Hier hebben we het vijfde album van het Belgische Fractured Insanity en deze komt vijf jaar na het zeer goed ontvangen Massive Human Failure. Vorig jaar mocht ik de band al aanschouwen tijdens het Herrie Festival en ik was behoorlijk onder de indruk van het optreden. Nu moet ik zeggen dat ik alle platen van de band sterk kan waarderen. In mijn ogen is dit weer zo’n band die meer bekendheid zou moeten genieten dan dat hij krijgt.Lees verder ›
Thecodontion, Clactonian de bands zijn je vermoedelijk wel bekend. Prehistorische klanken worden omarmd door black, doom en ik weet niet wat voor metalvarianten nog maar de heer G.E.F. heeft er weer werk van gemaakt. Waar de eerste band stilstaat bij prehistorische dieren en paleontologie en de tweede band de Paleolitische tijd omschrijft, heeft dit Sunken Monolith als doel de Neolitische tijd kleur en vorm te geven als dat al kan natuurlijk. Invloeden van Antediluvian, Beherit, Incantation en een hele hoop andere bands worden door dit heerschap als belangrijk voor hem omschreven. Lees verder ›
Deze memorabele week sluiten we opnieuw af met 15 gloednieuwe video’s. Hier zijn Lord of the Lost, Rise of the Northstar, Warkings, Warmen, Accvser, Ultra Vomit, Giant, FM, Auri, Kayo Dot, Mystic Circle, Clawfinger, Fit For A King, Blackbraid en Demon Hunter. Lees verder ›
Opnieuw worden we voorzien van enige informatie omtrent de Enkari, een eeuwenoud volk. Het is alweer de Canadees/Britse symfonische blackmetalformatie Necht die dit doet. Necht ziet zichzelf echter niet als een band maar meer als een tempel. De Tempel Van Necht, gevormd rond frontverschijning Zenith Maharg. Het is deze verschijning die in een visioen zag dat de Zonnegod Ba'hn de draak Karnifor wel zal weten te verslaan.Lees verder ›
Op een warme woensdagavond strijken Halestorm en Kelsy Karter & the Heroines (en niet The Last Internationale zoals vermeld op de tourposter) neer in de volledig uitverkochte Eindhovense Effenaar. De Effenaar is zo bedachtzaam om gratis water te verstrekken bij binnenkomst en ook aan de eerste rijen tijdens de show, om de warmte wat draaglijker te maken. Beide bands geven ondanks de warmte een energierijk optreden, en Esther 't Lam was namens Zware Metalen aanwezig en schoot voor de zwaarstmetalen lezers der Lage Landen onderstaand fotoverslag.Lees verder ›
Het Franse Year Of No Light bestaat intussen 25 jaar. Om dat jubileum wat kracht bij te zetten wordt nu Les Maître Fous uitgebracht: een liveregistratie die stamt uit 2015, waarop de band twee nummers ten gehore brengt. Lees verder ›
Daar metal nog steeds verre van dood is krijgen we dagelijks een stortvloed aan releases om onze oren geslingerd. De kans dat je een top release mist of gewoon gruwelijk het overzicht kwijt bent geraakt is groot. Nu zijn we bij Zware Metalen de beroerdste niet en brengen we je elke maand een overzicht van de beste releases die door de Zware redacteuren zijn behandeld, zodat je nog eens…Lees verder ›
De mannen met de eend zijn er weer, dit keer met een achtste volledige album genaamd The Thunderfist Chronicles. Hoewel je telkens wel weet wat je kan verwachten met Alestorm, blijf je benieuwd wat het dit keer weer zal zijn. In elk geval deed de EP van Voyage of the Dead Marauder van vorig jaar me uitkijken naar een volgende plaat die uiteraard mooi klaar is voor het festivalseizoen.Lees verder ›
Ian ‘Lemmy’ Kilmister is dit jaar precies tien jaar dood maar sinds zijn overlijden zijn er alweer zesendertig (!) officiële releases van zijn Motörhead uitgekomen: splits, EP’s, compilaties, boxsets en live-albums en dan rekenen we de demo’s en singles niet eens mee. Nu ligt voor ons plaatje zevenendertig: The Manticore Tapes.Lees verder ›
De wreedheid der natuur laat zich zien vandaag. Want op de langste dag van het jaar is het zwoegen op Graspop Metal Meeting onder een strakblauwe hemel met 32 graden. Er worden extra waterpunten geplaatst, maar de rijen blijven lang. En dan zijn de meeste bands ook nog eens buiten te zien. Ruben liet zich ook op dag drie wegschroeien op de Stenehei in Dessel voor Zware Metalen en ook Birgit draagt weer een steentje bij. Met vandaag optredens van onder andere Sylosis en Lorna Shore die nog meer deathcoregeweld komen brengen dan gisteren en Soulfly en The Hu die onder grote belangstelling hun eigen traditionele instrumenten in de mix gooien. De enigmatische Poppy laat zich ook zien en de dubbele headliner Korn en Nine Inch Nails komen de dag afsluiten. De foto's zijn wederom van het persteam van Graspop.Lees verder ›
TTerwijl de temperaturen stijgen, gaat het Graspop-programma ijskoud door. Op de tweede dag is er een zeldzame show van fictieve band Dethklok te zien buiten Amerika. Mocht jaarlijst topper Blood Incantation hun bejubelde album ten gehore brengen. Zetten Green Lung en de Eagles of Death Metal energieke shows neer. En sluiten Slipknot en Behemoth de dag af. Het festival heeft duidelijk aan verjonging gedaan en met succes! Ook deze dag zonder bands van de oude stempel is volledig uitverkocht. Ruben was het hele festival aanwezig om verslag te doen en Birgit maakt de vertaalslag naar gastredacteur om bij te springen. De foto's zijn van het persteam van Graspop.Lees verder ›
Zouden de demonen nog altijd intern aanwezig zijn? Het is maar een speelse verwijzing naar de laatste release, de EP Demons Are Inside (2018) van deze blackmetalband Myrkvid. Een EP die ook uitkwam via het Belgische Immortal Frost Productions, net als dit nieuwste album Nihilist trouwens. De debuutplaat van deze band die al actief is sinds 2007 bleek getiteld Pleasures Of Hel en dateert van 2013. Vier godsvruchtige individuen ontwaar ik in de line-up maar er is niet direct één van de leden die bij mij een belletje doet rinkelen.Lees verder ›
Niet te veel lamenteren, hoor ik mijn grootvader nog zeggen tegen één van mijn nichtjes die voor de zoveelste keer tijdens een familiefeest aan het zeuren, miepen en zagen was. Lamenteren wordt in die betekenis niet al te veel meer gebruikt. Mijn grootvader is intussen zaliger en kwam te overlijden op hoogbejaarde leeftijd: respect voor die man. Lament blijkt de titel voor werkstuk nummer drie voor de Polen van Martwa Aura. Althans, als je werkstuk definieert als volwaardig album. Hier en daar zit er nog bijvoorbeeld een splitalbum verstopt.Lees verder ›
Het is wellicht ietwat merkwaardig dat een band als Deafheaven vanavond in de Helling speelt en niet in een van de zalen van de grote broer Tivoli. Het is dan ook geen wonder dat de show stijf- en stijf uitverkocht is. Er kan niemand meer bij. Het aantal gezochte kaarten op Ticketswap overstijgt de 500. Een teken dat de band nog altijd relevant is, misschien zelfs meer dan ooit, nadat enkele weken geleden de briljante plaat Lonely People With Power is uitgebracht. Een album waarop de band weer meer teruggrijpt naar de succesperiode van Sunbather en New Bermuda. Hoe dat live gaat klinken? Friso Veltkamp kijkt en doet verslag.Lees verder ›
Het uit Turijn afkomstige Noise Trail Immersion brengt zijn muziek volledig in het Italiaans. Tja, waarom de bandnaam dan wel in het Engels is, ontgaat me, maar doet het er echt toe? Het vijftal doet op zijn vijfde album een verwoede poging zaken als pijn, chaos en ondoorgrondelijkheid te assimileren tot nummers vol onverbiddelijke venijnigheid en monstrueuze wanorde. De band gaat daarbij niet zozeer voor het willen begrijpen, maar wil bovenal dat je het voelt in je hele lijf.Lees verder ›
Ravenna zal best wel de bakermat zijn voor heel wat Italiaans moois maar is eerst en vooral ook de stad van waaruit dit black/death/punk/crust kwintet opereert onder de naam Stygian. Dreadlands is de debuutplaat en bevat invloeden van The Secret, This Gift Is A Curse, Wake, Dödsrit en nog zo vele andere samen onder een eigen interpretatie. Time To Kill Records is de platenfirma die geloof hecht aan de muzikale boodschap maar vermoedelijk ook aan de tekstuele. Lees verder ›
Jazz. Da’s niet bepaald het eerste waar je aan denkt bij metal. Maar onderzoeker en drummer Luis Mora Matus laat in Dood & Verderf horen dat beide genres enorm veel raakvlakken hebben. Het resultaat klinkt minimaal vernieuwend, en maximaal geweldig. Luis Mora Matus doet momenteel onderzoek op het Koninklijk Conservatorium in Brussel naar de wijze waarop metal en jazz elkaar beïnvloeden. Daarnaast speelt hij zelf nog als drummer in…Lees verder ›
Al jaren vaste prik op de agenda van dBs, de leukste concertzaal van Utrecht: Big Ass Metalfest. Editie 42 was er weer een om in te lijsten met drie bands die graag extreem uit de hoek komen: melodieus blackmetalgezelschap Nether uit (Belgisch) Limburg, de Brits/Nederlandse deathmetaldames van Maatkare en het zwartgeblakerde deathmetalorkest Codex Mortis uit Amersfoort. Alle bands hebben vrij recent nog nieuw materiaal uitgebracht dus niets stond een…Lees verder ›
Soms kom je bands tegen waar je nog nooit van gehoord hebt en dat maakt het net interessant, zo stukjes schrijven. Het is ook niet onlogisch dat dat gebeurt want er zitten zo veel vissen in de vijver dat ik met mijn vishengel enkel maar die vissen vang die gevangen willen worden. Ik weid misschien te veel uit en wellicht zit er nog wel een dichter in me verstopt. Wie weet. Straks schrijf ik in een volgende review nog over draken en prinsessen. Over die laatste gesproken? Iemand ooit Prinsessia gezien? Een kinderserie over... je raadt het al prinsessen. Allemaal voorzien van een andere haarkleur. Als ik kijk naar de bandfoto van dit Italiaanse Hellfox doen de vier bonkige dames ook iets anders met hun haar maar prinsessen lijken het me niet te zijn. Eerder katjes die je best niet zonder handschoenen aanpakt.Lees verder ›
Het maïsritueel of beter geschreven Corn Ritual van het Belgische Fragmentum kwam in mei 2024 tot ons via Gio Smet Records. Dit Warriors Of Chaac is dus de volwaardige opvolger van die EP. Opnieuw is de Maya-cultuur de inspiratiebron voor deze band. De heer Bruggeman, frontman, zat zelf aan de mix- en masteringknoppen en dat is misschien een goede zaak want ik kan me de vorige productie nog herinneren en die was toch te klinisch, klonk te geknutseld. In de meegeleverde biografie was toen zelfs sprake van een moderne metalvariant die zich liet vangen tussen Depeche Mode en In Flames, iets wat ik in de eindconclusie van de review betreffende de EP nog tegensprak.Lees verder ›
