Headlines

De heer Riethorst is frontman van het eenmansproject Beenkerver. Nadat hij in juli 2022 een album uitbracht, verschijnt een jaar later een EP van zijn hand met daarop drie nummers. Op drums dit keer Nico de Wit (grapjes over iemand die De Wit heet en in een blackmetalband speelt mogen in de comments) van onder andere Bezwering en Nordfyr.Lees verder ›

Deze Tsjechische band, Somniate, moet toch een gezelschap zijn met erg belezen bandleden. De vorige plaat uit 2020, ook uitgebracht door Lavadome Productions trouwens, handelde nog over het wonderlijke leven van Gustav Meyrink. Dit heerschap schreef ‘The Golem’ en hield zich in zijn getormenteerde leven bezig met onder andere mystiek, magie, alchemie en allerlei andere obscure zaken die je zou kunnen plaatsen onder ‘verloren kennis’. Het huidige plaatje, We Have Proved Death, leert ons dat de bandleden opnieuw een boek in de hand genomen hebben om er hun teksten en muziek op te baseren.Lees verder ›

Daar is de heer V.V. weer. De man die we kennen van zijn werk in Cosmic Burial en Nachtig. Met dit Valosta Varjoon tapt hij opnieuw uit een extreem vaatje. Een vaatje gevuld met bier, bier, sigaretten, bier, bier, sigaretten en black metal. Het Duitse Folter Records is de zogenaamde partner in de misdaad voor alweer de derde langspeler op, pak hem beet, vier jaar tijd. Ik ben toch eens benieuwd, want de meest recente werken van zowel Cosmic Burial als Nachtig konden me toch niet helemaal bekoren. Het was te veel middelmaat om eerlijk te zijn. Misschien overtuigt de heer V.V., die de hulp heeft ingeroepen van Sturmwolf, me deze keer wel met zijn door bier overgoten en met sigarettenrook voorziene schrijfsels op Boarisch Grattlig.Lees verder ›

Het lijkt wel het jaar van de illustere comebacks, of toch vanuit het ondergrondse. Na Tenhi krijgen we immers ook nieuws vanuit het kamp van het Deense Saturnus. Mij blijft vooral het topalbum Veronika Decides to Die bij van 2006, meer dan vijftien jaar geleden dus. Na die topper brachten de Denen nog Saturn in Ascension uit (in 2012), om dan tien jaar lang niets meer van zich te laten horen. Dat veranderde vorig jaar in november met de EP The Lighthouse Session, waarop ook The Calling terug te vinden was. Die EP ging aan me voorbij, waardoor dit de eerste kennismaking is met het herboren Saturnus.Lees verder ›

Anticipatie in overvloed! Zo te lezen in de promo was het debuutalbum van het Duitse Servant één van de verrassingen op blackmetalgebied in 2021. In het archief van Zware Metalen kan ik geen recensie terug vinden van het album Blessed by the Light of a Thousand Stars. En bij uw redacteur van dienst gaat er geen belletje rinkelen. Nou, dan maar direct werk maken van het daaropvolgende album, Aetas Ascensus, dat wordt aangeprezen met woorden als "bruter" en "meer emotioneel geladen" in vergelijking met het debuut.Lees verder ›

Deze Canadese vijfmansformatie Wilt ken ik van hun vorige plaat Ruin uitgebracht door Vendetta Records in 2018. Het is een atmosferisch blackmetalgezelschap dat nu met Huginn opnieuw een volwaardige plaat heeft uitgebracht. Althans dat doet de promoboer ons toch geloven. Nochtans omhelst dit muzikale schrijfsel amper drie nummers en zal het niet meer dan 25 minuten van je kostbare tijd vragen. Ik zou het gewoon keihard een EP durven noemen, maar wie ben ik natuurlijk.Lees verder ›

Soms stuit je op een band die je van haar nog pluim kent. Een band, die blijkt, ook al een poosje bezig te zijn. Een band waarvan, als je naar de line-up kijkt, je je bedenkt en bij jezelf afvraagt: "Spelen die gozers nu hier in?". Avdagata, een Zweedse melodische blackmetalband is er zo één. The Faceless One is het eerste volwaardige album van dit helse trio. Want hels of infernaal mag je gerust zeggen. Op de drumkruk zit niemand minder dan Jaloma die we kennen van Dark Funeral. Op gitaar en bas komen we Allsvart tegen die op een blauwe maandag nog in de emo/metalcore sensatie Dead By April zou gespeeld hebben als ik goed ben geïnformeerd. De brulboei van dienst is Sebb Drago die een verleden heeft in Sworn en dan gaat iedereen spontaan denken aan het Noorse Sworn die recentelijk het magistrale A Journey Told Through Fire uitbrachten maar dan ben je mis, want het is de Zweedse, iets minder bekende, tegenhanger.Lees verder ›

Metalcore uit Noorwegen. De bands in de coresector die ik nog wel eens opzet zijn vooral meer old schoolbands als Amulet en Death Is Not Glamorous. Bands die melodie en hardcore op een toffe wijze vermengden. Dat doet Split//Bite, want daar gaat deze recensie over, ook vrij goed, zij het dat deze mannen een pak harder klinken. Wellicht heeft dat te maken met dat het viertal uit blackmetalbolwerk Bergen komt?Lees verder ›

Weer een Italiaanse nieuwkomer in het genre industrial brutal death metal. De bands lijken daar wel als paddenstoelen uit de grond te schieten. Het is niet direct duidelijk wie achter deze vierkoppige bezetting schuil gaat. Ik neem althans aan dat het gaat om de vier heren van de foto op de facebookpagina van Aasar. Deze eerste EP is direct een conceptuele. From Nothing To Nowhere draait om het centrale thema van leven en herbeleven, waarbij de mens en zijn lijden als hoofdonderwerp zijn gekozen. Uiteindelijk stevent hij af op eeuwige verdoemenis.Lees verder ›

Festering Existence is een nieuwe band uit het oosten van Nederland.  De bandleden deden ervaring op in Bruuk en Infant Meat Shield. Ze zeggen beïnvloed te zijn door deathcorebands en die te willen vermengen met sferische passages. Eens kijken of de vier heren daarin geslaagd zijn op deze naar zichzelf genoemde E.P..Lees verder ›

Een viertal heren van internationale afkomst, in dit geval Spanje, Rusland en Frankrijk, brengt onder de bandnaam Tortured het debuutalbum Genetically Engineered Monstrosity uit. Label van dienst is Comatose Music. De kenners weten dan wellicht al welke kant het op gaat, want het label is gespecialiseerd in het uitbrengen van het bruutste plaatwerk. Zo is Depraved Murder genre- en labelgenoot met het hier op Zware Metalen gerecenseerde Unethical Terrestrial Collapse. In vergelijking met die plaat is het debuut van Tortured nog compromislozer. Hierin schuilt dan ook direct de eerste valkuil, want hoe voorkomt de band in zijn eigen poel van bruutheid te verzuipen?Lees verder ›

Een van de eerste recensies die ik voor Zware Metalen schreef, betrof Interstellar Voodoo: de tweede plaat van de Noorse band Saint Karloff. Deze gaf ik toen 82 punten. Achteraf te weinig. Na vaker luisteren, ontdekte ik meer en meer wat een meesterwerk deze muzikale trip is. Tussen Interstellar Voodoo en Paleothic War Crimes is er een hoop gebeurd, wereldwijd (iets met een lockdown), maar ook voor de band. Oprichter, schrijver en bassist Ole Sletner overleed in 2021 aan de gevolgen van kanker. Dit nieuws raakte mij bijzonder, omdat ik zelf vijf jaar geleden kanker heb gehad en gelukkig nog van muziek kan genieten en deze kan recenseren.Lees verder ›

Ik ben niet direct bekend met de muziek van dit Nederlandse Teitan. Nochtans is het een band rond alleskunner Marquis die deel uitmaakt van de Zwotte Kring waar ook bands als Meslamtaea, Schavot, Asgrauw, Sagenland en Grafhond onder vallen. Dat kan dan toch niet mislopen. Wanneer dan ook nog eens lokale ondergrondplatenboeren als Void Wanderer, Onism productions maar ook Zwaertgevegt hun schouders er onder zetten om In Oculus Abyss, de opvolger van de EP Vákuum, uit te brengen cd en tape, dan kan er niks mislopen.Lees verder ›