sargeist of ook Korgonthurus. Lord Of  Pagathorn, labelgenoten van deze laatste band, komt met Age Of Curse via Woodcut Records. Het is nog maar de derde plaat voor een band die sinds 1992 bestaat. Het zijn dus niet echt veelschrijvers, deze kerels. We moeten wel in rekening brengen dat de band een poosje heeft stilgelegen, maar toch.Lees verder ›

Het onderwerp van vandaag, het nieuwe album van een dynamisch punkrockkwintet uit North Carolina, is dan ook typisch zo’n geval dat ook door het zojuist genoemde ‘punkrock’-label eigenlijk te kort gedaan wordt. Het is goed mogelijk dat "Student Loan-core", hoe de band zichzelf graag categoriseert, de essentie van de muziek wel het beste samenvat. Dollar Signs maakt sinds hun debuut-LP in 2015, getiteld ‘Yikes’, humorvolle muziek met komedie als middel om de zware tragedie van het leven aan de kaak te stellen.Lees verder ›

Uit Genève, Zwitserland, komt dit viertal dat al ruim vijfentwintig jaar muziek maakt. Ik leerde hem kennen door middel van zijn in 2017 uitgekomen album, Radiation. Een prachtplaat volgestopt met emotioneel geladen doch stevige post-rocksongs die tevens voorzien werden van indie-, new wave-, gaze- en zelfs blackmetalthema's. Impure Wilhelmina heeft nu het zevende studioalbum ingeblikt, met als titel Antidote. Een tegengif tegen?Lees verder ›

Wat een jaar is het voor de prog-liefhebbers onder ons! Eerder kwam Soen al met een album van keizerlijke kwaliteit en bracht ook Wheel de carrosserie weer in beweging. Nu mogen we alweer getuige zijn van de derde uitspatting van Vola genaamd Witness. In de relatieve luwte bracht dit Deense gezelschap eerder al twee albums die een mix lieten horen van progrock, djenty riffs, zoetsappige pop en elektronische invloeden van diverse gadingen.Lees verder ›

Thanatomass komt uit Rusland en brengt het tweede album Black Vitriol & Iron Fire uit via het voor mij onbekende Living Temple Records, dat samenwerkt met LVX MorgenStern. Dit trio brengt een thrashy vorm van black metal, ik ben benieuwd!Lees verder ›

De opzet lijkt simpel: ergens in de Californische Mojave woestijn (de droogste woestijn van Noord-Amerika en beroemd om zijn Joshua Trees), treden zonder enig publiek vijf stonerrockbands op, uit de stal van Heavy Psych Sounds Records. Onder hen een nieuwe band: Stöner, met Brant Bjork en Nick Oliveri. Diens studiodebuut verschijnt binnenkort op hetzelfde label. Het idee voor Live in the Mojave Desert is geïnspireerd door Pink Floyd’s Live at Pompeï: een muziekdocumentaire zonder publiek. Een groot verschil zit hem in de gebruikte techniek: Live at Pompeï is opgenomen op acht sporen en Live at the Mojave Desert op vierentwintig. En dat is te horen. De kwaliteit van de woestijnopnames is buitengewoon goed. Verder is ook veel aandacht besteed aan de vormgeving. Elke albumhoes is voorzien van prachtige foto’s gemaakt tijdens de optredens. Vijf bands, een eendaags festival, in volgorde van optreden: Mountain Tamer, Stöner, Spirit Mother, Nebula en Earthless.Lees verder ›