Headlines

Het eenmansproject Baagak uit Canada bestaat sinds 2023. In dat jaar werd een demo uitgebracht en thans ligt voor ons de tweede demo uit december 2024. Op internet is vrij weinig over dit project te vinden. We laten de muziek maar weer eens spreken. Voor zover ik na kan gaan bestaat er geen Facebook en komt dit werk enkel digitaal uit. Hoe underground wil je het hebben?Lees verder ›

Dubbel zo vet, dubbel zo heavy, dubbel zo prachtig. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een troostvolle nieuwe plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we The End Will Show Us How van Tremonti. MaartenO (favoriete genre: metalcore/deathcore) en Lara van Sundert (favoriete genre: progrock/metalcore) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

Helleruin, de band van de heer Carchost, heeft twee nieuwe nummers uit en noemt ze eenvoudigweg Reapers Of The Whirl I en II. Ze werden dan ook nog eens samen op een EP'tje gezet. Goed idee zou ik zo zeggen, want wie is er nu niet in voor pak hem beet twaalf minuten lang rauwe melodische black metal? Ik in ieder geval wel. Al sinds zijn conceptie neemt dit Helleruin toch een begenadigde plaats in aan het voorfront van de Nederlandse blackmetalscene. Maar is het vanaf War Upon Man en vooral Devils, Death And Dark Arts dat het licht toch feller schijnt.Lees verder ›

Dol Guldur klopt aan de poort met een Lord of the Rings naam en een debuutalbum. Deze Duitse band mag zijn album aanbieden via Fiadh Productions. Fiadh Productions is een Amerikaans label dat toch een redelijk matige reputatie heeft. Mijn collega Joris stelde eerder voor dat de gecontracteerde muzikanten beter met blokken konden gaan spelen. Een band die mij ter ore kwam was vooral geschikt als gaap-opwekkende hypnotherapie. Het label heeft nu Dol Guldur gestrikt. Kijkt u even naar de albumcover.Lees verder ›

Het uit Slowakije afkomstige post-blackmetalgezelschap Besna kwam nog niet eens zo lang geleden ter sprake op onze geliefde webstek. Ik had de release van de twee meest recente singles Krásno en Hranice opgevat als een EP'tje. Nu, tot mijn verbazing is er al heel snel na de release van deze singles een album uitgekomen. Krásno is de tweede volwaardige langspeler en werd voorafgegaan door heel wat ander lekkers. Ik vat het nog even samen. Besna was de EP waar het in 2018 allemaal mee begon, in 2020 was er de indrukwekkende split met Abyss en in 2022 kwam het ijzersterke Zvertsvá.Lees verder ›

Tijd om de actualiteit in te gaan, of dat vond het Franse Genocide Kommando toch. Een bandnaam die eigenlijk zelf al een stukje actualiteit in zich draagt, kaart wel een erg veelzeggende problematiek aan met Third World War. Lyrisch loopt het een pak minder concreet, met strijden voor Satan hier en gevallen engelen daar, maar het kan allemaal gerust dienen als allegorie. In elk geval spreekt het potje black/death voor zich en past het met de nodige dood en verderf mooi bij de voorgeschotelde thematiek.Lees verder ›

Dakû komt uit Polen en bestaat uit Vlad en Mati. Endless is het eerste officiële wapenfeit na eerst wat singles te hebben uitgebracht. Vijf post-apocalyptische blackmetalnummers zouden er verzameld staan op dit werkje. Wat dan weer Dakû zou moeten betekenen is me niet helemaal duidelijk. Gewoon ik? Of toch iets anders. In ieder geval is het zo dat deze Poolse heren zich hieronder kunnen verpersoonlijken en dat is meer dan afdoende te noemen.Lees verder ›

Waar 2024 in mijn ogen veel goede releases bracht is het altijd weer afwachten wat het volgende jaar gaat brengen. Wordt het weer een kwestie van hersenbreken om tussen vele kandidaten te kiezen wie er in de top twintig mag komen opdraven of wordt het schrapen om er überhaupt twintig te vinden? We gaan het meemaken en ik kijk er alvast naar uit.Lees verder ›

De instrumenten van Every Time I Die met de zang van Dillinger Escape Plan? JA JA JA! Als een malle schoot ik in 2023 recht op de God Made Me An Animal EP, waar de band de eerste vier chaotische, snijdende en potige nummers op presenteerde. Greg Puciato (ex-Dillinger Escape Plan, solo, Jerry Cantrell) leek hier terug volledig in vorm ondersteund door de vette riffs van Jordan Buckley, Steven Micciche en Clayton Holyoak (ex-Every Time I Die), aangevuld met de vaste producer van de laatste Every Time I Die-platen Will Putney (Fit For An Autopsy, END) op bas en aan de knoppen. Hoewel de populariteit van de band hierna bijna als een raket zonder sturing de lucht in schoot belandde deze droomband-op-papier in mijn vergeten prullenmand, als een post-itje van een geliefde die per abuis achter die prullenmand is gesukkeld. Zo kwam Better Lovers bij de jaarwissel per toeval terug op mijn radar om te ontdekken dat er eind 2024 een volledig album is verschenen - en we volledig vergeten zijn die in de jaarlijst te stemmen, beste lezers. Tijd om dat eens grondig recht te zetten.Lees verder ›

Mijn eerste pennenvrucht van het jaar 2025 gaat over de nieuwe EP Black Marrow afkomstig van het Amerikaanse viertal achter Slaughtersun. Volgens de bijgesloten promo is de hier te bespreken EP de eerste echte doorbraak van de band en een aankondiging voor een langer verblijf in het (zware) metalen firmament. Nou dan laat ik mij graag verrassen.Lees verder ›

Het mag ondertussen geen geheim meer zijn dat black metal zich goed weet te vermengen met elektronica. De combinatie van (meestal) atmosferische black met pompende industrial beats of spacy soundscapes heeft al meermaals tot uitstekende muziek geleid. Wegens de veelzijdigheid van deze symbiotische cross-overprojecten is het echter onmogelijk om ze onder één noemer te gaan catalogeren. Doorheen de jaren heeft zich namelijk een volledig spectrum aan uiteenlopende maar steeds interessante projecten ontplooid.Lees verder ›

Pestilent Scars is een jonge Finse roedel melodische deathmetalwolven die met Meadows Of Misfortune voor een eerste keer aan de lokale schaapjes komt snuffelen. Weinig verrassend te noemen dat een platenboer uit eigen land, Inverse Records, de roedel voedsel en onderdak verschaft. De band bestaat uit leden die nog of die in Captured gezeten hebben, ook een band die wat op de lokale gronden rondzwerft als ik het zo goed allemaal lees.Lees verder ›

Waar ik mijn opvoedkundige skills dagelijks probeer aan te wenden om mijn kinderen ook besmet te laten worden met het metalvirus moet ik helaas toegeven dat het blijft bij dappere pogingen. Wat dat betreft heeft vader Tervonen (The Crown) het beter voor elkaar en stort zoon Mateo zich met volle passie op zijn eigen band Sarcator.Lees verder ›