Lintworm – Lintworm

Alvorens ik deze review ging typen, heb ik mezelf eerst eens grondig bijgeschoold op het gebied van: jawel.. de lintworm! Nooit geweten dat zo’n parasitaire darmbewoner twee meter lang kan worden, zich voedt met poep in plaats van voedsel en tijdens het dumpen van een dampende bolus in staat is om uit de anus te bungeejumpen met zijn staart (eruit en erin dus). Dat laatste kan hé, het is geen garantie dat je dergelijke strapatsen op je eigen poepdoos zult meemaken. Als je geen vlees eet is de kans überhaupt al klein dat je een lintworm zal krijgen. De kans is een stuk groter dat je deze Belgische Lintworm in huis haalt, alhoewel de eerste kennismaking met deze Hasseltse band ook gerust een waarschuwing mag bevatten.

De darmen kunnen zomaar eens in de knoop rollen en als het de darmen al niet zijn die een spastisch uitstapje ondernemen, kunnen het evengoed je oren zijn die zich spontaan tot wokkels rollen. Wat een emmer hete pek dumpt het viertal hier over de luisteraars heen. Uit de bijgeleverde biografie kunnen we opmaken dat alle leden een andere achtergrond hebben en dan maar besloten om noise, punk, metal en powerviolence te mixen tot een knettergek pakket aan herrie. Gebundeld op zijn zelf getitelde debuut resulteert dat in circa achttien minuten aan muzikaal geweld. De productie is redelijk gruizig, met uitzondering van afsluiter Rabbit dat in een rioolbuis opgenomen lijkt te zijn. Alle dreigende akkoorden in Wiggledude, Junji Ito en het ijzige Kill Thy Son doen mede door de toevoeging van kille schreeuwzang denken aan Portrayal Of Guilt. Links en rechts zijn songs voorzien van een gezonde portie noise zoals te horen tijdens de geflipte opener Prosopagnosia en de Pig Destroyer-achtige opvolger Waves Of Blood. Gemiddeld klokken de nummers ongeveer anderhalve minuut, maar de prijs gaat toch echt naar het langste en meest veelzijdige nummer genaamd Wheels. Middels een tragere, sludgy start werkt het viertal -met alle bovengenoemde ingrediënten- toe naar een climax.

Lintworm is een fijn allegaartje aan verschillende muzieksoorten. Memorabel zijn dit soort plaatjes niet bepaald, maar het kan niet anders dat deze band live voor vuur zal zorgen met zijn chaotische songstructuren. Muzikaal is het dan ook prima in orde. Dit album komt met artwork van een artiest die ongetwijfeld lekker heeft getript op Salvia. Voor hen die graag buiten de geijkte paden wandelen én voor hen die geen vlees eten.

Score:

74/100

Label:

Genet Records, 2024

Tracklisting:

  1. Prosopagnosia
  2. Waves Of Blood
  3. Wheels
  4. Wiggledude
  5. Wrickey Dickey
  6. Junji Ito
  7. Mommy
  8. Kill Thy Son
  9. Rabbit
  10. Thanks For The Socks

Line-up:

  • Fenne Gerets – Zang
  • Mathijs van Goethem – Gitaar
  • Jef Krieckemans – Basgitaar
  • Sam Meerten – Drums

Link: