Toen ik door onze promolijst scrolde, zag ik de naam earthtone9 staan. Die bestaan blijkbaar nog altijd. Enigszins verrast, maar ook benieuwd, vroeg ik deze promo aan. Deels uit nieuwsgierigheid, maar ook deels uit jeugdsentiment. In de hoogtijdagen van nu-metal werd de band gemakshalve ook onder deze categorie geschaard, terwijl men veel interessanter was dan negentig procent van de bands in dat genre. De Engelsen maakten toen al een mix van post-metal, hardcore en Tool-achtige uitstapjes. Het resulteerde in een paar prachtplaten, waarvan Arc’tan’gent het hoogtepunt was. De band liet daarna, na een EP , een tijd niets van zich horen. Bandleden doken op in andere bands, waarbij zanger Karl nog een paar hele mooie platen maakte met Twinzero en The Blueprint. In 2013 bracht de band nog het album IV uit, maar dat is geheel langs mij heen gegaan. Elf jaar later is er nu dus weer een nieuwe plaat.
Hoe dat klinkt? Voornamelijk alsof de tijd niet helemaal stil heeft gestaan. Bij nummers als Navison Record en het doorhakkende Lash of the Tongues klinken de vette hardcoregrooves, de songs kennen een dynamische opbouw en er wordt ook (net als bij vorige platen) wat geflirt met Oosterse invloeden. Een deel van de herkenbaarheid van de band ligt ook wel in de zang van Karl Middleton. Die klinkt dus exact hetzelfde als hij in 1998 klonk en levert een puike prestatie. Niet zelden houdt hij met zijn emotionele zanglijnen de nummers bij elkaar. Hij heeft nog altijd een verstaanbaar aangename brul. Maar kun je nog zo goed zingen, dan moeten de zanglijnen wel memorabel zijn, en dat zijn ze weer bij vlagen, zoals in Under The Snake en voor mij (voorlopig) Third Mutuality als hoogtepunt, waarbij hij even alle registers opentrekt.
Muzikaal gezien is band wel wat zwaarder gaan klinken. Zo sluipen er af en toe blackmetalinvloeden het geluid van Earthtone9 in, zoals tegen het eind van het sowieso al niet zachtzinnige Strength Is My Weakness. Ook heeft de band net wat vaker tegen sludge aanleunende riffs, en hakt een en ander soms hard door, zoals in het Will Haven-achtige Oceanic Drift dat overigens wel weer een Loathe-achtig refrein kent. Hoewel de band dus vaak agressief klinkt, zit er in de gitaarpartijen ook wel een zekere weemoed en melancholie verweven. Er is hoorbaar aandacht besteed aan de partijen en de geluiden die meedraaien op de achtergrond, om de nummers meer sfeer mee te geven. Wat dat betreft is Observe Your Course een voorbeeld. Dit nummer representeert eigenlijk de gehele plaat wel: veel geschreeuw, een melodieus refrein, venijnige riffs en synthesizers op de achtergrond, die het refrein versterken.
earthtone9 heeft weer een sterke troef in handen met In Resonance Nexus. Een plaat die welliswaar geen nieuwe wegen plaveit, maar wel het geluid van de band versterkt. En met de beste productie tot dusver is het geen straf naar deze plaat te luisteren. Ik zal dat dit jaar in ieder geval nog regelmatig doen. Nou niet nog eens tien jaar wachten tot een volgende plaat, mannen. Er zit nog zoveel creativiteit in deze band dat ik benieuwd ben wat er nog meer uit komt.
Score:
85/100
Label:
Candlelight Records, 2024
Tracklisting:
- The Polyphony of Animals
- Navison Record
- Under The Snake
- Ocean Drift
- Black Swan Roulette
- Lash Of The Tongues
- Etiquette Of Distortion
- Observe Your Course
- Third Mutuality
- Strength Is My Weakness
Line-up:
- Karl Middleton – Zang
- Owen Packard – Gitaar
- Joe Roberts – Gitaar, zang
- Neil Kingsbury – Basgitaar
- Jay Walsh – Drums
Links: