Niet alleen bij collega Joris sloeg het album Cannibal twee jaar geleden in als een bom. Ook bij bovengetekende is het tot op de dag van vandaag nog steeds een van de meest terugkerende platen op maandelijkse basis. Dat de Britse metalcoreband Bury Tomorrow alle fijne kneepjes van het vak kende, wisten we al langer, maar op dat pareltje leken alle puzzelstukjes perfect in elkaar te vallen. Het was voor iedere fan dan ook even schrikken toen zanger en gitarist Jason Cameron te kennen gaf dat hij zou stoppen. De man had immers sinds het ontstaan van de band een groot aandeel aan de tekentafel. Ondanks dit vertrek gaven de overige heren aan dat Bury Tomorrow gewoon net zo sterk zou terugkeren, en jawel: daar is geen woord van gelogen!
Waar Cannibal vooral intens en meedogenloos was – zeg maar gerust een gestrekt been op de knieschijven – excelleert The Seventh Sun vooral in een haast contrasterende en meer bedachtzame vorm van metalcore. Enerzijds is er in de basis niet extreem veel veranderd aan het altijd flitsende en golvende gitaarspel van Dawson en Hartwell. Anderzijds lieten voorproefjes en moddervette paradepaardjes Abandon Us en Boltcutter al horen wat we mochten verwachten. Door de beter geknede songstructuren ontstond er namelijk bijkomende ruimte die slim opgevuld werd met een element dat op dit album sterker naar de voorgrond is geschoven dan ooit tevoren: de keyboards. Dikwijls ontstaat hierdoor een elektronische gelaagdheid die het gemoderniseerde geluid wat extra versterkt. Dat resulteert in oorwurmen zoals de harde binnenkomer The Seventh Sun, de veelzijdige kraker Begin Again en het ophitsende Heretic met gitaarsolo en vocale bijdragen van Loz Taylor van While She Sleeps. De wisselwerking tussen vocalist Daniel Winter-Bates en toetsenist Tom Prendergast is steevast heerlijk, het gitaarwerk wederom virtuoos en vooruitstrevend en drummer Adam Jackson timmert weer vakkundig alle gaatjes dicht zoals Bury Tomorrow dat verdient.
Toch ligt de nadruk op The Seventh Sun met nummers zoals Wrath, Recovery? en Care op meer melodie en de toevoeging en benadrukking van cleane zang. Nog steeds te heftig voor de radio in eigen land, maar een stuk toegankelijker én meer inwisselbaar dan we tot op heden hoorden van de mannen. Ik denk dan vooral aan Majesty, aangezien het als een Architects-achtig rustpunt op de plaat dient. Een rustpunt dat voor Bury Tomorrow vroeger niet denkbaar zou zijn, maar waarmee de band zijn koerswijziging in één klap triomfantelijk uitdraagt. En als de wijzigingen in de muziek zelf nog niet duidelijk genoeg waren, is er nog de opmerkelijke samenwerking met The Voice-kandidaat Cody Frost op de popachtige afsluiter The Carcass King.
In de basis is The Seventh Sun vooral vernuftiger, moderner en gelikter dan het voorgaande werk van de band. Daarmee houdt de band het niet alleen voor zichzelf interessant na een belangrijke wissel in de bezetting, maar levert Bury Tomorrow ook een verfrissende plaat af. Met name op de tweede helft is duidelijk te horen dat er nieuwe ideeën zijn toegevoegd aan de metalcore en dat zal voor de liefhebbers van het hardere werk meteen het minder interessante gedeelte zijn. Samenvattend is het gezelschap weer terug van weggeweest en krijgen we een bovengemiddelde pot kwalitatief luistervoer voor de kiezen. Deze zomer live te beleven op Alcatraz Festival!
Score:
83/100
Label:
Music For Nations, 2023
Tracklisting:
- The Seventh Sun
- Abandon Us
- Begin Again
- Forced Divide
- Boltcutter
- Wrath
- Majesty
- Heretic
- Recovery?
- Care
- The Carcass King
Line-up:
- Daniel Winter-Bates – Zang
- Kristan Dawson – Gitaar
- Ed Hartwell – Gitaar
- Davyd Winter-Bates – Basgitaar
- Tom Prendergast – Keyboards, zang
- Adam Jackson – Drums
Links: