Headlines

Het is al een behoorlijke tijd geleden dat ik gefascineerd raakte door Scandinavische black metal in zijn puurste vorm. Bands als Darkthrone, Craft, Gorgoroth, Satyricon, Mayhem en Immortal stonden steevast bij mij op de oortjes. En nu is er een Amerikaanse band die een ode wil brengen aan de grootmeesters van weleer. Tel daarbij ook op dat Lucifixion een fascinatie heeft voor de Amerikaanse rauwe blackmetalbands Leviathan, Judas Iscariot en Negative Plane. Dan weet u bij voorbaat al dat deze debuutplaat met de titel Trisect Joys of Pierced Hearts rauw en ongepolijst zal gaan klinken. In oude stijl, zonder allerlei moderne progressieve invloeden en met een karakteristieke bezetenheid. Gelukkig zijn er nog voldoende bands die onverschrokken een echt onversneden geluid laten horen. Of dit Lucifixion dan een nieuwe aanwinst is leest u hieronder.Lees verder ›

Een oude bekende op de burelen van Zware Metalen! Dit Italiaanse The Scars In Pneuma verscheen in 2019 ter recensie met de debuutplaat The Path Of Seven Sorrows. Met nog maar bar weinig redactionele ervaring schreef ik mijn zevende recensie over de muziek van dit drietal. Afgaande op wat ik toen schreef, ik was immers behoorlijk positief, waag ik mij nu dan ook aan het volgende album. In de tussenliggende periode verscheen nog een split The Eerie Chronicles met de band Ogen, die ook uit The Scars In Pneuma bandleden bestaat. Overtuiging genoeg dus! Van The Eerie Chronicles verscheen geen review op Zware Metalen, reden genoeg om nu dan Woebegone, Raised By Wolves te beluisteren en bespreken.Lees verder ›

Tijdens een avondje YouTube wil je wel eens onverwachts op wat moois stuiten. Zo kreeg ik onlangs een live opname van het Californische Torena aangereikt door het algoritme. Het viertal is sinds drie jaar actief, nam al een album genaamd Cerebellum Prison op en komt nu met een vervolg in de vorm van Evil Eyez. De EP komt uit via het label Daze en telt vijf nummers. Zo mooi als het artwork is, zo gaaf is de muziek.Lees verder ›

Hebben de doden het nu goed of rusten ze niet in vrede? Het is me allemaal niet even duidelijk. Misschien moet ik het eens dringend vragen aan C. de man achter dit Wurgilnõ, een Nederlandse atmosferische blackmetalband met als uitvalsbasis de regio Sittard. De Doden Rusten Niet In Vrede is na wat singles ter promotie het eerst volwaardige, voldragen wapenfeit. De muziek en de teksten van dit Wurgilnõ zouden zich baseren op lokale sages en legenden. Een insteek die voor lokale bands in de brede regio niet vreemd is.Lees verder ›

Grenzen verleggen en vervolgens nog eens verder oprekken. Dat was het doel van Christian Ludvigsson met zijn Eigenstate Zero toen hij in 2018 van start ging. Eerder verscheen het niet door ons gerecenseerde debuutalbum Sensory Deception (2019). Nu is het tijd voor het vervolgalbum Machinery Of Night, een vierenvijftig minuten durende kolos die alles laat horen op het gebied van progressieve death metal.Lees verder ›

Bij Griekenland en metaal denken we in eerste instantie natuurlijk aan Hephaistos, god van de smeedkunst en het vuur. Daarna denken we toch zeker aan de goede traditie in de zwarte metalen uit het land die gekend en geroemd is met enkele vaandeldragers als Rotting Christ, Necromantia en Nightfall (die laatste vanuit het vroegere werk). Dan mogen in dit rijtje ook de oude rotten van Septicflesh natuurlijk niet ontbreken, al spelen zij symfonische death metal. In Aetherian vinden we een band, die zich graag aan dit lijstje met Griekse grootheden zou willen toevoegen.Lees verder ›

Deitus werd opgericht in 2004 in York, en dan zitten we in het Verenigd Koninkrijk, en wordt bestempeld als een blackmetalband in een - en dit sinds hun oprichting - stabiele driemansformatie. Nochtans is het me tot op heden niet duidelijk wie die drie heren dan wel mogen zijn. Op de meegeleverde informatiefiche van de promoboer vind ik enkel A.G. terug. Het zal me verder jeuken wie er nog in de band zit, als de muziek maar goed is.Lees verder ›

Eind jaren '90 werd er een muziekstroming steeds populairder die in bruutheid tot dan toe ongeëvenaard was: death metal werd het genoemd. Er zijn online talloze discussies te vinden over door welke bands en in welk jaartal het genre werd uitgevonden. Feit is dat de meeste bands uit Noord-Amerika kwamen en de bekende Morrisound studios werden befaamd. Hoewel er ook op andere continenten gemusiceerd werd in genoemd genre waren het vooral Amerikaanse bands die er met kop en schouders bovenuit sprongen.Lees verder ›

Vorig jaar had ik de promo van End Reign al voorbij horen komen en deze Amerikaanse band stond op basis van die twee nummers sindsdien op mijn 'in de gaten houden'-lijstje. Het promomateriaal was namelijk zodanig goed dat ik het schrijven van deze recensie met plezier op mij heb genomen. Want ik ben erg benieuwd wat deze band allemaal voor ons in petto heeft op het debuutalbum.Lees verder ›

Sarajevski Odisej is het debuutalbum van het uit Bosnië-Herzegovina, Sarajevo afkomstige Izrod. De vier heren in deze band hebben een achtergrond in meerdere lokale blackmetalbands als Cave Ritual en Void Prayer en maakten ook deel uit van de zogenaamde Black Plague Circle. Het kon dan ook niet blijven duren dat na het staken van deze bands er opnieuw een teken van leven zou gegeven worden. Ik ben eens benieuwd wat voor pure smeerpijperij black metal we te horen gaan krijgen.Lees verder ›

Wat moeten we nu weer met een genre aanduiding als "cyber-metal"? Nou eigenlijk moeten we daar helemaal niets mee. Het heeft mij als redacteur van dienst ook niet gelokt om het album Omnibus One van de (bij mij alleen?) relatief onbekende formatie A Dark Halo te recenseren. Neen, hier lag een andere oorzaak aan ten grondslag. Die aanleiding was namelijk de video van Thin Be The Veil.Lees verder ›