De Deense band Anubis Gate bracht op 2 juni zijn negende album Interference uit. De band heeft in de 22 jaar van hun bestaan een sterke discografie opgebouwd en oogst daarmee waardering onder de progfans. Marco sprak via Zoom met gitarist Kim Olesen over de geschiedenis van de band, het nieuwe album en toekomstplannen.
Het nieuwe album van Anubis Gate is intussen een paar dagen uit. Hoe zijn de reacties tot nu toe?
Geweldig eigenlijk, de fans lijken het nieuwe album erg te waarderen en ook de reviews tot nu zijn erg positief. We gaan inmiddels al even mee, hebben net ons negende album uitgebracht en het is geweldig om merken dat fans het nieuwe album net zo waarderen als het vroege werk.
Voor de lezers van Zware Metalen die de band nog niet, of niet goed, kennen: kun je in het kort iets vertellen over het ontstaan en de geschiedenis van de band?
Alle bandleden zijn inmiddels in de vijftig, maar de roots van Anubis Gate gaan al terug naar de tijd dat we tieners waren. Henrik, onze zanger en bassist, zat samen met Jesper Jensen (bandlid op de eerste vijf albums van Anubis Gate) in een thrashmetalband waar ook Per Müller Jensen (o.a. The Haunted, Invocator) drums speelde. Onze eerste drummer Morten Sørensen, dus niet onze huidige drummer die ook Morten Sørensen heet, en ik kwamen later bij die band.
Toen die band uit elkaar viel begonnen Henrik, Jesper en Morten Anubis Gate, aangevuld met Torben Askholm op zang in 2001. Tijdens de opnames van het eerste album Purification (2004) ben ik op het laatste moment ingevlogen om te helpen dat album af te maken.
Eigenlijk zag ik mij op dat moment niet meer spelen in een heavy band. Ik hou van het genre, maar als gitarist speelde ik inmiddels meer jazz en fusion en had geen ambitie om in een metalband te spelen. Maar ja, wat doe je als iemand bij je aanklopt met een cool project… en sindsdien ben ik lid van Anubis Gate.
Het bijzondere van dat debuut is dat Locomotive Records eigenlijk de demo van het album uitgebracht. We stuurden hen de demo en binnen een halfuur hadden we een deal op zak. Mooi, dacht ik, dan kunnen we het album nu echt goed opnemen. Maar het label wilde de demo als album uitbrengen, dus we hebben dat debuut nooit ‘echt’ opgenomen.
Dat debuut klinkt heel anders dan de latere albums van de band.
In die tijd wilden we graag power metal maken zoals dat in Amerika werd gespeeld. Crimson Glory was een sterk voorbeeld voor ons en met Torben hadden we een boze versie van Ronnie James Dio als zanger.
Na het vertrek van Torben kwam Jacob Hansen achter de microfoon. Ik kende hem als brulboei bij Invocator maar hij bleek ook serieus goed melodieus te kunnen zingen. Hoe kwamen jullie bij hem terecht?
De eerste twee albums met Torben waren opgenomen in de studio van Jacob en na het vertrek van Torben heeft Jacob ons een demo gestuurd waarop hij een nummer van Torben opnieuw had ingezongen. Ik was verrast dat hij zo goed kon zingen! Ik heb hem dus gelijk gebeld met de vraag of hij de demo had gestuurd als sollicitatie. En zo kwam het dat hij uiteindelijk twee jaar in Anubis Gate heeft gezongen. Toen zijn carrière als producer een vlucht nam, verliet hij de band.
En toen bleken jullie in de band al een geweldige zanger te hebben met Henrik…
We wisten wel dat Henrik een goede zanger was. Hij had live wel eens de zang op zich genomen, maar hij had niet de ambitie om de zanger van een metalband te zijn. Toen Jacob vertrok, voelde hij zich wel klaar om de rol van zanger op zich te nemen naast zijn rol als bassist. Hij had in het verleden al veel van de zangmelodieën geschreven en nu mocht hij ze eindelijk zelf zingen.
In deze bezetting namen we ons titelloze vijfde album op, waarna Jesper Jensen en Morten Sørensen vertrokken. Met de komst van Michael Bodin en Morten Gade Sørensen als hun vervangers hebben we daarna wel de definitieve line-up van de band gevonden. De situatie is nu zo dat, als één van ons besluit te stoppen met de band, we allemaal stoppen. Ik hou van alle albums die we met Anubis Gate hebben gemaakt, maar ik vind dat we met de huidige bandleden wel onze hart en ziel hebben gevonden.
Wanneer je de albums van de band in chronologische volgorde luistert, word je meegenomen op een mooie reis waarin de luisteraar de ontwikkeling van een US powermetalband hoort naar een band die nog steeds wel zijn metalen kant heeft, maar ondertussen steeds meer progressieve, symfonische en zelfs fusionelementen in de muziek verwerkt.
Die fusionelementen komen vooral uit mijn verleden. Zowel Henrik en ik zijn conservatoriumgeschoolde muzikanten en hebben een major in jazzmuziek. Die invloeden komen altijd naar boven maar wel binnen het framework van heavy metal.
Een andere inspiratiebron voor mij is Pink Floyd. Dat hoor je bijvoorbeeld in de outro van Number Stations van het nieuwe album. De solo die ik daar speel, is denk ik ook het meest jazzy dat ik ooit op een Anubis Gate album heb durven spelen.
Zelf ben ik niet een heel technische gitarist, in tegenstelling tot Michael. De solo op Emergence is bijvoorbeeld van hem.
Toen jullie tweeëntwintig jaar geleden begonnen met Anubis Gate, wat was toen jullie ambitie?
De enige ambitie die ik eigenlijk ooit gehad heb, is het maken van albums waar ik trots op kon zijn. Vanaf het begin van onze carrière hebben wij bewust gekozen om geen tourende band te zijn. In het verleden heb ik daar wel eens spijt van gehad, maar zeker nu, na de pandemie, ben ik blij dat we die keuze gemaakt hebben. Zelfs een grote band als Nightwish stopt met touren omdat ze in de huidige situatie geen geld meer verdienen.
We spelen zo nu en dan wel live, zoals in het verleden op het Progpower Europe festival bijvoorbeeld. Maar zeker nu we allemaal “oude” mannen zijn met gezinnen, mijn vierde kleinkind wordt binnenkort geboren, en fulltime banen, is optreden met Anubis Gate erg lastig. Daarnaast zijn mijn weekends gevuld met optredens van coverbands waar ik in speel. Twee maanden vrij nemen om een tour te doen met Anubis Gate kost gewoon geld. Dan stop ik mijn tijd veel liever in het opnemen van een nieuw album. We zijn overigens al aan een nieuw album begonnen.
Natuurlijk heb ik er als jonge muzikant van gedroomd om een rockster te zijn. Alleen is dat niet voor iedereen weggelegd. Ik ben blij met hoe onze carrière is verlopen.
Het proces van het schrijven van een album, hoe ziet dat eruit? Wanneer besluiten jullie dat het tijd is voor een nieuwe plaat?
Op het moment dat een album klaar is, stellen we elkaar al de vraag of we hierna nog een album willen opnemen. En tot op heden is het antwoord daarop nog altijd ‘ja’ geweest.
Wij zijn een ‘Dropbox’-band. Iedereen stuurt zijn ideeën in een gedeelde map, of het nu een uitgewerkt nummer is of een riff van tien seconden. Ik beluister vervolgens al die ideeën en voeg ze samen om er nummers van te maken. Dan begint het opnemen van de instrumenten eigenlijk ook. Eerst met geprogrammeerde drums, en als de nummers zo goed als af zijn, sturen we Morten de studio in om de echte drums op te nemen.
Dat hele proces wordt op afstand gedaan, dus als ik het goed begrijp hebben jullie geen enkel nummer van het nieuwe album als band ooit samengespeeld.
Ja, we komen alleen samen voor de fotosessie. We zien elkaar natuurlijk verder ook wel als vrienden, maar het is lastig om als band regelmatig bij elkaar te komen. Michael en ik wonen op zo’n twintig kilometer van elkaar in Odense, Morten woont tegen de Duitse grens aan en Henrik woont helemaal in het noorden van Denemarken.
Er is in de hele carrière van Anubis Gate nog nooit een nummer in een oefenruimte tot stand gekomen. We hebben altijd op afstand samengewerkt.
Hoe zijn jullie in contact gekomen met het Nederlandse platenlabel No Dust Records voor het uitbrengen van dit album?
Dat contact is tot stand gekomen via Michael. Het nieuwste album van zijn andere band Third Eye is ook door No Dust Records uitgebracht. Henk van Delden, de eigenaar van het label, is geweldig. Vanaf het eerste moment dat ik hem sprak aan de telefoon wist ik dat ik ons nieuwe album via zijn label wilde uitbrengen.
We hadden het album ook wel via een groter label kunnen uitbrengen, maar dat wilde ik helemaal niet meer nadat ik Henk had gesproken. Hij was zo enthousiast en hij had heel veel moeite gestoken in de promotie van de release van Vengeance Fulfilled van Third Eye, dat ik dacht dat we beter een grote band op een klein label kunnen zijn dan andersom.
Dankjewel voor je tijd, Kim. Hopelijk weten de progfans jullie nieuwe album te vinden en krijgt het de aandacht die het verdient.
Graag gedaan, en jij ook bedankt voor je interesse in de band!
Links: