Ûngrûn – Itjinge tonei barre scil

Halfweg 2023 kregen we al de EP Itjinge tonei barre sceil te horen van het Friese Ûngrûn, waar ik uitgelaten lyrisch over liep te doen. Nog steeds. Stoarmbringer en Asega bestormden de toppen van de Nederlandse underground black en het stond in de sterren geschreven dat de langspeler (die net uit is) mijn jaarlijst zou halen. Bij deze de bevestiging van dat laatste. De drie nummers van de eerder verschenen EP zijn te vinden op deze gelijknamige debuutlangspeler, samen met vijf nieuwe nummers.

Itjinge tonei barre scil, een blend van Nederlandse black en snerpende Zweedse bezetenheid, een onheilspellende reis door de schaduwrijke Friese contreien, een verpletterende melodie van duisternis die de zintuigen vrij uitzonderlijk tart. Zoveel was zeker. Zoveel is zeker. Ontegensprekelijk veel melodie en tegelijkertijd ook even veel furie. Ûngrûn heeft een verleidelijk evenwicht gevonden tussen melodieuze finesse en brute kracht. Veel variatie, zonder dat je de indruk krijgt dat er gevarieerd wordt omwille van de variatie. Groovende stukken, veel pagan midtempo passages, snerpende Zweedse meloblack leads, dreigende echo’s, orthodoxe Marduk tanks… Ûngrûn weet spitsvondig sfeer brengen, subtiel gearrangeerd, zonder dat de spanning wegebt. De vocalen moeten hierbij zeker vermeld worden. Die zijn, rauw en doorboord van pijn, gesnauwd, en dragen als geen ander bij aan de algehele atmosfeer van dreiging en mysterie. Net als de gulzige baslijnen die her en der bulderen als bronstige elanden. Laat Neffens hjar wirken even inwerken en deel mijn mening. Luister naar Linnen fen ‘e hilligen en voel oude Shining-vibes.

Ik weet niet of je Fries moet lezen met een spiegel en hoe je überhaupt Fries moet lezen, maar intrigerend is het wel: het geschrift in het tekstboekje. Net als de rest van de digipack. Het artwork van Itjinge tonei barre scil, het onbekende, een verlaten landschap gehuld in schaduwen. Waar de grens tussen werkelijkheid en nachtmerrie vervaagt. Kronkelende doornstruiken en vervallen ruïnes, al waar de melancholie zegeviert. Diepe tinten grijs zonder franje, doordrenkt met somberheid, schaduwen van een andere realiteit. Een prima omhulsel om (in mijn oren) het beste Nederlandse black metal album van 2023 mee te bedekken (Shylmagoghnar is geen pure black, laten we duidelijk zijn). Hulde!

Score:

85/100

Label:

New Era Productions, 2023

Tracklisting:

1. Sêdde fen har flêsk
2. Fortard troch it swird
3. Itjinge tonei barre scil
4. It oardiel waerd hjarren jown
5. Neffens hjar wirken
6. Linnen fen ‘e hilligen
7. Dy deis scil it barre
8. Gjin wierheit is yn him

Line-up:

Stoarmbringer – Gitaar, Bas
Asega – Keel

Links: