Autumnfall – Bleak

Geschreven door op 11-04-2023 om 17:33.

Ghosts Of Light bleek de titel van de debuutplaat uit 2021 die tot op heden enkel digitaal uitkwam. Het Spaanse Ardua Music zag er evenwel graten in om deze plaat op cd uit te brengen. Hetzelfde geldt voor de opvolger Bleak. Deze kwam oorspronkelijk in 2022 uit en inderdaad ook enkel digitaal. Bassist/gitarist en grondlegger Jussi Hänninen kennen we van zijn werk in Fall of the Leafe en het ter ziele gegane Unhola. Olli Pirkannen kennen we dan weer van zijn werk in het eveneens opgedoekte Faerghail. Tero Ruohonen speelt met de heer Hänninen in The Bleak Picture. We hebben dus te maken met een trio, Autumnfall genaamd. De heren spelen melodische black metal met een eerder atmosferische en doomy ondertoon. De debuutplaat kon me niet helemaal overtuigen. Hopelijk zitten er toch iets meer hoogtepunten in deze opvolger.

Eigenaardig genoeg houden de heren niet direct een duidelijke lijn aan in hun artwork. Op de Ghosts Of Light cover stond het Autumnfall-logo, erg sterk. Nu, op deze cover van Bleak blijken ze dan weer de bandnaam te hanteren. Jammer. Je kan het ook gewoon mierenneuken noemen natuurlijk.

De plaat lijkt te starten op een Alcest-achtige wijze met een melodisch zwalpende gitaarlijn. Dit gevoel wordt al snel aan de kant geschoven. Een blastpartij kondigt immers een middelmatig riffarsenaal aan. The Redeemer’s Hand, want zo noemt dit eerste nummer, lijkt aan te kondigen dat ook dit album van middelmatige blackmetalkwaliteit is. De muziek van deze drie Finnen kon me immers op het vorige album Ghosts Of Light ook al niet helemaal bekoren. En het lijkt nu, ook al zijn we nog maar enkele minuten ver, dezelfde kant op te gaan. Hoe dat komt, vraag je je af?

Ten eerste klinken de drums te klinisch en zitten er gewoon veel te weinig ballen verstopt in de sound van de drumkit. Ten tweede worden de nummers niet altijd volgestopt met interessante riffs en zijn de songstructuren alzo niet de meest interessante. Ten derde hebben de heren er het handje van aan om de muziek te overladen met heel wat vocalen en lijkt er, op een aantal wel uitgekozen momenten na, te weinig ademruimte te zijn voor de instrumenten op zich. Ten vierde zijn de sporadische cleane vocalen van te broze kwaliteit om helemaal te overtuigen.

Zitten er naast bovenstaande mindere elementen dan ook een aantal lekkere dingen verstopt op dit Bleak? Ja, absoluut. Zo is de blastende en rollende drumpartij die in dialoog gaat met de bas een aangenaam hoorspel in de eerste maten van Dead Of This World en zit er een dito agressief stukje verstopt in In The Mirror en Dreamscaper. Ook zijn de akoestische gitaren in Bleak, ook al klinken ze niet al te warm, erg goed verteerbaar. Het einde van het album is met her en der wat blastbeats en bijna krijsende vocalen dan ook stukken genietbaarder dan de beginminuten van de plaat.

Alzo hinkel ik toch op twee benen en lijkt een eindconclusie niet gemakkelijk te maken. In vergelijking met het vorige album Ghosts Of Light is Bleak een album geworden dat toch wel zijn goede momenten kent, meer dan zijn voorganger. Maar in de fond is dit toch gewoon te weinig allemaal. Het blijft te braaf, te platjes en te weinig overtuigend allemaal.

Score:

65/100

Label:

Ardua Music, 2023

Tracklisting:

  1. The Redeemer’s Hand
  2. Dead Of This World
  3. In The Mirror
  4. Bleak
  5. Dreamscaper
  6. Die With The Gods
  7. The Indifferent
  8. Of Wolves & Lunacy

Line-up:

  • Jussi Hänninen – Bas, gitaar
  • Tero Ruohonen – Zang
  • Olli Pirkannen – Drums

Links: