Headlines

Ergens begin van het jaar 2022 besprak ik het bijzonder interessante muziekstuk Sectes. Deze EP ontsproot uit het brein van de Canadezen van Cantique Lépreux. En laat nu net twee van deze heren ook deel uitmaken van Acédia. Een progressieve blackmetalband die voor hun nieuwste plaat, Fracture, onderdak vonden bij Les Acteurs De L'Ombre Productions. Deze Fransen hebben het maar al te vaak bij het rechte eind. Daarmee doel ik op het feit dat deze platenboer een neus heeft voor kwalitatieve, hoogstaande black metal en zijn afgeleiden. Deze Canadese formatie staat zonder twijfel meer dan terecht op stal bij dit kwaliteitslabel. De drie heren spelen black metal met, inderdaad, een progressieve insteek. Black metal met heel wat hoeken en kanten dus. Bochten ook en rotondes met maar weinig rechte stukken. Als je begrijpt wat ik bedoel. Toch?Lees verder ›

De planning was dat de albums met tussenpozen van een jaar zouden verschijnen. We zijn nu 21 maanden na het uitkomen van Leviathan en eindelijk is het zover; Leviathan II ziet op 28 oktober het levenslicht. Zoals Christofer beloofde in het interview dat ik vorig jaar met hem had, is het album donkerder en melancholischer dan zijn voorganger. Hiermee levert Therion wederom een lekker symphonisch metalalbum af.Lees verder ›

Dit is er eentje waar een hoop fans naar hebben uitgekeken. In de eerste plaats natuurlijk door fans van de band, aangezien voorganger Unfold the God Man alweer in 2018 in eigen beheer (later in 2020 bij Pelagic Records) werd uitgebracht. In de tweede plaats door fans van post-metal en fans van de betere muziek in het algemeen. Want dat moge duidelijk zijn, die eerder genoemde plaat was toch wel een pareltje.Lees verder ›

Worm is een doommetalband afkomstig uit de staat in de Verenigde Staten die ook wel als de Everglade State door het leven gaat. De bewoners van Florida mogen dan maar wat graag liever Sunshine State op hun kentekenplaten laten noteren, ik associeer Florida toch echt met subtropische moerassen vol kronkelende alligators, schildpadden, zeekoeien en allerlei verschillende watervogels.Lees verder ›

Vananidr is geen nobele onbekende in blackmetalland, deze Zweedse band ontstond uit de restanten van Hydra. Dit Vananidr bestaat sinds 2018 en heeft in deze toch wel korte tijd al vier volwaardige albums afgeleverd. Ook deze laatste, Beneath The Mold, liet niet echt lang op zich wachten. De heren van Black Lion Records schepten hun landgenoten op en brengen de plaat uit. Wanneer we even kritisch naar de line-up kijken, dan mag het je niet verbazen dat ook in dit Vananidr een aantal ouwe getrouwen terug te vinden is.Lees verder ›

Dit Duivelse vijftal komt uit Wenen, Oostenrijk. Theotoxin kennen we intussen wel al als een snoeiharde, smerige blackmetalband. Dit Fragment: Totenruhe is de tweede plaat die de heren uitbrengen op het AOP-label. In de gelederen van deze Oostenrijkse band treffen we niemand minder dan Flo Musil aan op drums. Deze heer klopt alles wat los en vasthangt met veel liefde en overtuiging aan gruzelementen. Iets wat hij ook al deed op onder andere de laatste plaat van de Duitsers van Agrypnie, Metamorphosis. Eveneens in de gelederen van deze band: de heer Ragnar. Ragnar neemt niet alleen binnen Theotoxin een prominente plaats in aan de microfoon maar deed dit ook, met verve trouwens, op de EP, Das Verderben, van Schattenfall.Lees verder ›

Sidder en beef! Timor Et Tremor. Althans dat maak ik ervan als ik wat vrijelijk vertaal. Deze Duitse melodische blackmetalband heeft deze bandnaam echter wel goed gekozen. Zes jaar geleden kwam dit viertal nog met For Cold Shades. Toen waren het ook de landgenoten van Trollzorn Records die de plaat uitbrachten. Als ik even het wereldwijde web op ga, vind ik toch maar bitter weinig promomateriaal terug. Het kan zijn dat ik wat te vroeg ben maar een maand voor de release mag er toch al wat meer te vinden zijn, maar kom. Chattic black metal noemen de heren van Timor Et Tremor hun muziek, als het beestje maar een naam heeft zou je ook kunnen stellen.Lees verder ›

Hoe ouder je wordt, hoe vaker je terugdenkt aan de leuke momenten uit het verleden (ik wel, tenminste). Eén zo'n leuk moment dat ik heb mogen meemaken (en waar ik zo nu en dan nog eens aan terugdenk) was een concert van het Amerikaanse Flogging Molly in de Paradiso te Amsterdam in 2006. Daarna ben ik de muziek een beetje uit het oog verloren, maar voilà: zestien jaar later bestaan ze nog steeds en is er een nieuw album! Plaat nummer zeven, getiteld Anthem, nemen we onder de loep. Eens kijken hoe nostalgisch ik mij ga voelen.Lees verder ›

Gothminister. Collega Kris was er blijkbaar wel voor te vinden in 2013, ik heb er nooit aandacht aan besteed omwille van de naam. Dat veranderde door de videoroulettes en de nummers Ich Will Alles, Liar en Someone Is After Me. Deze industrial gothmetallers gaan al mee van in de vorige eeuw en kennen aardig wat aanhang. De Noorse band wordt voorgezeten door Bjørn Alexander Brem en is trouwens niet enkel in metalkringen bekend. Ook gothic- en EBM-kringen houden hier wel van.Lees verder ›

Begin vorig jaar was ik behoorlijk in de wolken over Holy Ground, het eerste The Dead Daisies album met het strottenhoofd van Glenn Hughes (vroeger nog bij Deep Purple en Black Sabbath) in een hoofdrol. Minder dan twee jaar later levert de supergroep een nieuw album af, na veel toeren en wat liveregistraties als zoethouder. Is die nieuwe Radiance even opwindend? Je leest het hier.Lees verder ›

Deze moest van heel diep in de ondergrond komen: Stockhausen & The Amplified Riot met Era of the Inauthentic. Het is een project van ene Paul Chavez. De beste man begon de band ooit met twee anderen. De pandemie gooide roet in het eten en alleen Paul bleef nog over. Zo ontstond dit soloproject van een man die zelf Kraftwerk, David Bowie en Stereolab als belangrijkste invloeden noemt. De link in de bandnaam naar Karlheinz Stockhausen (veronderstel ik toch) is nogal gedurfd, misschien zelfs bespottelijk.Lees verder ›

Het uit California afkomstige Ripped To Shreds begon ooit als een soloproject van Andrew Lee (Azath, Houkago Grind Time, Reaver). Sessiemuzikanten completeerden de bezetting waarmee albums als 埋葬 in 2018 en 亂 (Luan) in 2020 uitgebracht konden worden. Nu we bij het derde album aanbeland zijn, heeft Lee een paar vaste waarden om zich heen verzameld en is Ripped To Shreds uitgegroeid tot een volwaardige band.Lees verder ›