Unchain stuurt een album in fysieke vorm op naar de burelen van Zware Metalen. Dat gebaar wordt altijd gewaardeerd en het is aan mij de taak om deze band van een review te voorzien. Unchain heeft iets wat de band vrij uniek maakt: de gitaristen zijn vader en zoon. Volgens de biografie op de site duurde het schrijven en opnemen van Struggle vrij lang door Corona en maakt Unchain een mix van metal, bluesrock en hardrock. Hoewel deze stijlen best in elkaars verlengde kunnen liggen, is het ook mogelijk hier een allegaartje van te maken.
En dat laatste lukt Unchain. Helaas levert dat geen positief resultaat op. In de eerste twee nummers kiest men voor een stijl die dicht tegen hardcore aanligt. Een van de belangrijkste oorzaken daarvan zijn het droge geluid, de riffs en de vocalen. De vocalen worden bij Unchain gedaan door de drummer waarbij de overige leden allemaal credits krijgen voor de achtergrondvocalen. En juist het stemgeluid is een van de belangrijkste euvels op dit album. Er wordt gebruld met een monotoon geluid dat na twee nummers al irriteert.
Wanneer dan Hangover Sunday wordt ingezet, gooit Unchain het muzikaal over een andere boeg: er wordt een zompige vorm van bluesy rock gespeeld die best aardig klinkt. Helaas dooft dit nummer uit als een nachtkaars wanneer er wordt gezongen hetgeen afbreuk doet aan de vrij aardige muziek. Het daaropvolgende titelnummer borduurt verder op de bluesrock maar wordt ook al om zeep geholpen wanneer de zang wordt ingezet. Hierna volgen nog een aantal nummers die stilistisch afwisselend blues-rock en hardcore-achtig klinken. Het is echter vlees noch vis en weinig catchy. Dit gaat echt het ene oor in en het andere uit. Tegen het einde van Struggle volgen nog Nightmare en Depressive Winter. Beide nummers hebben een lange solo aan het eind waarbij de gitarist weliswaar de hele trukendoos opengooit maar ook uit de maat speelt en beide solo’s voegen niets toe.
Ik heb het album meerdere keren beluisterd maar nooit in een keer volledig. Het is me simpelweg niet gelukt om door het matige zanggeluid heen te ploegen of de matige nummers. Unchain is in mijn ogen een band die bestaat uit een viertal heren die het hopelijk prima vinden om een keer per week bij elkaar te komen om in de oefenruimte hun muziek te maken en een paar keer per jaar in een plaatselijk jongerencentrum live te mogen spelen. Niets mis mee maar ik hoop niet dat de ambities verder reiken dan dat. Of er moet een keus gemaakt worden tussen hardcore en blues-rock en iemand anders moet bereid zijn achter de microfoon plaats te nemen.
Score:
40/100
Label:
Eigen beheer, 2023
Tracklisting:
- Skullshot 17
- The World’s Insane
- Hangover Sunday
- Paradise
- Human Plague
- Struggle
- Nightmare
- Depressive Winter
- All In One Rhyme
Line-up:
- Niels Kuenen – Gitaar, Achtergrondzang
- Justin Kuenen – Gitaar, Achtergrondzang
- Barry Geerligs – Basgitaar, Achtergrondzang
- Leo Brinks – Drums, Zang
Link: