Headlines

The Machinist uit New York gebruikte de isolatietijd van COVID-19 op een veelvoorkomende manier bij bands en liet de hele gang van zaken plus de daaruit voorvloeiende, landelijke onrust als voedingsbodem dienen voor zijn tweede album All Is Not Well. Ook de onvrede op het gebied van politiek en het politiegezag in Amerika telde daarbij bij als een heet hangijzer. Die frustratie horen we terug in hardere composities waarbij de contrasten flink zijn opgerekt in vergelijking met het debuut Confidimus In Morte dat drie jaar geleden verscheen.Lees verder ›

Ineens ligt daar een nieuwe EP van het geliefde Spiritbox in de schappen. Het gaat de band rondom het echtpaar Courtney LaPlante en Mike Stringer voor de wind sinds de release van Eternal Blue. De vele optredens die het gezelschap inmiddels heeft verzorgd geven daar dan ook absoluut aanleiding toe. De geoliede machine laat zelden een steek vallen en weet op iedere locatie een overtuigende indruk achter te laten. Eerder besprak ik het tweede album en deze nieuwe EP laat ik uiteraard ook niet zomaar voorbij schieten. Rotoscope is op de hoes voorzien van een andere primaire kleur (rood) ten opzichte van Eternal Blue en bevat drie nummers die goed zijn voor om en nabij tien minuten aan muziek.Lees verder ›

Hier is de opvolger van Mindless Mass. Het kreeg de titel Blood Era mee. Het Poolse vijftal van Sphere brengt dit deathmetalwerkstuk uit in alliantie met de landgenoten van Deformeathing Productions. De thematiek op dit album is vrij simpel en eenvoudig te noemen. De Katholieke Kerk is gewoon te prominent aanwezig in het dagelijkse leven. Voila. Met negen nummers maken de heren dit deze organisatie en hun trouwe volgers wel even duidelijk. Lees verder ›

Het mag welhaast een wonder heten dat we bij Zware Metalen nog nooit een album van Antiquus Scriptum hebben gerecenseerd. Zeven volwaardige albums, zes EP's, drie demo’s, zeven compilaties en maar liefst vijftien (15!) splits heeft meneer Sacerdos Magus (echte naam Jorge Magalhães) sinds 1998 al uit zijn mouw geschud. Deze Portugese oudgediende is blijkbaar al een hele tijd actief in het metalwereldje (maar is bij mij alleszins compleet onbekend), met name sinds 1994. Zijn eerste stappen zette hij bij  het kortstondige death metal/grindcoreproject The Invertebrate, waar hij de stem, gitaar en basgitaar voor zijn rekening nam. Antiquus Scriptum is zijn soloproject en hier heeft hij dus alle touwtjes strak in handen, al werkt hij vaak samen met gastmuzikanten die bijvoorbeeld op deze EP verantwoordelijk waren voor de pianostukken en een deel van de koorvocalen.Lees verder ›

Met Minningar Úr Undirheimum (wat zoveel betekent als Herinneringen Aan De Onderwereld) brengt de Zweeds-Ijslandse artieste Draugurinn ons haar zesde album. Donkere ambient met keyboardsoundscapes als basis, maar aangevuld met een akoestisch instrumentarium bestaande uit onder andere ratelaars, turndun (ook wel bekend als bullroarer of snorhout), stenen, beenderen en ceremonieel gezang van de dame zelf. Toegankelijk is het niet, fascinerend des te meer. Lees verder ›

Opus Diaboli is een éénmansproject van de heer Lord Wolf Alexander. Hij bracht in 2006 en 2007 een demo uit en vervolgens duurde het tien jaar voordat het eerste volledige album werd uitgebracht. Wellicht dat diverse verhuizingen daaraan ten grondslag liggen, want oorspronkelijk komt hij uit Uruguay, later ging hij in Californië en Mexico wonen. Tegenwoordig resideert hij in Spanje. Daar werd dit jaar het tweede album opgenomen.Lees verder ›

Een nieuwe Nederlandse blackmetalband! Kreyll wordt gevormd door de verder niet nader toegelichte figuren Gedrocht en Geteisem. Zij hebben het lieflijke Noord-Brabantse dorpje Heeze als uitvalsbasis maar er is ook een link met het Verenigde Koninkrijk. Begin dit jaar werd Demo I uitgebracht, maar de twee waren niet tevreden met het eindproduct en besloten het door de muzikale wasstraat te gooien. Het resultaat is Demo MMXXII en die uitgave is nu zowel digitaal beschikbaar als op tape via Zwaertgevegt. Het resultaat van de remix en remaster mag er zijn: het geheel klinkt nu werkelijk als om door een ringetje te halen.Lees verder ›

Het woord “apocalyps” verwijst meestal naar het einde der tijden, de dag des oordeels of de verrijzenis uit de doden. De werkelijke betekenis van dit woord ligt echter niet zozeer in de verwoestende ondergang van de mensheid, maar is eerder synoniem aan “openbaring”: een profetie van de eindtijd. In die zin verwijst het dan weer ondubbelzinnig naar de Openbaring van Johannes, het laatste boek van het Nieuwe Testament. Dit werk beschrijft onder andere de laatste strijd tussen Goed en Kwaad. Het zijn de vier Ruiters van de Apocalyps die hier optreden als boodschappers van dit naderende inferno. Zij brengen dood en verderf door middel van oorlog, slachting, hongersnood en ziekte. Gezien zijn thematiek is het ook zeer populair als inspiratiebron voor musici allerhande en behoorlijk wat metalbands hebben er zich al aan gewaagd. Voor sommige bands is het boek echter meer dan een interessant motief of een coole gimmick: het is de allesomvattende essentie van hun muziek, de kern van de boodschap die ze willen overbrengen.Lees verder ›

Het Australische Cursed by a Hag werd in 2017 opgericht door Chris Clark en hij bracht in eigen beheer een demo uit. De band groeide uit tot een vijfmansformatie en het jaar na oprichting werd de bandnaam omgezet in Malignant Aura. Dit jaar is dan eindelijk het debuut verschenen. Dat draagt de melancholische titel Abysmal Misfortune Is Draped Upon Me.Lees verder ›

In het kader van Powerviolence-maand (waarom niet?) hierbij een recensie van het nieuwe album van Gets Worse. In 2012 bracht deze band uit Leeds in het Verenigd Koninkrijk zijn eerste demo uit. Een hele rits releases later komen we bij Teen Wolf aan. Volgens de band stond de naam van dit ding al vast voordat de muziek geschreven was. De gedachtegang was: geen idee waarom, maar waarom niet? Deze twee gedachtegangen heffen elkaar op, waardoor de titel mocht blijven. Pure wiskunde.Lees verder ›

Tussen 1988 en 1999 liep het uit Zaandam afkomstige Nembrionic - aanvankelijk nog met de toevoeging Hammerdeath - rond in de Nederlandse metalwereld. De brute deathmetal/grindcoreband leverde twee platen, twee EP’s, enkele splits en een album met hiphopgroep Osdorp Posse af. Aan het einde van de rit vonden een aantal leden van de band met enkele leden van Consolation elkaar in het blackmetalproject Unlord maar na drie platen viel ook dat doek.Lees verder ›

Cairns is het geesteskind van Chris Taylor, die je kunt kennen van bands als Incassum of Aloeswood. Hij verzamelde een rits muzikanten om zich heen (waaronder leden van Burial) om tot dit eerste werkstuk, Keening getiteld, te komen. De heren afficheren zich als atmosferische post-blackmetalband en dat klopt als een bus. Althans, in de zin dat al die elementen keurig terugkomen in de muziek van Cairns.  Lees verder ›

In 1990 speelde de Fin Kärtsy Hatakka in twee bands: Head First en Waltari. Die laatste scoorde in 1991 een internationale platendeal en Head First werd in de ijskast gezet. Een paar jaar geleden kwamen de bandleden van Head First elkaar weer tegen en besloten in het thuisland wat optredens te doen. Dat beviel blijkbaar dermate goed dat werd besloten enkele oude nummers en wat nieuw geschreven materiaal op te nemen en daar is dan ineens, na ruim dertig jaar, het debuut van een band die al langer dan drie decennia bestaat. Deze werd opgenomen met drie originele leden, alleen bassist Jesper Anastasiadis is nieuw.Lees verder ›

Volgers van Zware Metalen weten dat ik niet meteen "voor de core" ben. Nederland mag me For I Am King en The Royal geven, België When Plagues Collide, en voor de rest luister ik best wel graag naar Thy Art is Murder en Breakdown of Sanity. Dat is het zowat. Nu en dan verzeilt er wel eens een metalcoreband in een playlist links of rechts en check ik de naam. Een aantal keer was die naam Upon a Burning Body. Niet dat ik de band zo fantastisch vind, check gerust de reviews van The World Is My Enemy en Straight From The Barrio.Lees verder ›