Headlines

Heren, dames en anderen wat krijgen we nu! Aihos, een Finse blackmetalmachine die ons in het verleden al liet kennismaken met hun ultrasmerige ondergrondblackmetal, is terug en ditmaal niet met een EP, zoals Ikuisuuden Suojaan in 2017, maar met meteen een volledig nieuwe plaat getiteld Sarvipää, die aldus het in 2019 uitgebrachte Hävityksen Maa opvolgt. Ik dacht dat deze nog jonge horde op stal zat bij een sublabel van Regain Records (met name Helter Skelter Productions) maar ik blijk me te vergissen. Aihos staat weer helemaal alleen op de blackmetalwereld want op de facebookpagina van de band lees ik dat de band op zoek is naar een nieuwe platenboer. Jongens toch, er moet toch wel ergens iemand te vinden zijn die deze ultrasmerige maar o zo lekkere black metal op Finse leest geschoeid durft uit te brengen op één of andere fysieke geluidsdrager, of vergis ik me?Lees verder ›

De Duitsers van Soulprison leveren met Lucid Nightmare hun tweede EP af. De band timmert gestaag aan de weg, getuige optredens op onder andere Return To Strenght Fest en als support van Get The Shot en Guilt Trip. Met laatstgenoemde band heeft de band ook een tour afgerond.Lees verder ›

Als ik goed ben ingelicht is de Zaqqoum een boom die volgens de Koran uit de islamitische Hel, Jehannam, groeit. Zaqqoem is echter ook een Nederlands duo dat met ...And Winter's Dregs Made Desolate een derde EP uitbrengt. Dit duo bestaande uit Sha en G. Zezax heeft Noord-Brabant als uitvalsbasis. Het duo wenst zich te inspireren op de cultband Abruptum, een blackmetalband die begin jaren '90 toch behoorlijk in de koude kleren kroop met hun muziek, maar ook met hun donkere kijk op de wereld.Lees verder ›

Virus Inhumanity kwam begin 2023 al eens voorbij met een geremixte versie van Infectious. Ik sprak destijds de hoop op een volledig nieuw album uit en zie daar, op de valreep van het nieuwe jaar, is daar The Black Face Of Death. Het schijfje wordt vergezeld van een biografie waarin de band wordt voorgesteld middels een mythe die beschrijft dat vijf psychopathische wetenschappers in 2019 bij elkaar kwamen om een virus te verspreiden. De proefbuizen werden in het laboratorium gevuld met groove- en death metal hetgeen een besmettelijk en giftig virus oplevert dat mensen in en zombie-achtige staat brengt waardoor ze zich enkel moshend voort kunnen bewegen.Lees verder ›

Het Franse vierkoppig mathmetal, avant-garde, experimenteel monster genaamd Ni komt in de laatste twee weken van 2023 nog een gooi doen naar de jaarlijstjes. Moedig. Mensen met een neus voor obscene jazz, gepuurd uit enkel de vochtigste en meest lugubere gaten, zijn ongetwijfeld bekend met de ni-che - snap je? - die Ni voor zichzelf heeft uitgegraven. Voor fans van The Dillinger Escape Plan, Botch, Shining, Poly-Math, Dub Trio en al dat lekkers.Lees verder ›

De metal-foodies van At the Plates komen met de opvolger van het in 2020 verschenen debuut Starch Enemy. Blijkbaar is die plaat bij Zware Metalen achter het fornuis gevallen, want er is geen recensie van gebakken. Thematisch gezien moet u de band, en ook deze nieuwe plaat Omnivore, met heel wat korreltjes zout nemen. Het drietal heren kookt er namelijk op los. Toch is het schrijfproces, in vergelijking met het debuut, wel wat serieuzer van aard geweest. Dat is althans zo volgens Tony Rouse, die garant staat voor gitaar, drums en bas op Omnivore. Hij werd namelijk zelf geconfronteerd met gezondheidsproblemen en een aantal ernstige complicaties, waardoor hij zijn levensstijl moest aanpassen.Lees verder ›

Collega redacteur Joris benoemde het in zijn review over Last Of A Kind van Panzerchrist al: de heer Enevoldson heeft een nieuw blik aan bandleden opengetrokken. De band die toch bij menigeen een cultstatus heeft verworven, komt nu al weer vrij snel na het laatste volwaardige album met de EP All Witches Shall Burn. En ondanks het feit dat deze EP in dezelfde sessie is opgenomen als diens volwaardige voorganger, mogen we de liederen niet bestempelen als opnieuw opgewarmde kliekjes. Deze EP heeft meer als doel om Last Of A Kind nog eens dunnetjes over te doen en af te sluiten.Lees verder ›

In de diepten van het metalen pantheon vinden we dezer dagen opnieuw het Belgische Powerstroke, met hun nieuwste meesterwerk Diamonds Made Of Scars. Een sonische titaan die de grenzen van Pro-Pain, groove metal, nu metal, hardcore en death metal verkent. Elk lid van de band draagt bij aan deze auditieve orkaan, en zoals bij elke storm brengt het ook enkele donkere wolken met zich mee.Lees verder ›

White Death is terug zo waar! Ergens in 2017 kwam de gelijknamige debuutplaat uit en nu is er nog net voor de jaarwissel Iconoclast via het eveneens Finse Werewolf records. De snoodaards, bijna had ik deze plaat net als de laatste Vargrav gemist. Vuile, gortige, vunzige black metal vanuit de riolen van het Finse achterland zo klinkt de muziek van dit heerschap dat zich vormde rond Vritrhan en vrienden en al actief is sinds 2013. De heren hebben al menig snaar of drumvel versleten in andere meer lokalere bands als ik het zo mag geloven. Met dit White Death verenigen ze hun krachten. Een kracht die collega Bart ook al in 2017 oppikte middels zijn review van de debuutplaat waarvan al eerder sprake.Lees verder ›

Unchain stuurt een album in fysieke vorm op naar de burelen van Zware Metalen. Dat gebaar wordt altijd gewaardeerd en het is aan mij de taak om deze band van een review te voorzien. Unchain heeft iets wat de band vrij uniek maakt: de gitaristen zijn vader en zoon. Volgens de biografie op de site duurde het schrijven en opnemen van Struggle vrij lang door Corona en maakt Unchain een mix van metal, bluesrock en hardrock. Hoewel deze stijlen best in elkaars verlengde kunnen liggen, is het ook mogelijk hier een allegaartje van te maken.Lees verder ›

De enige muziek waar je als rechtschapen punkliefhebber tegenwoordig nog een stijve van krijgt is politieke punk. Om precies te zijn melodieuze rauwe punk vanuit agressie en tristesse. Kom maar binnen Ett Dödens Maskineri. Een Zweedse band wiens debuut een onuitwisbare indruk wist achter te laten. Op mij althans. De rest van jullie posers zat ingewikkeld te doen met Paradise Lost en Testament in de jaarlijst van 2020. Toch houd ik nog steeds van jullie hoor.Lees verder ›

Goed twee jaar geleden kon ik voor het eerst een recensie schrijven over 20 Watt Tombstone. Toen liet de band een twee covers tellende EP Year Of The Jacalope op de wereld los met Just God Paid van ZZ Top en Midnight Train To Memphis van Chris Stapleton. Het algemene geluid van de 'death blues' die dit baardige duo produceert was zo ruw als de handen van de gemiddelde jobstudent die voor het eerst met de hand een maand lang groenten van op het veld mag rooien.Lees verder ›

Suel is het nieuwe geesteskind van onder andere S. die ook de hand heeft in Horresque, Slidhr, Crescent en Los Males Del Mundo (live). Met Venomous Curse brengt hij de eerste plaat uit van deze relatief recent opgerichte blackmetalband. Het is het gerenommeerde Vendetta Records dat de band ondersteunt. Andere ondersteuning krijgt S. van - hoe kan het ook anders - een andere S. en dit maakt Suel zo tot een duo. Uitvalbasis van de S.'en is het Duitse Wiesbaden en de band zou actief zijn sinds 2019. Interessant is te lezen dat de heren schrijven over alchemie en meer in het bijzonder over spirituele vergiftiging. Bijzonder.Lees verder ›

Sommige muzikanten gaan zijprojecten doen en spelen dan, op hooguit wat details na, dezelfde stijl die ze met hun hoofdband ook spelen. Dit zie je bijvoorbeeld vaker terug in de death- en blackmetalscene. Andere muzikanten willen een creatieve uitlaatklep voor een verschillende stroming die ze graag willen uitoefenen en daar is Brave Arrows een voorbeeld van. Het is een project van If These Threes Could Talk bandbrein Michael Socrates. Waar hij met die band nog keurig binnen de lijntjes van de post-rock/-metal kleurt, is Brave Arrows andere kost. Deze band is ruwweg een mix tussen Tides From Nebula, Public Service Broadcasting en Long Distance Calling, met een flinke scheut elektronica eroverheen.Lees verder ›

Uit het ijzige noorden treffen wij vandaag Zubzero. Ondanks dat zowel de bandnaam als de meest recente EP Frostbite een tamelijk fris thema hebben, zijn de opnames kennelijk uit de vlammenzee van een brandende studio gered. Een plaat met een heftige voorgeschiedenis dus. We hebben het hier overigens niet over de Amerikaanse (bijna) naamgenoot die met een ‘S’ begint en ook niet over de ‘fatality’ uit het vechtspel Mortal Kombat.Lees verder ›