Headlines

Het gaat Shadow Of Intent voor de wind. De band is ooit begonnen als pure deathcoreband, met nummers die thematisch gebaseerd waren op de Halo computergames. Met het derde album Melancholy werd die thematiek echter losgelaten en begon ook de muzikale invulling wat te verschuiven. De laatste jaren is de band daarnaast steeds meer te vinden op het Europese vasteland en weet ook aan deze kant van de grote plas een flinke fanschare voor zich te winnen. Dat doet de band door een (inmiddels niet meer zo originele) mix van deathcore, symfonische black metal en elementen uit de (melodische) death metal.Lees verder ›

Je hoeft maar een krant open te slaan en je ziet in wat voor een wanordelijke toestand de wereld zich op dit moment bevindt. Het beste dat je kan doen, is je ogen sluiten en de pleurischaos  omarmen. Het muzikale equivalent hiervan vinden we in het nieuwe album van Byonoisegenerator. Een Amerikaans gezelschap dat naar eigen zeggen jazzgrind maakt. En dat klinkt net zo absurd als dat het is.Lees verder ›

Dös is de persoon achter dit Dös en volgens mij is dit Det Eviga Och Den Döde het eerste album van dit donker, duister heerschap dat als bij wijze van visioen dit project of deze band voor zich zag opdoemen. Het lijkt alsof uit een droom, vanuit de mist een niet nader identificeerbaar wezen opdoemt: dat is Dös en het komt uit Zweden. De black metal van deze band is atmosferisch en klinkt kil, koud, desolaat en angstaanjagend of zou dat toch moeten doen.Lees verder ›

Het Nederlandse Ceremony werd opgericht in 1989, kwam twee jaar later met een EP en in 1993 met een volwaardig album (Tyranny From Above). Daarna werd het lang stil en viel de band uiteen. In 1995 werd de debuut-cd opnieuw uitgebracht en vier jaar later zag opvolger Retribution het levenslicht. Daarna nam Ceremony liefst zes jaar de tijd om aan het derde album te werken. Leest u even mee hoe goed dat is geworden?Lees verder ›

Ik schrijf het wel eens vaker. Waarom worden oudere platen heruitgebracht? Soms is er geen logische verklaring voor te vinden. Soms is het heruitbrengen van eerder werk een aankondiging voor nieuw werk van de desbetreffende band. Soms kan je het ook gewoon geldklopperij noemen. Wat het in het geval van dit Amerikaanse Lunatic Hymn is, is me toch nog niet geheel helder. Deze EP War Against Mankind kwam in 2002 uit en nu brengt Dreadfull Silence Productions het ronde ding nog eens uit, geremastered en niet alleen digitaal maar ook op tape, cd en vinyl. Je moet het maar doen.Lees verder ›

Brabant en Rotterdam zijn al geruime tijd een broedplaats voor nieuw talent. De laatste jaren lijkt dat zeker te gelden voor bands die actief zijn op het snijvlak van hardcore en (moderne) metal. Neem nu Reformist: een viertal vrij jonge muzikanten uit de regio Rotterdam en Brabant, die in de vorm van Voyages hun debuut presenteren.Lees verder ›

Hier hebben we het vijfde album van het Belgische Fractured Insanity en deze komt vijf jaar na het zeer goed ontvangen Massive Human Failure. Vorig jaar mocht ik de band al aanschouwen tijdens het Herrie Festival en ik was behoorlijk onder de indruk van het optreden. Nu moet ik zeggen dat ik alle platen van de band sterk kan waarderen. In mijn ogen is dit weer zo’n band die meer bekendheid zou moeten genieten dan dat hij krijgt.Lees verder ›

Thecodontion, Clactonian de bands zijn je vermoedelijk wel bekend. Prehistorische klanken worden omarmd door black, doom en ik weet niet wat voor metalvarianten nog maar de heer G.E.F. heeft er weer werk van gemaakt. Waar de eerste band stilstaat bij prehistorische dieren en paleontologie en de tweede band de Paleolitische tijd omschrijft, heeft dit Sunken Monolith als doel de Neolitische tijd kleur en vorm te geven als dat al kan natuurlijk. Invloeden van Antediluvian, Beherit, Incantation en een hele hoop andere bands worden door dit heerschap als belangrijk voor hem omschreven. Lees verder ›

Opnieuw worden we voorzien van enige informatie omtrent de Enkari, een eeuwenoud volk. Het is alweer de Canadees/Britse symfonische blackmetalformatie Necht die dit doet. Necht ziet zichzelf echter niet als een band maar meer als een tempel. De Tempel Van Necht, gevormd rond frontverschijning Zenith Maharg. Het is deze verschijning die in een visioen zag dat de Zonnegod Ba'hn de draak Karnifor wel zal weten te verslaan.Lees verder ›

Het Franse Year Of No Light bestaat intussen 25 jaar. Om dat jubileum wat kracht bij te zetten wordt nu Les Maître Fous uitgebracht: een liveregistratie die stamt uit 2015, waarop de band twee nummers ten gehore brengt. Lees verder ›

De mannen met de eend zijn er weer, dit keer met een achtste volledige album genaamd The Thunderfist Chronicles. Hoewel je telkens wel weet wat je kan verwachten met Alestorm, blijf je benieuwd wat het dit keer weer zal zijn. In elk geval deed de EP van Voyage of the Dead Marauder van vorig jaar me uitkijken naar een volgende plaat die uiteraard mooi klaar is voor het festivalseizoen.Lees verder ›

Ian ‘Lemmy’ Kilmister is dit jaar precies tien jaar dood maar sinds zijn overlijden zijn er alweer zesendertig (!) officiële releases van zijn Motörhead uitgekomen: splits, EP’s, compilaties, boxsets en live-albums en dan rekenen we de demo’s en singles niet eens mee. Nu ligt voor ons plaatje zevenendertig: The Manticore Tapes.Lees verder ›

Zouden de demonen nog altijd intern aanwezig zijn? Het is maar een speelse verwijzing naar de laatste release, de EP Demons Are Inside (2018) van deze blackmetalband Myrkvid. Een EP die ook uitkwam via het Belgische Immortal Frost Productions, net als dit nieuwste album Nihilist trouwens. De debuutplaat van deze band die al actief is sinds 2007 bleek getiteld Pleasures Of Hel en dateert van 2013. Vier godsvruchtige individuen ontwaar ik in de line-up maar er is niet direct één van de leden die bij mij een belletje doet rinkelen.Lees verder ›

Niet te veel lamenteren, hoor ik mijn grootvader nog zeggen tegen één van mijn nichtjes die voor de zoveelste keer tijdens een familiefeest aan het zeuren, miepen en zagen was. Lamenteren wordt in die betekenis niet al te veel meer gebruikt. Mijn grootvader is intussen zaliger en kwam te overlijden op hoogbejaarde leeftijd: respect voor die man. Lament blijkt de titel voor werkstuk nummer drie voor de Polen van Martwa Aura. Althans, als je werkstuk definieert als volwaardig album. Hier en daar zit er nog bijvoorbeeld een splitalbum verstopt.Lees verder ›