Water is nat, gras is groen, een cirkel is rond en we gaan maar een keer dood. Deze dooddoener (pun intended) is de titel van het derde album van Septagon. Hierop is de nieuwe drummer Daniel Buld voor het eerst te horen en kiest de band voor een meer bandgerichte aanpak waar het het schrijfproces aangaat. En wat moet dit dan opleveren?
Het wordt vrij snel duidelijk dat Septagon behoorlijk is beïnvloed door Anthrax op diens laatste paar albums. Krachtige, melodieuze zanglijnen worden over galopperende thrashriffs gelegd waarbij de drums lekker stuwend werken. Mijn collega repte bij voorganger Apocalyptic Rhymes nog over een slechte productie, mede doordat de basgitaar vrij had in de mix stond. Van dat euvel heeft Septagon op We Only Die Once geen last. Het gitaar- en drumgeluid is gortdroog maar alle instrumenten zijn goed te horen. De stem van Markus Becker staat wel op de voorgrond maar zolang dit als effect heeft dat het melodische aspect naar voren komt, geeft dit geen belemmering.
Op de momenten dat Septagon versnelt (bijvoorbeeld in Vendetta) lijkt de band op zijn sterkst. Het heilige vuur begint dan echt te branden en het is een nummer waarbij de energie uit de boxen spat. Ook hierbij komt de invloed van Anthrax om de hoek kijken zonder dat Septagon als een kopie klinkt. Niet dat de rest van de nummers op een laag tempo worden gespeeld, Gardens Of Madness heeft bijvoorbeeld een lekke stuwend ritme waarbij de band echt als een geheel opereert, zonder dat er snelheidsrecords worden gebroken. Al is die Annihilator-riff onder de solo wel snoeihard! Tijdens het intro van Decision Day krijg ik even de neiging om keihard “Wardance” te roepen maar het dubbele gitaarwerk wat daarna komt doet dan weer enigszins aan Arch Enemy denken.
Het afsluitende Ekke Nekkepenn heeft een vreemde en mysterieuze titel. Het blijkt hier te gaan om een Noord-Duitse legende over een zeemeermin die in de Noordzee zou leven en zeelui afkomstig van de Friese gebieden om de tuin leidde. Het is een mooi nummer waarin alle genoemde invloeden samenkomen en vormt daarmee een goede afsluiting van We Only Die Once. De kwaliteit van dit album valt nog het beste samen te vatten door te constateren dat Septagon de overstap naar een groter label heeft mogen maken.
Score:
79/100
Label:
Massacre Records, 2021
Tracklisting:
- Demon Divine
- The Rant
- How To Kill The Boogeyman
- We Only Die Once
- Vendetta
- Head Held High
- Gardens Of Madness
- Decision Day
- Strange Times
- Ekke Nekkepenn
Line-up:
- Markus Becker – Zang
- Markus Ullrich – Gitaar
- Stef Binnig-Gollub – Gitaar
- Alexander Palma – Basgitaar
- Daniel Buld – Drums
Links: