Headlines

Zelfs wij redacteuren leren nog leuke bands kennen via elkanders review. Zo las ik met veel enthousiasme het schrijfsel van Burying Brightness, maar sloeg de blijdschap me pas echt om de oren na het meermaals beluisteren van die fantastische plaat. Nog minder dan twee jaar later is daar Death Is Little More, de nieuwste van Boundaries uit Connecticut, Amerika. De heren zijn pas elf jaar bezig maar pakken de laatste jaren stevig door. In 2022 trok het gezelschap nog mee op met de Impericon's Never Say Die! tour. Ook dit album verschijnt net als de vorige plaat via 3Dot Recordings en is gemixed en gemastered door Randy LeBeouff.Lees verder ›

Bloodywood, Against Evil, Kryptos. Zomaar enkele namen van metalbands afkomstig uit India. Sabotage India is een naam die je ook kan toevoegen aan de steeds groeiende lijst namen. Dit vijftal speelt een kruising van heavy metal en thrash en brengt na een eerdere EP in 2019 nu haar eerste langspeler.Lees verder ›

In 2020 kwamen de Finnen van Beyond The Hate nog met een EP, Betrayal Of Time. Nu, vier jaar later, is dan eindelijk hun eerste album klaar, getiteld Darkest Times. Melodische deathmetal ligt dit vijftal duidelijk nauw aan het hart, een muziekstijl die nauw aanleunt bij deze van Insomnium, Swallow The Sun, Omnium Gatherum en Marianas Rest. Misschien niet eens zo gek dan dat ze Jaakko Mäntymaa van deze laatste band wisten te strikken voor wat sessiewerk op deze plaat. Eveneens overtuigden ze Katri Hiovain-Asikainen van Numento, een mij onbekende Finse progressieve metalband, om mee te doen.Lees verder ›

Wie ooit in - of in de buurt - van het Zuid-Engelse graafschap Devon is geweest, weet dat het ruige landschap aldaar een lust voor het oog is; zo bevindt het nationaal park Dartmoor zich in deze regio. Welnu, de natuur is een (tekstuele) inspiratie voor de band Cistvaen, die ook nog onderwerpen als mentale gezondheid en depressie omvat. En zo is het debuut At Light's Demise tot stand gekomen, na de eerder uitgebrachte EP Under the Silent Meadow Skies in 2021. Dit debuut is de eerste kennismaking met het kwintet bij Zware Metalen.Lees verder ›

Ondfødt, het Finse blackmetaltrio, kwam nog niet zo lang geleden, het moet ergens mei 2023 geweest zijn, met Det Österbottniska Mörkret, plaat nummer vier en de eerste via het Zweedse Black Lion Records. Nu, nog geen jaar, staan de Finnen al terug op de stoep met een EP met vijf nummers, Oldfodt.Lees verder ›

Vorig jaar verscheen de EP Finger Collector Crew van de Utrechtse band Grindpad. Deze is op de redactie van jullie favoriete webzine helaas wat ondergesneeuwd geraakt. Gelukkig heeft een platenmaatschappij ons op deze omissie gewezen en kunnen we het nog goed maken.Lees verder ›

Vier albums heeft dit Zweeds/Nederlandse kwartet al op zijn conto staan. Dödsrit noemt zijn vierde langspeler Nocturnal Will. Wolves Of Hades/Argento Records brengt dit album uit. Een album waarop de 'obistrip' staat vermeld (en ik citeer): "Mournfull Hymns Of Archaic Strength And Heroic Bloodshed". Nou moe, dat is een stevige binnenkomer.Lees verder ›

Een kleine drie jaar na het verschijnen van Built To Nothing komt de Tsjechische thrashformatie Refore nu met zijn tweede langspeler. Hoog tijd om de plaat een draaibeurt of wat te geven en eens te kijken uit welk hout deze mannen uit Moravië gesneden zijn.Lees verder ›

Zit u er nog op te wachten? Na het, ik mag toch wel zeggen, debacle van Talviyö? Sonata Arctica is terug en brengt goed nieuws. Volgens de band is Clear Cold Beyond een terugkeer naar power metal. Talviyö werd door Zware Metalen overgeslagen ter review. En dat is terecht ook! Een album met een allegaartje van halfbakken rockliedjes die de luisteraar achterlieten met een groot vraagteken boven hun hoofd. Dat je softe rommel wil maken is prima, maar doe het dan op z'n minst echt goed. De band heeft nu de handschoen opgepakt en belooft lekker snelle power metal. Zou het echt?Lees verder ›

Alvorens ik deze review ging typen, heb ik mezelf eerst eens grondig bijgeschoold op het gebied van: jawel.. de lintworm! Nooit geweten dat zo'n parasitaire darmbewoner twee meter lang kan worden, zich voedt met poep in plaats van voedsel en tijdens het dumpen van een dampende bolus in staat is om uit de anus te bungeejumpen met zijn staart (eruit en erin dus). Dat laatste kan hé, het is geen garantie dat je dergelijke strapatsen op je eigen poepdoos zult meemaken. Als je geen vlees eet is de kans überhaupt al klein dat je een lintworm zal krijgen. De kans is een stuk groter dat je deze Belgische Lintworm in huis haalt, alhoewel de eerste kennismaking met deze Hasseltse band ook gerust een waarschuwing mag bevatten.Lees verder ›

Waar ligt je hart? Als medicus weet ik dat. Nu zo letterlijk moet je deze vraag niet interpreteren. Waar ligt je hart vanuit muzikaal oogpunt? Natuurlijk bij black metal! Maar als het hart afwezig of absent is, hoe moet het dan verder? Misschien dienen we het antwoord op deze toch wel wat complexere vraag te verwachten van de heer Vos, grondlegger van de Poolse blackmetalband Absque Cor. In november van vorig jaar kwam dit éénmanscollectief met album nummer twee, Na Zawsze Cieniem​.​.​.. Godz Ov War Productions, hoe kan het ook anders, is platenboer van dienst en dat belooft vaak erg veel goeds.Lees verder ›

Screamo uit Italië. Mijn oren zijn gelijk gespitst. Uit deze scene zijn in het verleden behoorlijk wat interessante en invloedrijke bands gekomen, zoals La Quite en Raein, die nog regelmatig hun rondjes draaien in dit huis. Uragano is een band die ook alweer zo’n tien jaar meedraait. Het viertal uit de buurt van SanRemo heeft nu, na een handvol EP’s, een volledige plaat uitgebracht: simpelweg LP1 getiteld.Lees verder ›

Je kan zeggen en schrijven wat je wil maar dit Verwoed, een Utrechtse blackmetalband rond Erik B., is sinds zijn ontstaan een band die met elke release steeds meer indruk weet te maken. Denk aan de EP Bodemloos of de volwaardige platen De Val of Woudloper. Nu komt Verwoed met het volgende werk dat voor het eerst sinds zijn bestaan een Engelse albumtitel en songtitels meekrijgt. The Mother heet de plaat en heeft heel wat werk gekost.Lees verder ›

Als je (zoals bij The Monolith Deathcult het geval is) al meer dan twintig jaar meegaat, mag je jezelf gerust tot de veteranen van de Nederlandse scene noemen. Met meerdere goede releases op zijn naam en optredens in de grotere zalen en podia van toonaangevende festivals heeft deze band uit Kampen de afgelopen jaren een mooie staat van dienst opgebouwd. Daarbij is The Monolith Deathcult nooit vies geweest van wat controverse en wisten de heren zichzelf, zeker in de beginjaren, goed te hypen. Maar dat waren de beginjaren. Na twee decennia rijst de vraag in hoeverre je dan nog relevant bent en nieuwe invalshoeken in de muziek in weet in te bouwen.Lees verder ›