Headlines

Dit duo komt uit Londen, Verenigd Koninkrijk. Met Consuming The Light, een release op het nieuwe sublabel van Odium Records, Underground Kvlt Records, horen we voor het eerst van hen. De band heet Eihort en brengt ons gewoon een stevige portie black metal met een atmosferische inslag en een dijk van een productie. Zo zou je het kort door de bocht kunnen samenvatten. De zes nummers werden geschreven en opgenomen ergens in 2020 en 2021. Eihort besloot om de debuutplaat nog wat meer glans te geven en het album af te sluiten met Blood Ritual, een nummer van Samael, een band die natuurlijk geen introductie meer vergt.Lees verder ›

Als je band in 1996 met een eerste demo kwam en je heden ten dage toe bent aan je vijfde volledige album (met een hiaat tussen 2008 en 2019), dan moet je natuurlijk wel een keer weten hoe je een goed nummer schrijft en dit een beetje verzorgd uitbrengt. Is dat de Denen van Urkraft met The True Protagonist gelukt? Eigenlijk kan het antwoord binnen een minuut na de allereerste beluistering van dit album worden gegeven. Er knallen een paar flinke riffs om je oren, de grunt is diep en wordt afgewisseld met hoog gekrijs en productioneel klinkt het allemaal als een klok.Lees verder ›

Fans van Dimmu Borgir en Cradle Of Filth zouden dit album zeker eens moeten beluisteren. Nee, er zijn geen klassiek geschoolde componisten, dirigenten, honderdkoppige muzikantengroepen en wellicht nog grotere clubs concept- en marketingteams aan te pas gekomen. Alles wat op dit debuutalbum Anthems Of Eclipse staat is verzonnen door deze vijf Polen, met een beetje hulp van hun landgenoot Wojciech “Flumen” Kostrzewa voor de orkestraties.Lees verder ›

New World Murder, een nieuwe EP van de Duitse thrashband Rezet, telt vier nummers. De band rond frontman Ricky Wagner maakte een blijvende indruk op me in 2012, toen ik ze zag op Pooierfest in de Frontline in Gent. Leuke tijden waren dat, zonder schaamte neem ik het verslag nog eens door. Het album Civic Nightmares werd nadien wel afgekraakt door collega Kris en inderdaad, thuis klonk het allemaal ook net iets minder. Dat hield me echter niet tegen om tien jaar later de nieuwe EP met een 75% nieuwe line-up toch te reviewen.Lees verder ›

Hoe houd je het schrijfproces als band leuk? De een brengt een conceptalbum uit, een ander verdiept zich in een bepaald deel van de geschiedenis of verzint fantasieverhalen bij het schrijven van de teksten. Radiant pakt het wat luchtiger aan. Alle bandleden schreven een paar teksten over een mijlpaal die, of dieptepunt dat ze hebben meegemaakt als muzikant. Het is eens een verfrissende aanpak zonder moeilijk gedoe.Lees verder ›

En dan schrijf je na twee jaar als redacteur bij Zware Metalen ineens een review over een band uit een genre waar je normaal gesproken weinig mee hebt. Hoewel punk heel dicht bij hardcore ligt, of laten we zeggen als Ying bij Yang hoort, spendeer ik nauwelijks luistertijd hieraan. Welnu, de velen uren die ik ooit besteed heb aan Tony Hawk Pro Skater hebben mij laten kennismaken met bands als Millencolin, Bad Religion, Lagwagon en Dead Kennedy's. Het gezelschap van No Pressure zet de deuren voor mij weer wagenwijd open naar de punk. Dit zelfgetitelde debuut bevat alle facetten die punk namelijk interessant maakt. De goed ontvangen EP die in augustus 2020 verscheen krijgt daarmee een opvolger.Lees verder ›

Een Griekse tragedie in twaalf aktes? Of een blijspel voor meer dan zestien personen? Ook al heet de groep Battle Symphony, War On Earth is het geesteskind van de Griekse journalist, schrijver en toetsenist Nikos Tzouannis. Wat betreft één-mans projecten heb je verschillende mogelijkheden. Je hebt de muzikale alleskunner, die het complete album zelf in elkaar sleutelt, de egocentrische alleswiller die ook zelf alles aaneen frot maar meestal met een minder resultaat en, zoals in dit geval, de componist die een hele groep muzikanten samenbrengt om zijn visie te realiseren. En het is inderdaad een flinke groep die Nikos heeft bijeengekregen. Lees verder ›

Dat je death metal niet altijd met beukende beats en zwaar door een HM2 pedaal overstuurde gitaren met diepe keelplanken hoeft te maken, bewijst Ron Merz met zijn band/project Bloodred. Op Ad Astra krijgt hij daarbij hulp van Joris Nijenhuis (bekend van onder andere Leaves Eyes, Atrocity, Plaagdrager en Existence Denied). Qua ritmesectie zit het dus sowieso goed.Lees verder ›

Hilning brengt met Ratjinn zijn debuutplaat uit en dit via het eveneens Zweedse Suicide Records. Negen nummers pure, rauwe blackmetalrazernij of noem het een blackmetalstormwind. Zo nu heb je meteen de vertaling van de bandnaam mee. Dit zwart geblakerd geesteskind van Andreas Baier, die we ook nog kennen van onder andere Nox - Ra of Altaret, brengt je eerder typische, koude Scandinavische black metal zonder al te veel verrassingen. Nochtans zitten de nummers goed in elkaar en lijkt het de heer Baier niet aan inspiratie te ontbreken.Lees verder ›

Uit het niet-zo-verre Denemarken komt Sabotør. Een energieke stonerpunkband die op zijn debuutplaat Skyggekæmper laat zien wat hij allemaal in zijn mars heeft. En dat is flink wat.Lees verder ›

Soms stel ik me de vraag of het wel zo verstandig is een re-release te doen van een bepaalde plaat. Een re-release heeft pas zin zo er een absolute meerwaarde kan geleverd worden. Denk dan aan bijvoorbeeld de eerste EP van een grote band die in de beginjaren in eigen beheer werd uitgebracht of via een erg klein label werd voorgesteld. Of we nu allemaal zitten te wachten op een heruitgave van de enige plaat, getiteld Forgotten World, uit 2007 van een Poolse deathmetalband die Angerpath noemt, dat is dan nog maar net de vraag. Nu, Poolse death- en black metal heeft natuurlijk wel zijn fundamenten. Denk aan een band als Vader of Belphegor. En dan zwijg ik nog over die trits oerdegelijke blackmetalbands uit het Poolse land. De leden in Angerpath verdienen nu verder hun sporen in een progmetalband, Newbreed of een death/thrashmetalband, Vedonist.Lees verder ›

Het Engelse Cabin Boy Jumped Ship mixt metal met electro en noemt dit electronicore. De bijgeleverde bio rept over een jonge band die met dit tweede album een deal heeft gescoord op een groter label, miljoenen streams heeft op sociale media, met grote namen heeft opgetreden, dansvloeren overal ter wereld omzet in moshpits en meer van dergelijke superlatieven. Omdat de invloeden van dit gezelschap ver uit elkaar liggen en ze een brug lijken te willen slaan tussen twee uiteenlopende stijlen, begin ik zonder cynisme die de biografie oproept aan het luisteren naar Sentiments.Lees verder ›

Shut up and take my money! Een band uit Nieuw-Zeeland die in het verleden heeft getoerd met Aborted, Vulvodynia, Archspire en Cattle Decapitation. Voor fans van onder andere Analepsy en Devourment. Een goed autoverkoper zou zeggen: "een prima aankoop, ik rijd deze zelf ook!". De praatjes van een promoblad vullen geen gaatjes, dus ik ben al met al vooral benieuwd of de geschapen verwachting bij dit derde album van het vijftal ook ingelost zal worden.Lees verder ›

Ja, kom op! Als er staat "Voor fans van Devil Master, Raspberry Bulbs, Rudimentary Penni", is er dan een excuus om dit album niet te proberen? Ik kon deze verleiding niet weerstaan. De bandnaam Thlurm is niet uit te spreken. Een betekenis heeft het ook al niet. Thlurm is het werk van de Amerikaan Austin Sipes. Het album is verdeeld in twee demo's: demo een: The Thlurm Must Die en demo twee Dungeon Scum.Lees verder ›