Headlines

Unearth behoeft eigenlijk geen introductie meer. De band timmert al vijfentwintig jaar hard aan de weg en is in die tijd een soort van metalcoreinstituut geworden. Acht albums brachten de heren tot dusver uit, de een wat beter dan de andere, maar kwalitatief altijd goed. De meeste staan wel in mijn platenkast, maar toch grijp ik niet heel vaak terug naar het nieuwere werk. Vaak leg ik dan toch III: in The Eyes of Fire of The March op.Lees verder ›

Elk van ons bewandelt zijn of haar eigen pad. Een weg, een route die wordt uitgestippeld. Iets wat je natuurlijk grotendeels zelf in de hand hebt. Sommigen onder ons bewandelen vrolijke en luchtige paden. Anderen kiezen ervoor om een donker, duister pad te plaveien met kennis en kunde over allerlei complexere boven- of ondermenselijke thema's als daar zijn occultisme, esoterie en nog heel wat meer. Thema's die je kennis verschaffen en je helpen het pad van de Draak af te stappen. Ik begeef me op glad ijs als ik hierover doorboom. Het ontbreekt me aan die kennis. Wat ik wel weet is dat het Zweedse Mephorash intussen met zijn vijfde volwaardige plaat komt aandraven.Lees verder ›

Hoeveel kastelen zouden er in Finland staan? Evenveel als er meren zijn? Zou het zo simpel zijn? Ik vermoed van niet. In ieder geval is het zo dat één van die kastelen een kasteel moet zijn dat volledig overgroeid en overwoekerd is door doornen. Een kasteel dat eeuwen geleden misschien wel de uitvalsbasis zou kunnen geweest zijn van een wat vreemd aandoend heerschap met hoorns. En laten nu net dat kasteel en die kasteelheer het onderwerp zijn van de debuutplaat van het Finse Moonlight Sorcery. Het zal toch wel niet zeker? Die eerste plaat van dit Finse trio heet Horned Lord Of The Thorned Castle dus het zou zo maar gewoon kunnen.Lees verder ›

In een ongekende samenkomst van menselijke creativiteit en geavanceerde kunstmatige intelligentie, heeft Frostbite Orckings een monumentaal werk gecreëerd binnen de Metalverse met hun album The Orcish Eclipse. Dit baanbrekende project, waarbij AI een leidende rol speelt in het creatieve proces, resulteert in een sonisch avontuur dat de grenzen van het genre opzoekt.Lees verder ›

Moet jij vaak huilen? Heb jij vaak tranen die van zo diep komen dat je jezelf de vraag stelt waar ze toch vandaan komen? Misschien zijn het net die tranen die aantonen dat we als mens volledig vergankelijk zijn. Dat we op het einde van ons bestaan alleen maar tot stof en as zullen wederkeren. Waarschijnlijk ben ik nu toch iets te deprimerend in mijn eerste zinnen maar het schept wel direct de sfeer waarmee je best van start gaat als je de op de startknop drukt om de nieuwe plaat van het Duitse Stilleklang op te zetten. Tranen Der Vergangenheit Part I kenden we al. Het spreekt bijna voor zich dat als er een Part I is, er vermoedelijk op een gegeven moment ook gewoon een Part II komt. En zo geschiedde.Lees verder ›

Over chaos is al veel geschreven en nagedacht door een klein legertje aan geleerden. Of het nu gaat over de theorie van de befaamde vlinder die een orkaan zou kunnen doen ontstaan, over de onvoorspelbaarheid van chaos op zich of over de mogelijkheid of we chaos ooit kunnen controleren, bijna iedereen is het er wel over eens dat chaos vooralsnog een wetenschappelijk ongrijpbaar fenomeen is. Dat geldt echter niet voor de mannen van Walking Corpse. Deze mannen weigeren zich neer te leggen bij de algehele consensus met betrekking tot de bestaande theorieën en pogen op hun tweede langspeler de chaos te vangen en beheersbaar te maken. Of dat lukt is een tweede. Wat de band in ieder geval doet is recht doen aan de titel van dit werkje, getiteld Our Hands, Your Throat. Want dat is wat Walking Corpse exact doet. Je bij de strot grijpen vanaf de eerste tonen en je vervolgens 35 minuten lang niet meer loslaten.Lees verder ›

Szeged ligt in Hongarije en blijkt de uitvalsbasis te zijn van dit kwintet, DVVAD. Het is een regio op de grens met Servië en Roemenië. Mrklb is de eerste plaat voor dit blackmetalcollectief en brengt deze uit via Tallheim Records. Zou de muziek van dit vijftal ook enige grenzen oversteken? Of blijft de band gewoon binnen de lijntjes kleuren? In ieder geval is het nog een jonge roedel.Lees verder ›

Vargrav is oorspronkelijk de band van V-Khaoz en bestaat al sinds 2015. Het is echter een band waarbinnen heel wat Finse grootmeesters heden ten dage verstopt zitten. Zo kan je voor de vocalen terecht bij niemand minder dan Graf Werwolf Von Armageddon die we natuurlijk kennen van onder andere Satanic Warmaster. Voor de drumpartijen kan je dan weer terecht bij Baron Tarwonen, één van de leden van het befaamde eveneens Finse Moonsorrow.Lees verder ›

"Pas op, heet!" Met die woorden begon ik mijn review van het tweede album dat Spiritbox uitbracht genaamd Eternal Blue. Tot op de dag van vandaag nog steeds een plaat waarvan menig nummer wekelijks de revue passeert. De EP Rotoscope borduurde daar op een experimentele en bruisende manier op voort en stemde eveneens tevreden. Toch komt het viertal ruim een jaar later niet met een nieuw album op de proppen, maar schuift men opnieuw een EP naar voren. Past ook beter bij de steeds korter wordende spanningsboog van menig mens natuurlijk.Lees verder ›

De bandnaam Suicide Circle doet misschien niet bij iedereen een belletje rinkelen maar dit is een project van Meyhna'ch die we natuurlijk kennen van Mütillation. Nadat het debuutalbum Shotgun Prayers uitkwam, werd afscheid genomen van gitarist Rats en sindsdien is er onenigheid over het gebruik van de bandnaam. Bukkake Of Souls wordt echter gewoon door Osmose Productions uitgebracht onder de naam Suicide Circle. Hierop nemen Meyhna'ch en Kham alle instrumenten voor hun rekening.Lees verder ›

Er zit een mooie opbouw in de loopbaan van het Apeldoornse Black Rabbit: in 2014 begonnen, in 2020 gedebuteerd met de prima EP Warren of Necrosis, daarna de podia onveilig maken en dan nu een debuutplaat uitbrengen. Of nou ja, nu… eerder dit jaar al, want Hypnosomnia is al een paar maanden uit.Lees verder ›

Uit de regio Noord-Karelië, meer nog Joensuu in Finland, zijn de vijf heren van Siimes afkomstig. Een blackmetalband waar nog niet gek veel over geweten, geschreven of beluisterd werd. Nochtans komt er met de twee-track EP Näkyjä Pimeydessä, daar toch lichtjes wat verandering is. De EP komt uit in eigen beheer en wordt dus voorlopig enkel door de band gepromoot. Ik stuitte er eerder toevallig op. Tja en dan kriebelen mijn tien tengels om er toch wat over te schrijven. Want zeg nu zelf, delen van wat smeerpijperij black metal is toch het leukste wat er is? Ja toch? Helder, mooi en dan kunnen we ook gewoon verder.Lees verder ›

Goh waar zit ik op te wachten? In ieder geval niet op de klassiekers als daar zijn Sinterklaas, de Kerstman, Pasen of ik weet niet wat nog. Soms zit ik gewoon te wachten op een botergeil blackmetalriedeltje. Ik stel me de vraag of deze heruitgave van When Darkness Rises... van de Duitse, al lang geleden ter ziele gegane, blackmetalband Ancient Wargod me op de goede weg kan helpen. Op zich zou dit moeten lukken want als je gaat teruglezen dan is dit hebbeding al uitgebracht op CD ergens in 1997 en laat bovengeschreven toen net 19 jaar zijn geweest. Ik was toen olijk en vrolijk bezig mijn blackmetalcollectie uit te breiden. Tot mijn schaamte en schande moet ik bekennen dat als ik ga snuisteren in mijn collectie er ook helemaal niks te vinden is over dit Ancient Wargod.Lees verder ›

Halfweg 2023 kregen we al de EP Itjinge tonei barre sceil te horen van het Friese Ûngrûn, waar ik uitgelaten lyrisch over liep te doen. Nog steeds. Stoarmbringer en Asega bestormden de toppen van de Nederlandse underground black en het stond in de sterren geschreven dat de langspeler (die net uit is) mijn jaarlijst zou halen. Bij deze de bevestiging van dat laatste. De drie nummers van de eerder verschenen EP zijn te vinden op deze gelijknamige debuutlangspeler, samen met vijf nieuwe nummers.Lees verder ›

Enkele jaren geleden kwam in het nieuws dat de kleigrond in de streek van het West-Vlaamse Kortrijk en Zwevegem in staat is huizen te doen scheuren. Toen was de droogte de oorzaak. Van droogte hebben we niet echt last momenteel - eerder het tegendeel - maar toch zouden gescheurde huizen in die streek wel eens opnieuw in de media kunnen komen, en ditmaal door de loodzware doom-death van Columbarium, uit diezelfde klei afkomstig. Geen melancholische klaagzangen maar een organisch, zwaar en log debuut, meer Candlemass en Black Sabbath dan My Dying Bride, meer blues dan in mineur gespeelde treurnis. Vol occulte sfeer  - een columbarium is trouwens een urnenmuur bij een begraafplaats - doomt debuut The Morbidious One door met hier en daar wat uitstapjes naar death.Lees verder ›

Wat komt er uit de kraan in Griekenland? Gewoon water? Ben je gek! Gewoon een ultrasmerig blackmetalgebeuren. Dat noemt zich Sad en dit Black Metal Craft is plaat ik-weet-niet-hoeveel. Waar de twee heren in het verleden al samenwerkten met menig platenboer, lijken ze nu toch al weer twee albums relatief honkvast te zitten bij de Duitsers van Purity Through Fire Records. Want na Misty Breath Of Ancient Forests uit 2020 is dit Black Metal Craft de tweede plaat onder hun auspiciën. De twee heren hebben alles wat te veel blinkt of franjes heeft overboord gegooid en spelen gewoon stierlijk eenvoudige vier-à-vijf-riffjes-blackmetal. Anders kan ik het niet beschrijven. Verwacht ook geen al te frisse productie, nochtans kan deze er wel mee door. Uit het sifonnetje van de Hel zijn we al wat meer gewoon.Lees verder ›