Als er iets is waar we Heavy Psych Sounds Records niet van kunnen beschuldigen, is het stilzitten. Dit label lijkt aan de lopende band gave albums te produceren. Zo verschenen er in korte tijd vijf delen van de serie Doom Sessions. Dit is een reeks albums waarop er steeds twee stoner- of doombands te horen zijn. Deel een, deel twee en deel drie hebben we al van een recensie voorzien. Deel vier is ons helaas ontglipt, maar de gretige luisteraar kan dat album hier beluisteren. Vandaag dus deel vijf in deze reeks. Op de presentielijst staan de Amerikaanse bands High Reeper (jawel, met dubbel ‘e’) en Hippie Death Cult.
De ‘Sabbath worship’ wasemt de speakers uit zodra High Reeper’s Vermillion Iron begint. Een lekker zweverig gitaarloopje dat wordt ondersteund door flink aangedikte baslijnen en een cleane zang. Ook de tempowisselingen doen erg denken aan het album Master of Reality van Black Sabbath. Helemaal niet erg als je het mij vraagt, want de uitvoering is ongelofelijk strak. Op het daaropvolgende Winter King/Death Grip klinkt de stem van Zach Thomas iets rauwer. Alsof ze met wat schuurpapier langs zijn stembanden hebben gewreven. Het gevolg hiervan is dat de zang niet altijd even zuiver, wat de geproduceerde klank een ietwat rauwe rand geeft. De timing van zowel het drum- als het gitaarwerk laat niets te wensen over. Hierdoor sleuren de heren je zonder problemen de muzikale diepte in. In Withering Decay gaat High Reeper een onverwacht psychedelische kant op. De intro deed me een beetje denken aan Planet Caravan van die ene band met Ozzy Osbourne. Vanaf het moment dat de zang inslaat gaan de Amerikanen echter over op een logge, met doomsaus overgoten rifferuptie. Ook wordt uitgebreid de tijd genomen voor een uitgesponnen gitaarsolo.
Het is aan Hippie Death Cult om de split af te sluiten. Een bandnaam die een duidelijke referentie is naar de sekte van horrorlieveling en tevens persona non grata Charles Manson. Waar Manson er niet zulke nobele ideeën op na hield, was Alan Watts de mensheid wél goed gezind. Het is dan ook niet toevallig dat we juist zijn stem te horen krijgen op de intro van Fill the Fires. Nadat het geluidsfragment is afgelopen, word je meegenomen in een acht minuten durende trip. De gitaren staan in vergelijking tot High Reeper wat hoger afgestemd. Ook ligt het tempo (zeker op het begin van het nummer) een stuk hoger dan op de voorgaande tracks. Persoonlijk werkte het een beetje op mijn zenuwen, maar ik weet zeker dat het bij een ander desalniettemin in de smaak zal vallen. Na ongeveer drie minuten wordt het tempo wat verlaagd, en krijgt het nummer een psychedelisch Pink Floyd-achtig tintje. Door het overdonderende karakter van de voorgaande drie nummers, verdwijnt Fill the Fires helaas makkelijk (en onterecht) naar de achtergrond. Erg jammer, omdat er wordt gespeeld met best veel toffe elementen. Zo zijn er gitaarsolo’s, een viool, samenzang met stemvervormer, cleane zang, en een schreeuwerige zang te horen. Wellicht wat te veel van het goede, maar toch een solide nummer.
Albumsluiter Towards Infinity is gecentreerd rondom met een nonchalant blues-achtige basloopje. Het venijn van de eerste drie nummers heeft nu volledig plaatsgemaakt voor een sfeervolle Goatsnake-eske sound. Het huilende orgel op de achtergrond geeft het geheel nog een aangename melancholische twist. Het is een toffe afsluiter voor een prettige editie van de Doom Sessions.
Hoewel eerdere edities van deze reeks mij wat beter konden bekoren, presteert Riding Easy Records het wederom om een gave plaat uit te brengen. Ook hebben ze eveneens voor deze editie een prachtige albumhoes weten te maken, dus pluspunten daarvoor. De volgende editie zal de bands Dead Witches en Witchthoat Serpent bevatten. Dat belooft dus wat!
Label:
Heavy Psych Sounds Records, 2021
Tracklisting:
High Reeper
- Vermillion Iron
- Winter King/Devil’s Grip
- Withering Decay
Hippie Death Cult
- Fill The Fires
- Towards Infinity
Line-up:
High Reeper
- Zach Thomas – Vocalen
- Pat Daly – Gitaar
- Shane Trimble – Bas
- Justin Di Pinto – Drums
Hippie Death Cult
- Ben Jackson – Vocalen, toetsen
- Laura Phillips – Bas, vocalen
- Eddie Brnabic – Gitaar
- Ryan Moore – Drums
Links: