Boundaries – Death Is Little More

Geschreven door op 08-04-2024 om 17:50.

Zelfs wij redacteuren leren nog leuke bands kennen via elkanders review. Zo las ik met veel enthousiasme het schrijfsel van Burying Brightness, maar sloeg de blijdschap me pas echt om de oren na het meermaals beluisteren van die fantastische plaat. Nog minder dan twee jaar later is daar Death Is Little More, de nieuwste van Boundaries uit Connecticut, Amerika. De heren zijn pas elf jaar bezig maar pakken de laatste jaren stevig door. In 2022 trok het gezelschap nog mee op met de Impericon’s Never Say Die! tour. Ook dit album verschijnt net als de vorige plaat via 3Dot Recordings en is gemixed en gemastered door Randy LeBeouff.

Boundaries heeft niets gewijzigd aan zijn strijdplan. Ook Death Is Little More staat tjokvol met overstuurde gitaarpartijen, elektronische toevoegingen, knoeperharde breakdowns en naast agressieve vocaalpartijen ook weer spoken-word passages. Tevens horen we deze ronde gastbijdrages van Lochie Keogh (Alpha Wolf), Marcus Vik (Invent Animate) en Kublai Khan‘s Matt Honeycutt. De optelsom doet al snel vermoeden dat er weinig mis kan gaan tijdens deze twaalf nummers. Na de eerste luisterbeurten bekruipt het gevoel dat Death Is Little More vooral erg overweldigend klinkt. Wat daarbij met name opvalt is de hoge urgentie van de intense zang en het volle karakter van de muziek. Rustmomenten zijn nauwelijks te vinden en Boundaries plamuurt elke seconde vakkundig dicht met zijn licht chaotische metalcore. Vanaf seconde één blaft men het geweld vol in je kanis. Turning Hate Into Rage doet in dat opzicht als opener van de plaat al meteen zijn naam eer aan: alsof er een peuter om vijf uur in de ochtend op standje luchtalarm in je oor staat te tetteren. Geen ervaring mee overigens, maar zo ongemakkelijk moet het ongetwijfeld voelen. Met een Knocked Loose achtige heaviness werkt het vijftal naar een explosief eind (This World Is Evil, And You Are The Deviiilll!). Vooral de slopende gitaarriffs zetten wederom een moddervette stempel op het karakter van de muziek en dat handelskenmerk staat bij alle nummers steevast op de voorgrond.

Death Is Little More bevat geen zwakke broeders, slechts wat nummers die iets minder verhullend, maar nog steeds smakelijk zijn. Belangrijker zijn de songs die wel degelijk de middenmoot ontstijgen. Het compleet gestoorde, slechts anderhalf minuut durende Like Petals From A Stem bijvoorbeeld. Scars On A Soul is daar ook een mooi voorbeeld van: het explosieve begin krijgt gaandeweg wat meer diepgang door de melodische zangpartijen van drummer Tim Sullivan. In wisselwerking met de chaotische schreeuwzang van McDougal komt er een fijne balans tot stand én halverwege en tegen het eind zorgt de snoeiharde breakdown -die we even goed van mijlenver horen aankomen- dat de verwachtingen snel zijn ingelost. Die melodische zangondersteuning neemt overigens ook een prominente rol in tijdens Easily Erased en Cursed To Remember. Even wennen, aardig generiek en modern maar prima voor de afwisseling en goed uitgevoerd. Iets meer afwisseling in tempo’s en melodie vinden we ook in de titelsong. Samen met Inhale The Grief behorend tot de best geschreven arrangementen op Death Is Little More.

Als liefhebbers hier hun hart nog niet voldoende mee kunnen ophalen, dan toch zeker met de drie nummers waarin we gastbijdrages horen. Het bombastische A Pale Light Lingers legt een mooie basis voor zanger Lochie Keogh van Alpha Wolf, die zichzelf met dit type metalcore als een vis in het water zal hebben gevoeld bij het invullen van zijn partijen. Tijdens het experimentelere Blame’s Burden horen we fraaie, cleane zang van Marcus Vik en zelfs een proggy, jazz intermezzo. Als klapper op de vuurpijl meteen daarachteraan nog Blood Soaked Salvation met Matt Honeycutt. Het nummer duurt nog geen 2 minuten, maar is zo bruut is dat er spontaan krimp en zetscheuren in je muur zullen ontstaan. Afsluiter Inhale The Grief sluit op passende wijze de plaat af en laat nog eenmaal horen waarom Boundaries in staat is om in zo’n korte tijd door te stoten richting de semi-top.

Death Is Little More is positief chaotisch, lomp, brutaal, overweldigend en gruwelijk verslavend. De vijf heren trekken de lijn van Burying Brightness verfijnd door en doen daarbij absoluut geen concessies. In dat opzicht is Boundaries er deze ronde in geslaagd om zichzelf nóg overtuigender te presenteren. Dat laatste vooral vanwege meer vocale wisselwerking en de waardevolle toevoeging van gastzangers. Ben je liefhebber van metalcore vol met overtuigende breakdowns en ken je deze band nog niet? Check dit! Reken maar dat we dit gezelschap de komende jaren hoger en op meer affiches zullen zien verschijnen.

Score:

86/100

Label:

3Dot Recordings, 2024

Tracklisting:

  1. Turning Hate Into Rage
  2. Darkness Shared
  3. Like Petals From A Stem
  4. Easily Erased
  5. Cursed To Remember
  6. Death It Little More
  7. A Pale Light Lingers
  8. Face The Blade
  9. Scars On A Soul
  10. Blame’s Burden
  11. Blood Soaked Salvation
  12. Inhale The Grief

Line-up:

  • Matt McDougal – Zang
  • Cody DelVecchio – Gitaar
  • Cory Edmond – Gitaar
  • Nathan Calcagno – Basgitaar
  • Tim Sullivan – Drums

Links: